Zwaar parcours bij WK veldrijden
Valkenburg
Eerst maar even wat praktisch ongemak belichten. De voorpret van het ruwe wielergeluk werd de afgelopen week wreed verstoord door berichten over wilde zwijnen die de voorbije periode flink huishielden op het parcours van het WK. Op de grasvelden aan de achterzijde van Holland Casino in Valkenburg werd de grond enkele keren volledig omgeploegd door de dieren, die evenwel snel lik op stuk kregen. De plekken waar de zwijnen kwamen wroeten, werden door de parcoursbouwers namelijk compleet omheind met dranghekken, waardoor niets een fonkelende editie van het prestigieuze evenement nog in de weg staat.
Een prominente plaats in het gezelschap dat het parcours voor de race in Valkenburg uitstippelde, wordt ingenomen door Adrie van der Poel. Hij was tussen 1981 en 2000 beroepswielrenner en liet zich in 1996 kronen tot wereldkampioen veldrijden. Van der Poel en consorten kwamen tot een traject waarmee zowel de internationale wielerunie UCI als het deelnemersveld tevreden instemde. ‘Veel meer was er niet mogelijk’, zegt het wielericoon over de race, die wordt verreden over de flanken van de bekende Cauberg. ‘Ik denk dat we een zwaar parcours hebben uitgezocht waarop de renners hun hart kunnen ophalen. Het zal veel zwaarder zijn dan vorig jaar in Luxemburg, want de ondergrond is veel zachter. Doordat veldrijden een sport is waarin het in korte tijd moet gebeuren, kunnen we een hoop spektakel verwachten.’
Als geen ander kent Van der Poel de charmes en de essentie van het veldrijden. Een peloton vol hongerige renners levert een uur lang een maximale krachtsinspanning die tot eeuwige lof moet leiden. Blubbervelden worden getrotseerd, er wordt een stevig beroep gedaan op de stuurmanskunst van de deelnemers wanneer ze hun rondjes (circa 3 kilometer) maken. Het gaat er anders aan toe dan op de weg, waar veel routes pas op het laatst worden vastgesteld.
favorietenrol
Veel eerlijker dan in het veldrijden krijg je het niet, stelt Van der Poel.
Het is misschien daarom dat de sport vooral in het down-to-earth Vlaanderen immens geliefd is. ‘In België is het zo’n beetje de populairste sport’, weet de voormalig renner die in Vlaanderen woonachtig is. ‘Er zijn enorm veel wedstrijden, het veldrijden is door de jaren heen een belangrijk onderdeel van de Belgische sportculuur gaan vormen. Als je jong bent en een sport wilt gaan beoefenen, kom je bij voetballen of veldrijden terecht. Het land leent zich met zijn betrekkelijk bescheiden afmetingen uitstekend voor een landelijke competitie die al op jonge leeftijd kan worden begonnen. Het is dus niet toevallig dat België zo ontzettend veel kampioenen heeft afgeleverd in de loop der tijd. De Belgen hebben in totaal 29 titels gewonnen vanaf 1950.’
Eric de Vlaeminck, Danny de Bie, Roland Liboton en Sven Nys. Het zijn enkele voormalig vaandeldragers die zich anno 2018 waardig opgevolgd weten door landgenoot Wout van Aert, de wereldkampioen van vorig jaar. Van Aert, 23 jaar oud en uitkomend voor Veranda’s Willems-Crelan, profiteerde in het het Luxemburgse Belvaux onbarmhartig van de onwaarschijnlijke materiaalpech die de even oude Nederlander Mathieu van der Poel te verwerken kreeg. De zoon van Adrie van der Poel kreeg vorig jaar tot vier keer toe een lekke band en is voornemens die rampspoed in Valkenburg kiezelhard te wreken. ‘Hij is een van de kandidaten’, zegt zijn vader voorzichtig.
In de afgelopen weken werd in de media druk gespeculeerd over de kansen van het toonaangevende tweetal. Normaal gesproken, zo was de teneur, is Valkenburg een prooi voor de in België geboren Van der Poel. Hij is onmiskenbaar de meest getalenteerde veldrijder van het moment. Hij zou Nederland aan de achtste wereldtitel moeten helpen. Drie jaar geleden gaf Van der Poel een fenomenaal teken af door in Tsjechië op twintigjarige leeftijd de wereldtitel op te eisen. Afgelopen weekend onderstreepte hij zijn favorietenrol door met groot machtsvertoon de laatste wedstrijd van het wereldbekerseizoen te winnen. De koers werd verreden in het Noord-Brabantse Hoogerheide en is vernoemd naar zijn legendarische vader Adrie, die nog een zoon heeft die in Valkenburg zal starten (zie kader).
toonaangevend
Maar zie: vanuit het vrouwelijke kamp is daar de waarschuwende vinger voor de jonge Van der Poel. Zesvoudig wereldkampioene Marianne Vos (30) in hoogsteigen persoon waakt voor prematuur optimisme. ‘Het blijft een koers van één dag’, zegt Vos, vierde bij de dames in Hoogerheide en ondanks ziekte de afgelopen maanden opgenomen in de WK-selectie door bondscoach Gerben de Knegt. ‘Je moet die dag goed zijn, zo simpel is het. Je moet je gelijk laten zien, want veldrijden is een sport waarin de besten gewoon vooraan rijden. Een uur voluit knallen, ik kan er enorm van genieten. Ik kan me ook goed voorstellen dat het publiek ontzettend geniet van onze strijd.’
Toeschouwers in Valkenburg, het zullen er zo’n veertigduizend zijn. Op zaterdag klappen ze voor de dames, op zondag voor de heren. Veel meer dan bij de mannen wordt de vrouwentak gevormd door een keur aan nationaliteiten. ‘De top is bij ons duidelijk anders verdeeld. Er zijn bij ons niet alleen goede Nederlanders en Belgen, maar je hebt ook sterke Franse meiden, Zwitsers, Spaansen, Engelsen en Tsjechen. De laatste tien jaar zijn steeds meer landen zich in de strijd om de bovenste plaatsen gaan mengen. Maar Nederland en België zijn ook bij ons nog altijd toonaangevend. Ik denk dat dat voorlopig ook nog wel zo zal blijven.’ Veldrijden is heerlijk recht voor z’n raap, vindt Vos. Vorig jaar in Luxemburg werd ze tweede achter Sanne Cant, de Belgische favoriet op wie het afgelopen seizoen geen maat stond. ‘Ik ben erg benieuwd naar mijn vorm in Valkenburg.’ <
Het WK veldrijden in Nederland wordt voor de achtste keer gehouden. Dit jaar is de organisatie voor het eerst in handen van Limburg, in Valkenburg. Van de 65 mannelijke deelnemers zijn er zeven afkomstig uit België, dat ook nog twee reserves op de startlijst heeft staan. Nederland is vertegenwoordigd met vijf renners: Mathieu van der Poel, Corné van Kessel, Lars van der Haar, David van der Poel en Stan Godrie.
Van de 48 vrouwelijke deelnemers op de startlijst hebben er zes een Belgische achtergrond. En vijf een Nederlandse: Lucinda Brand, Maud Kaptheijns, Annemarie Worst, Marianne Vos en Thalita de Jong.
