*

abonneer
Boodschappenlijstjes lijken op vingerafdrukken: ze zijn uniek, horen bij die ene persoon
Column

Boodschappenlijstjes lijken op vingerafdrukken: ze zijn uniek, horen bij die ene persoon

Een tijdje heb ik boodschappen voor haar gedaan – evenals anderen trouwens. Ze had een zwakke gezondheid en het risico werd te groot dat er corona bij zou komen. Ik vroeg haar zo precies mogelijk te mailen wat haar wensen waren: merk, omvang, type, smaak. Want o, wat staat er veel in de supermarkt. Zo veel soorten brood en kaas. Oneindig veel smaken in drankjes en sausjes.
Een leven in boodschappen. Ik had het me nog nooit zo gerealiseerd. Maar ieder mens maakt zijn eigen route door de supermarkt; pakt precies deze of die soort thee, om vervolgens dat ene melkproduct in het karretje te leggen. Nadenken is vaak niet nodig. Handen grijpen al naar de bekende plek in het schap voor het brein erbij stilstaat.

Als je afhankelijk bent van anderen..


Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis

Vier artikelen per maand gratis

Het belangrijkste nieuws in uw inbox

Heeft u al een account? Log in

abonnement met korting

gratis maand


Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .

Columns
Welkom bij de ondervragingscommissie ontbossing, mevrouw W. We beginnen met die twaalf stukken zeep
COLUMN

Welkom bij de ondervragingscommissie ontbossing, mevrouw W. We beginnen met die twaalf stukken zeep

Ik was ervan overtuigd dat de oplossing niet van de eenling kon komen, maar van een radicale omslag bij de overheid en het bedrijfsleven. Soms – of vaak, dat weet ik niet meer – dacht ik: wat maakt het uit wat ik doe?

Menselijke maat of behoud van privacy, die vraag zullen we moeten beantwoorden
COLUMN

Menselijke maat of behoud van privacy, die vraag zullen we moeten beantwoorden

De huidige bureaucratie wil zekerheid scheppen. Zekerheid in eindtermen, in inhoud, in gelijke behandeling van studenten en vooral in kwaliteit. Het alternatief? Dicht bij huis blijven. Maar kan dat nog, vraagt Bram van de Beek.

Het klooster was de kern van ons vriendenweekend, en niet (alleen) door het trappistenbier
COLUMN

Het klooster was de kern van ons vriendenweekend, en niet (alleen) door het trappistenbier

De kerkdeur gaat open, er verschijnt een trappist in zwart-wit. Er is op ons gerekend. Aan het plafond in de abdij van Koningshoeven gloeien de verwarmingsbuizen oranje op. Wij schuiven eronder als kuikens onder de broedlamp.

Dat kan echt niet, zei de stewardess. Maar wie bepaalt wat wel of niet kan?
COLUMN

Dat kan echt niet, zei de stewardess. Maar wie bepaalt wat wel of niet kan?

Twee uren nadat we waren geland, kwamen we aan bij ons nieuwe huis: de pastorie. Niemand had ooit gedacht dat daar een predikante en haar man zouden gaan wonen. Dat kon écht niet.

Het is hard werken geweest om wetgeving te veranderen. Maar bij de veroordeling van Jos B. bleek het de moeite waard
COLUMN

Het is hard werken geweest om wetgeving te veranderen. Maar bij de veroordeling van Jos B. bleek het de moeite waard

Onlangs gaf Madeleine van Toorenburg aan niet langer verkiesbaar te zijn als kandidaat-Kamerlid. 'Het zijn vooral de verschillende wetsbehandelingen waaraan ik heb mogen bijdragen, waar ik de afgelopen tijd veel aan terugdenk', schrijft ze.

Wat zegt u, dokter? Het werd eens tijd voor minicomputers achter mijn oren
COLUMN

Wat zegt u, dokter? Het werd eens tijd voor minicomputers achter mijn oren

Jarenlang meende ik dat mensen steeds onduidelijker gingen spreken. Aan mijn gehoor lag het dus niet als ik iets niet goed had verstaan. Uiteindelijk ging ik toch maar eens naar een ter zake deskundige dokter.

De coronapandemie leert ons de belangrijke les borg te staan voor de ander
COLUMN

De coronapandemie leert ons de belangrijke les borg te staan voor de ander

Wat maakt dat wij ons zelf tijdens de coronapandemie willen beperken ten gunste van die ander die nu onzichtbaar lijkt te worden, schrijft burgemeester Frank Petter van Bergen op Zoom. We leren weer borg te staan voor elkaar.

Beledig met goede smaak en verfijnde humor, beledig met compromisloze creativiteit
COLUMN

Beledig met goede smaak en verfijnde humor, beledig met compromisloze creativiteit

Ik moet een doodzonde opbiechten: ik had met mijn kinderen naar het Sinterklaasjournaal gekeken, en had me geen seconde beledigd gevoeld toen het fictieve plaatsje ‘Kruisigem’ voorbijkwam.

Schuld belijden aan vrouwen die geen predikant mochten worden? Niet wijs
OPINIE

Schuld belijden aan vrouwen die geen predikant mochten worden? Niet wijs

Dat de zussen inmiddels binnen de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt in alle ambten mogen dienen, is het gevolg van een proces waarin veel een rol speelde. En schuld belijden over wat was is niet wijs met het oog op wat nog kan komen.

meer ‘Columns’

advertentie