Stond ik hoor, in de regen, met mijn voeten tegen een schoolgebouw op mijn handen heen-en-weer te lopen over een zeiknatte sportmat. Het ging voor geen meter. Woedend was ik. Ik weet niet of u ook weleens op de kop heeft moeten staan terwijl u woedend was, maar dat is werkelijk een belachelijke combinatie. Ik was woedend op de regen. Woedend op de mattenfabrikant. Woedend op mijn slappe armpjes. Woedend op het bloed in mijn hoofd. Ik had zin om mijn sportmat in de prullenbak voor hondendrollen te proppen, een paar meter verderop. Maar mijn woede ziedde in stilte en ik ging verbeten door. Want ik vond dat ik niet zo moest zeuren.
Mijn sportmentaliteit is sinds de lockdowns naar de galemiezen. Ik was sterk. Ik was fit. Dat heeft me drie jaa..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .
