Psychologen spreken hoe langer hoe meer over ‘blijvende schade’ die de huidige maatregelen zouden veroorzaken bij jongeren. Ik wil daar niets aan afdoen voor zover het gaat om concrete, schrijnende situaties. Gegevens over toenemend kindermisbruik zijn vreselijk, en je kunt je zo maar voorstellen hoe het in sommige omstandigheden eraan toegaat. Mensen al te lang in een kleine ruimte op elkaars lip, verveling slaat toe, ergernis, drift, boem.
Maar kunnen we in zijn algemeenheid spreken van blijvende achterstanden, en blijvende psychische schade bij de jongeren van nu, alsof een hele generatie getraumatiseerd raakt?
Een aantal jaar terug sprak ik met een studente bij wie alles voor de wind gegaan was in het leven. Een vrolijk type. Ze wist n..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .
