3 november 2020 om 03:00
Luister naar

Hoe langer het thuiswerken duurt, hoe vaker het landschap lokt

Dit is een jaar van ellende, maar ook van de herontdekking van het zwerven. Hoe langer het thuiswerken duurt, hoe vaker het landschap lokt. En landschap, daar hebben we hier in de regio nog aardig wat van.

Het begon in maart, met fietstochten, en deze herfst heb ik ontdekt dat je bijna vanaf onze voordeur over zandpaden naar Arnhem kunt lopen: 19 kilometer. Werd de woning eerst in licht overspannen toestand verlaten, gaandeweg trad ontspanning in; ik ga er niet meer als een haas vandoor maar neem de tijd voor zijpaden en omwegen. Zij het wel met een fixatie op de wandel-app en het aantal kilometers, die strijd is nog niet gestreden.

In de boezem van ons huishouden wordt deze ontwikkeling op de voet gevolgd, we wandelen ook samen. Maar daarnaast ‘moet’ ik er geregeld alleen op uit. Misschien ligt de kiem bij een boek, De levende berg (Nan Shepherd, 1977, vertaling 2020). Dat gaat over Schotland, maar het maakt hongerig naar de Veluwe, Salland, Limburg en verder weg. Lopen, gewoon een eind voor het vaderland weg lopen, dat moet wel een van de oudste bewegingen zijn. Het brengt meer teweeg in hoofd en hart dan fietsen en zwemmen. Je gaat in dialoog, met jezelf en met het landschap.

Het heeft mij weer bij een sinds de tienertijd weggeborgen ervaring gebracht: het moment dat het landschap gaat terugpraten. Wie loopt, creëert een web van betrekkingen, plaatsen van herinnering, waarnemingen, gebeurtenissen.

‘Een landschap bezoeken als een vriend.’

Je loopt het land tevoorschijn. Onlangs een ringslang gezien aan de Rijn; mijn tweede, de vorige was aan de Regge, vijftien jaar geleden. Ik ken steeds meer plekken, uitzichten en bomen. En zij mij ook. Het landschap wordt daardoor steeds meer ‘van mij’. Dat is belangrijk. Onmisbaar zelfs, voor de ziel. Deze verworteling is, in deze intense mate, voor het eerst sinds ik op mijn achttiende het Overijsselse Vechtdal verliet en op kamers ging. Vroeger was het zo, als je ergens een tijd niet was geweest, dat die plek je verwelkomde zonder verwijt. En je herkende als je er weer kwam. Er was wisselwerking tussen jou en het landschap: die bron, die zwemplek, die grindrichel, die jeneverbes. En dat, die ervaring, komt nu weer terug. Door te lopen. Eindelijk.

‘Wandelen is dat stukje van de wereld even van jou maken. Het onverwachte vergezicht, het wegschietende eekhoorntje, de sperwer die zich laat verrassen (...), het bijtje op de bloesem: allemaal voor jou, van jou’, schrijft Lidewey van Noord in Alleen op avontuur. Alles over wandelen in je eentje. Ze citeert de Amerikaanse auteur Annie Dillard: ‘Schoonheid en genade doen zich voor, of we het nu aanvoelen of niet. Het minste dat we kunnen doen, is proberen erbij te zijn.’ Nan Shepherd (1893-1981) schrijft dat ze ‘... begon te begrijpen dat haast in deze heuvels niets te zoeken heeft. Ik wist ook dat toen ik een flinke tijd gekeken had, ik nog maar nauwelijks begonnen was te zien’. Een landschap geeft zich pas volledig, als je er niet doorheen snelt op weg naar een bestemming of om de prestatie, maar je erin begeeft alleen om bij dat zandpad, dat bos, die beek, die stuwwal, die grafheuvel te zijn. ‘Zoals je een vriend bezoekt met geen ander doel dan zijn gezelschap.’ <


De geheimzinnigheid van bosranden. - beeld nd

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
Afbeelding

Om bang van te worden? De tijd glipt maar al te vaak door je vingers

In zijn laatste column staat Henk Algra stil bij angst voor klokken of de tijd. 'Bij de angst voor de tijd kan ik me wel wat voorstellen. Ik ervaar graag zekerheid, maar de tijd glipt me maar al te vaak door de vingers.'

Afbeelding

Geen seks voor het huwelijk? Ik denk dat in gesprekken met tieners andere vragen belangrijker zijn

Wat vertel je als christelijke opvoeders nu eigenlijk aan je opgroeiende tieners over seks en relaties, vraagt Anita Zeldenrust zich af. Ze leerde van de monniken hoe anders te zijn zonder dat een ander op te leggen.

Afbeelding

Op de Biblebelt zijn kiezers op drift geraakt. Wat betekent de BBB-zegetocht voor christelijke politiek?

De electorale verovering door BBB van de Biblebelt voelt alsof reformatorische ouders op de Veluwe opeens massaal hun kinderen naar een openbare school sturen. Is het evangelie dan niet meer politiek relevant?

Afbeelding

KLM die mensen verleidt op vliegvakantie te gaan, dat knaagt aan mijn wilskracht om duurzaam te leven

Grote groepen bruiloftsgasten vliegen heen en weer naar exotische locaties. Uitgerekend de publieke omroep draagt bij aan de populariteit van ‘groots trouwen in het buitenland', schrijft Reina Wiskerke.

Afbeelding

Dat BBB'ers terugverlangen naar het gewone leven is begrijpelijk. Maar daarin schuilt ook een risico

Ik genoot van de provinciale lijsttrekkers van BBB, schrijft columnist Wim Dekker. Geen gelikte antwoorden, geen mediatraining. Hun verlangen naar gemeenschapszin is invoelbaar. Maar dat kan ook de ogen doen sluiten.

Afbeelding

'Uw oordopjes zijn elektrisch!', zegt de gestreste beveiliger op het vliegveld

Vliegen... verbijsterend, wat we daar allemaal voor over hebben. Op je sokken op de vieze vloer staan bij de security bijvoorbeeld, met je riem uit je broek. Gekkenwerk.

Afbeelding

Schaf gelijkheid af: als je het systeem wil aanpakken, is er veel meer nodig

Mijn gedachten over gelijkheid hebben zich verder ontwikkeld. Ik ben nu zo ver het begrip te willen afschaffen en te vervangen, schrijft theoloog Almatine Leene. 'Het begrip veroorzaakt onduidelijkheid en verwarring.'

Afbeelding

Via Google Streetview wandelt Rinke door het dorp van haar jeugd. 'Maar ik pas daar niet'

Het dorp uit je jeugd; columnist Rinke Verkerk keert er even naar terug. Het voelt haar zo vertrouwd aan, maar tegelijk zo vervreemdend. 'Want je woonde er wel, maar je paste er niet.'

Afbeelding

Mijn partner praat met een kinderstemmetje in bed: 'Ze verandert in iemand anders'

‘Als duidelijk is dat hij seks wil, dan verandert er iets in mij. Ik word klein en onzeker en raak verward', vertelt een vrouw aan seksuoloog Feniks de la Fosse.