Een dode vogel in je hand, dat is geen statistiek meer, maar een individu, met een levensloop

Wie de debatten in de Tweede Kamer over de aanpak van de coronacrisis de afgelopen weken volgde, zag vaak de lelijke kant van politiek. Ophef verkoopt. Wie zendtijd wil krijgen, moet ergens heel erg tegen of ‘woedend’ zi..

Een vriend raapt een vogel uit de sneeuw en appt een foto. Een ijsvogel! Geen grammetje vet is er over, een lege slapte, als een handpop, een kleine hongerkunstenaar.

Hoe lang zou het dan duren voor je weer onbevangen kunt zitten naast die hard zingende broeder die tussendoor ook steeds heel hard moet hoesten en dat niet in zijn elleboog doet?

Sinds maart vorig jaar reserveren we ic-bedden primair voor coronapatiënten. Zo wilden we de ziekte managen en het goede afdwingen. Daar worden andere zieken de dupe van. Het sparen van coronapatiënten kost hun het leven..

Een crisis brengt aan het licht wie je bent. Dacht ik van mezelf nog zo’n voorvechter te zijn voor gerechtigheid? Wat blijkt, ik ben hartstikke traag. En niet alleen rondom corona, schrijft Rikko Voorberg.

Avondklok en code rood. Volgens de NOS zou deze combinatie de maatschappij ontwrichten. Fotograaf Thijs Heslenfeld en ik besloten dat dit de perfecte aanleiding was om juist de straat op te gaan.

Zoek verbinding met christelijke complotdenkers op internet. Laat zien dat jij dezelfde nieuwsberichten en Bijbel leest, maar tot andere conclusies komt, schrijft Reina Wiskerke.

Columnist Hilbrand Rozema ging naar de Sallandse Heuvelrug. ‘Dit lijkt me vooral een plek om het nieuws los te laten, te verdwijnen in de witte bladzijden van een winters boek, met als alfabet de bomen.’