Luister naar

Politieke analyse - Pia Dijkstra door Haagse wasstraat

Nieuws
Gerard Beverdam schrijft hier tweewekelijks een politie..
vrijdag 2 februari 2018 om 17:31

Een scherpe opmerking van D66-politica Pia Dijkstra in het debat over haar wetsvoorstel rondom orgaandonatie, afgelopen dinsdag in de Eerste Kamer: ‘Het recht om niet te kiezen, ontneemt een ander het recht om niet te kiezen.’ PVV’er Ton van Kesteren had omstandig betoogd dat burgers toch ook het recht hebben om géén keuze te maken of zij orgaandonor willen zijn. Maar dan komt die keuze op het bordje van de nabestaanden terecht, legde Dijkstra uit, op het moeilijke moment dat zij een dierbare verliezen. Vaak zegt de familie dan ‘nee’. ‘Het is beter om zelf de keuze te maken’, concludeerde de initiatiefneemster.

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Dijkstra’s betoog in de senaat ook geregeld zwak was. Ze leek meer kritische vragen te krijgen dan waarmee ze had gerekend. Telkens werd ze gestoord door senatoren die het naadje van de kous wilden weten. Dijkstra gaf bovendien niet altijd eenduidig antwoord, bijvoorbeeld over de positie van nabestaanden. Haar voorzichtigheid is wel verklaarbaar: in de zoektocht naar een meerderheid moet Dijkstra niemand van zich vervreemden. Integendeel: wat extra steun is welkom. Maar een voorzichtige houding kan in de Haagse arena gevaarlijk worden, wanneer antwoorden irritatie beginnen op te roepen.

De senatoren wilden meer duidelijkheid over de vraag wat nabestaanden nog te vertellen hebben, als iemand als donor staat geregistreerd. Dat de Eerste Kamerleden uiteindelijk met het voorstel kwamen dat Dijkstra nog maar eens een brief moest sturen, kan worden uitgelegd als een nederlaag. Kennelijk kon de initiatiefneemster de senatoren mondeling niet overtuigen. Tegelijk kan deze manoeuvre ook de redding van haar wetsvoorstel zijn. Het is immers duidelijk dat twijfelende senatoren garanties willen, vooral over de vraag of nabestaanden aan de rem mogen trekken – zeker als iemand door niet-reageren ‘automatisch’ als orgaandonor is geregistreerd. Is de nieuwe regeling wel sluitend? ‘In mijn uiteenzetting in uw Kamer heb ik dit onvoldoende kunnen verhelderen’, schrijft Dijkstra deemoedig in de brief die ze vrijdag stuurde. Uit bijna elke zin proef je dat het spitsroeden lopen is. Behalve dat Dijkstra de senatoren gerust moet stellen, dreigt het gevaar dat ze de werking van haar eigen plan onderuithaalt.

‘ja’ en ‘geen bezwaar’

Aanvankelijk was het de bedoeling iedereen die niet reageert op het verzoek een keuze te maken, simpelweg te registreren als orgaandonor. Na kritiek uit de Tweede Kamer had Dijkstra dat in 2016 al aangepast: inmiddels maakt haar voorstel onderscheid tussen mensen die actief instemmen (‘ja’) en degenen die niet reageren (‘geen bezwaar’). Maar als Dijkstra de nabestaanden nu ook nog een veto geeft, verandert er nauwelijks iets ten opzichte van de huidige situatie.

Het D66-Tweede Kamerlid zit inmiddels dicht bij dat punt. ‘In feite hebben de nabestaanden dus het laatste woord, alhoewel ze geen formeel vetorecht hebben’, schrijft ze aan de Eerste Kamer. Voor artsen moeten bezwaren van familieleden doorslaggevend zijn, als bijvoorbeeld wordt aangegeven dat de registratie niet klopt met wat iemand zelf zou hebben gewild. Ook stelt Dijkstra dat als nabestaanden niet te vinden zijn, er geen orgaandonatie moet plaatsvinden – ook niet als iemand volmondig donor is.

Dijkstra’s plannen zijn dus stevig door de Haagse wasstraat gehaald. Aanleiding voor het plan was de dringende behoefte aan meer orgaandonoren. Door de aanpassingen is het klemmende verzoek te kiezen of je donor wilt zijn, een stuk minder klemmend geworden. Tel daarbij op dat veel mensen zich de afgelopen tijd juist als niet-donor hebben laten registreren, en het is duidelijk dat dit wetsvoorstel – áls het al wordt aangenomen – anders eindigt dan gehoopt of gedacht.

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
Bij christelijke organisaties lopen geloof en werk soms op een ongezonde manier door elkaar.

Werken bij christelijke organisatie valt soms tegen: zalvende woorden maar onrecht blijft bestaan

Het Nederlands Dagblad besteedde aandacht aan manipulatie, machtsmisbruik in de evangelische wereld. Maar het probleem speelt ook bij andere christelijke organisaties, schrijft Ineke Evink van vakorganisatie CGMV.

Mark Rutte, Geert Wilders en Sigrid Kaag. We hebben deze drie soorten politici nodig. Sterker, we zijn zélf van dit soort types en gedragen ons er naar.

We zijn saai, moralist en boos. En zo zijn ook onze politici. Daarom kunnen ze lastig samenwerken

Wij Nederlanders lijken op Rutte, Kaag en Wilders. Frank van den Heuvel laat zien hoe het karakter van iedere Nederlander bij een van deze drie politici past.

Stel dat ‘doe dit, tot Mijn gedachtenis’ al begint op het land? Dat is dus niet: onderwerp de grond aan een regime van uitputting, tot Mijn gedachtenis.

Avondmaal en eucharistie beginnen in de grond, waar het krioelt van torren en wormen

Jezus zegt niet: spuit gif op de vrucht en het blad en dood in het voorbijgaan alles er omheen, tot Mijn gedachtenis. Theoloog en boer in opleiding Elsa Eikema stelt prikkelende vragen bij ons avondmaal.

Afbeelding

Hoe het lijntje tussen de Nederlandse Gereformeerde Kerken en Israël hersteld kan worden

De Nederlandse Gereformeerde Kerken knipten het 'officiële lijntje' met Israël door, maar zoeken tegelijkertijd naar een manier om toch verbondenheid te tonen. Lieddichter Ria Borkent doet een voorstel.

Behandeling in de gesloten jeugdzorg heeft geen enkele kans van slagen zolang het aan echte nabijheid van hulpverleners ontbreekt.

Staatssecretaris Van Ooijen en Kamerleden, zet jullie boosheid over gesloten jeugdzorg om in actie

Hoe kan het dat staatssecretaris Van Ooijen (VWS) zegt dat de gesloten jeugdzorg misschien maar wat langer open moet blijven? Maak liever meer vaart om goede alternatieven te vinden, betoogt Margot Ende-van den Broek.

De Duitse bondskanselier Scholz staat onder druk: welke wapens gaat hij Oekraïne leveren?

Bondskanselier Scholtz kan een andere keus maken en zo een moreel belangrijke daad verrichten

Komende paasdagen vinden in Duitse steden vredesdemonstraties plaats. De leuze is: ‘Nooit weer oorlog is nú’. Want nú wordt besloten welke wapens Duitsland aan Oekraïne levert. Hans Ester legt uit hoe gevoelig dat ligt.