Wanneer het geloof van huis is, dansen de levensvragen op tafel
Mevrouw Sigrid Kaag noemde het een ‘ontlading’. Zij moest op een laat moment aantreden als lijsttrekker. Daarna maandenlang keihard campagne voeren, met erfstukken uit een vorige regeerperiode en ook nog eens het juk van een ministerschap op de schouders. Maar dan, voordat ze het zelf beseft, staat onze bewindsvrouw van buitenlandse handel en ontwikkelingssamenwerking met een verkiezingsuitslag van 24 zetels, boven op de tafel, uitbundig zwaaiend met haar armen.
Ze noemt die sprong op tafel ‘een ontlading’. En daar kan ik mij na zo veel ‘stress’ wel iets bij voorstellen. Maar, en dat is een grote ‘maar’, die echt niet alleen deze minister aangaat: Tweede kamerverkiezingen betekenen voor 150 burgers dat zij gekozen worden om als volksvertegenwoordigers aan de slag te gaan. Van hen draagt een kleine minderheid na de formatie de extra verantwoordelijkheid van het meeregeren.
leven en dood
Alleen al het afgelopen jaar hebben wij gezien dat regeren weinig met uitbundigheid en overwinningsretoriek te maken heeft. Een coronakabinet moest beleid uitstippelen en besluiten nemen die gaan over leven en dood. Of van iets andere orde..