Hoe de houding van de ChristenUnie tegenover lhbt+-kandidaten radicaal is omgeslagen

Niet eerder had hij zo veel journalisten (’ramptoeristen’) op een partijcongres gezien, grapte Gert-Jan Segers in oktober. Dat kan kloppen; het massaal verslagen rampcongres van 14 juni 2008 had hij nét gemist. Elf dagen later vloog Segers naar Nederland om, na zeven jaar zendingswerk in Egypte en een studiejaar in Washington, als directeur aan de slag te gaan bij het wetenschappelijk instituut (WI) van de partij.
Juist in zijn Amerikaanse tijd trilde de ChristenUnie op haar grondvesten, door strijd over de vraag of homoseksuelen de partij kunnen vertegenwoordigen – ook zij die niet celibatair maar in een relatie samenleven. En dat bleef geen besloten onderonsje; heel Nederland keek mee. De CU was nog maar net vanuit de marge regeringspar..