De EO krijgt de hardste klappen
Minister Slob verschuift de doelpalen en geeft de omroep minder geld. Gevolg: het budget voor programma’s als Tegenlicht en Andere Tijden wordt gehalveerd.
En levensbeschouwelijke EO-programma’s krijgen bewust de grootste klap: van tien miljoen naar vier miljoen euro.
Het lijkt wel alsof de sociologen uit de jaren zeventig van de vorige eeuw de plannen hebben gemaakt. Maar het zijn NPO-bestuurders anno 2018, die met oogkleppen op besloten hebben een forse streep te zetten door religieuze en levensbeschouwelijke programma’s, om zo de nieuwe begroting van de publieke omroep – gegeven de lagere reclame-inkomsten – weer sluitend te krijgen.
Waarom is dit een onzalig besluit?
verhalen
Levensbeschouwelijke programma’s horen bij de kerntaak van de publieke omroep. Als het goed is, gaan deze programma’s over de waarden en de verhalen die onze samenleving dragen.
Kun je bij sommig amusement nog beweren dat belastinggeld niet bedoeld is om de kermis te financieren en doorverwijzen naar onze vrienden bij de commerciële omroep, bij levensbeschouwing geldt het tegendeel.
Het gaat hier immers om het geheel van verhalen uit filosofie en religies die – soms zonder dat we het ons bewust zijn – het fundament vormen van onze samenleving.
Dat klinkt mooi en soms pakt het ook zo uit. Maar vaak is levensbeschouwing ook ingewikkeld, complex en niet zonder conflicten. Levensbeschouwelijke programma’s bij de publieke omroep maken de achterliggende motieven concreet en begrijpelijk voor een breed publiek. Ze geven geloof een gezicht.
profeten
Het is tragisch dat de NPO-bestuurders zich verschuilen achter profeten uit de vorige eeuw die beweerden dat religie ging verdwijnen, met Nederland als gidsland.
De verzuiling mag dan verleden tijd zijn, in religieuze zin warmt de aarde op en een trumpiaanse ontkenning hiervan is het laatste wat je van de NPO zou verwachten.
Meestal kunnen geschiedkundigen pas later aanwijzen wie het bij het juiste eind had. Maar ik durf – met een verwijzing naar een middeleeuws godsoordeel – er nu al mijn hand voor in het vuur te steken, dat de historici van de toekomst niet zullen applaudisseren voor het verder schrappen van levensbeschouwelijke programmering bij de Nederlandse publieke omroep.
De NPO heeft de ‘dure’ opdracht om modieuze woorden als diversiteit en verbinden te concretiseren. Niet alleen opleiding, regio of leeftijd, maar ook levensbeschouwing kleurt de verschillen. En levensbeschouwing is kwetsbaar in een wereld van sport en spelen. Dat blijkt maar weer. Minister Slob kan in ieder geval niet meer volhouden dat bezuinigingen niet de programma’s raken die bij het wezen van de NPO horen.
lachende derde
Is er echt geen alternatief?
Er zit iets positiefs aan bezuinigingen. Besparingen brengen ook aan het licht waar geld wordt verspild. De huidige geplande besparingen bij de NPO zijn ook een kans om scherp aan de wind te zeilen en de beste koers voor de publieke Nederlandse media te bepalen voor de 21e eeuw.
Het is dan ook onbegrijpelijk dat de NPO met de huidige plannen ervoor kiest de klok terug te draaien en koers zet richting de jaren zeventig van de vorige eeuw.
Met Netflix als lachende derde, die de fascinatie voor religie en geloof voorziet van originele series als Wild Wild Country of bedachtzame gesprekken over wat mensen ten diepste drijft.
Helaas is het vergezicht van de NPO een akker met koolzaad. Alles in dezelfde kleur.
De leliën des velds treuren. <