Vroeger haatte ik spelen. Poppen aankleden, puzzelen, kleien, wol wikkelen om een spinnenweb van satéprikkers en een kastanje … laat me met rust. Het enige dat me leuk leek, was schrijven. Ik heb eens een boekje in elkaar geplakt van vouwblaadjes, en vol geschreven met belangrijke tekens. Toen ik vroeg of iemand even wilde voorlezen wat daar nou stond bleek dat niet te gaan. ‘Het waren geen echte letters.’ Ik was diep teleurgesteld en ben weer verdergegaan met mezelf stierlijk vervelen.
Tot ik leerde lezen. Toen lag ik hele dagen op de bank met boeken. ’s Avonds lag ik ermee in bed. En op school zat ik ermee binnen, tijdens de pauze. Ik las, en las, en las. Mij hoorde je niet meer. Toen ik echte letters leerde, schreef ik ze u..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .
