De regels van het spel

Een regering, demissionair of niet, die geen kans ziet om binnen een paar maanden ons land een beetje ordelijk te besturen, neemt zichzelf niet serieus, schrijft columnist Arjan van Essen.

De nieuwe Europese privacywet, de Algemene Verordening Gegegevensbescherming (AVG) kan me gestolen worden, schrijft lector Wim Dekker. Het werpt barrières op tegen normaal sociaal verkeer.

Of ik op Prinsjesdag om tien uur in de Sint-Jacobus de Meerderekerk in Den Haag kon zijn. Het idee was dat ik na de viering met wat basisschoolleerlingen op Rutte af zou stappen.

Wonen in een ander land brengt je in aanraking met andere omstandigheden en gebruiken. In Zuid-Afrika waren dat zeventien jaar geleden voor mij grote dingen, zoals immense armoede, de invloed van de apartheid en onveiligheid. Maar ook kleine dingen. Bijvoorbeeld winkelen en uit eten gaan op zondag. In de omgeving waar ik terechtkwam, bleek dat de normaalste zaak van de wereld te zijn, terwijl ik op zondag nog nooit een ijsje had gekocht of een winkel van binnen had gezien. En zo was het ook nieuw dat christenen elkaar met Kerst uitgebreid cadeaus gaven. De uitleg raakte me trouwens wel: het grootste cadeau dat God ons geeft, is Jezus Christus en daarom geven wij aan elkaar cadeautjes. Daarmee laten we zien dat we heel blij zijn met wat God in Jezus geeft.

Grootmoedigheid betekent om met respect voor verschillen aan grieven voorbij te kijken en een hoger belang in het oog te krijgen. Maar dat hebben we de afgelopen tijd niet gezien in de politiek, stelt Bart Jan Spruyt.

Nu we van een aantal coronamaatregelen afscheid gaan nemen, is het tijd voor een positieve feedbackronde. We hebben het meer dan goed, ondanks de soms vervelende maatregelen tegen het virus.

De Prediker verzuchtte ooit: ‘Wee het land waar een kind koning is’. Je kunt geen kind zomaar op de troon zetten. Maar wat als het juist de volwassen politici zijn die al maandenlang kinderachtig naar elkaar kijken?

Hebben kerken en christenpolitici het hart om te spreken? Kerken dienen profetisch te spreken over ontwikkelingen die zich vandáág in de samenleving aftekenen. Van christenpolitici wordt hetzelfde verwacht. Zij moeten dáár strijden, waar het dreigt. Christelijk belijden gebeurt nooit in het luchtledige, maar heeft altijd een acute spits. We moeten Groen van Prinsterer of Bonhoeffer niet citeren, maar als een Groen of Bonhoeffer functioneren!