De feiten: De lijsttrekker lijkt nu wel een voetbaltrainer
Verkiezingen zijn steeds vaker het uur van de waarheid voor de lijsttrekker. Valt de verkiezingsuitslag tegen, dan wordt zijn positie wankel en komt hij zomaar ten val.
machtswissel volgens het boekje
Bij een ideale leiderschapswissel vertrekt de gaande leider met een hartelijke ovatie via de voordeur. Hij heeft het goed gedaan, maar niet zo goed dat hij onvergetelijk geworden is. De partij staat er prima voor en de verkiezingen zijn al zo lang geleden, dat de gaande man geen kiezersbedrog meer verweten wordt. De komende man heeft zich al een tijdje warmgelopen, hij kent de dossiers en is voor de achterban inmiddels een vertrouwd gezicht. Ook daarbuiten is hij geen onbekende meer. Het duurt nog minstens een jaar voor de zittingsperiode van de Kamer voorbij is en er weer verkiezingen zijn, zodat zijn leiderschap vanzelfsprekend is als de verkiezingscampagne begint.
De ideale leiderschapswissel voltrekt zich in volkomen harmonie. Partijgenoten die ook wel leider hadden willen worden, aanvaarden hun verlies. Lukt dat niet, dan laten ze niets merken van jaloezie of verbittering.
Het is immers een ijzeren wet dat geruzie in de partij tot verlies bij de verkiezingen leidt. Zie het CDA in 1994 (Lubbers versus Brinkman), de ChristenUnie in 2002 (het partijbestuur versus Veling), de VVD in 2006 (Rutte versus Verdonk) en GroenLinks in 2012 (Sap versus Dibi).
Voorbeelden van een ideale leiderschapswissel zijn schaars, maar bij de SGP zijn ze eerder regel dan uitzondering. De opvolging van Arie Slob door Gert-Jan Segers en van Bram van Ojik door Jesse Klaver waren helemaal volg..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .
