Het roer om: ‘Ik wil bij mijn kinderen zijn!’
Sergio koestert veel mooie herinneringen aan zijn jonge jaren samen met zijn moeder en zijn broers. Maar er ontbrak wel iets. ‘Mijn vader was er nooit voor ons. Hij was altijd bezig met zijn vrienden en met andere vrouwen’, vertelt Sergio. ‘Pas toen hij van mijn moeder hoorde dat we iets fout hadden gedaan, kwam hij langs; niet om te praten, maar om te straffen.’ Sergio wil daarom zo snel mogelijk het huis uit. Vlak na zijn 18e verjaardag vertrekt hij, net als veel leeftijdsgenoten, vol verwachting van de Antillen naar Nederland.
Slechte dingen
Het leven in Nederland valt tegen. Sergio gaat wel naar school en maakt zijn opleiding af, maar het gaat niet goed. ‘Eigenlijk was ik als tiener al begonnen slechte dingen te doen en daar ging ik in Nederland mee door’, vertelt hij eerlijk. Sergio lijkt ermee weg te komen, maar uiteindelijk wordt hij gepakt. ‘Ik was 22, toen ik voor het eerst kwam vast te zitten. Daarna heb ik nog iets van vijf keer gezeten.’ Zo gaat Sergio gevangenis uit, gevangenis in. In die tijd wordt hij vader. Eerst van een dochtertje en een paar jaar later van een zoontje. De relatie met de moeder van de kinderen houdt helaas geen stand. Zijn schuld, zegt Sergio achteraf. ‘Ik zie nu dat ik het patroon en het gedrag van mijn vader had overgenomen. Ik was er niet voor mijn kinderen en ook niet voor mijn vriendin. Daarom ging die relatie stuk.’
Echt veranderen
Heel langzaam begint Sergio toch genoeg te krijgen van zijn leven als draaideurcrimineel. ‘Elke keer dat je vrijkomt moet je weer helemaal opnieuw beginnen. Het duurt steeds langer voordat je alles weer op orde hebt’, legt hij uit. Toch was niet die frustratie de belangrijkste reden voor Sergio ommekeer. Het waren zijn kinderen. Het ontroert hem nog altijd als hij erover vertelt. ‘Mijn ex-vriendin nam regelmatig de kinderen mee op bezoek in de gevangenis. Elke keer als het bezoekuur voorbij was, werd mijn zoontje verdrietig. ‘Ik wist het: al dat verdriet was mijn schuld. Mijn zoontje was zeven jaar en ik had zoveel gemist van zijn leven. Toen besloot ik: dit wil ik echt niet meer. Ik wil een vader zijn die erbij is als zijn kinderen opgroeien. Ik ga echt veranderen.’
Tweede moeder
We zijn inmiddels ruim vier jaar verder en pas nu begint het leven van Sergio een beetje op orde te komen. Hij heeft een plek om te wonen, een kakelvers diploma én een stageplek. Daarvoor heeft hij heel veel moeten doorstaan. Maar dit keer viel hij niet terug. Mede dankzij de steun van de arbeidsadviseurs Rinus en Eline van Gevangenenzorg, die hem de laatste jaren hielpen met het kiezen van een passende opleiding, het opstellen van zijn CV en het vinden van een stageplek binnen de ICT. En dankzij de steun van onze vrijwilliger Rianne, die hij inmiddels ziet als zijn tweede moeder. Sergio is echt op de goede weg. Maar met zijn verleden komt hij nog wel eens voor uitdagingen te staan. ‘Dan ben ik wel eens bezorgd’, zegt Rianne. ‘Ik gun hem zo een goede toekomst. Maar ik ben ook trots op hem hoe hij het nu al doet.’
Dit artikel is geschreven door een van onze partners. Daarmee valt het buiten de verantwoordelijkheid van de ND-redactie.