Een kleine huppel als ik piano in de kerk zie staan
Wat zingt u in de auto mee?
‘Ik voorzie dat de song van Danny Vera – Here we go on this roller coaster – voor mij het meest gehecht zal blijven aan de coronacrisis. Vooral de ongepolijste versie met alleen gitaarbegeleiding. Het lied en de zanger vormen een merkwaardige mengeling van kwetsbaarheid en kracht zoals ik die ook ervaar in deze crisistijd.’
Welke muziek biedt u troost?
‘Juist het gegeven dat koren en koorzang zo getroffen zijn door de COVID-19 vergroot het verlangen naar goede koormuziek. Koorliederen in de Anglicaanse traditie treffen mij vaak en tillen je boven jezelf uit. Je durft in muziek te zeggen wat je met woorden alleen niet zo gauw zegt. Ik geniet van de muziek van Elisabeth J. Smith, predikante in Melbourne, bijvoorbeeld haar song God gives us a future.’
Wat luistert u écht niet meer?
‘Heel langzaam heb ik geleerd dat er eigenlijk geen enkele muzieksoort is, die eens en voor altijd uit je leven gebannen kan worden. In bepaalde omstandigheden komt muziek waaraan je de grootste hekel had, onverwacht weer binnenwaaien in je gehoor en dan kun je het ineens waarderen. Heel lang konden koperblazers me absoluut niet bekoren, maar ik heb hoornmuziek ontdekt van bijvoorbeeld Rob van de Laar als een zalf voor je ziel. En o ja, er is toch wel één soort muziek die blijvend rillingen van afstotelijkheid bezorgt: soldaten-met-laarzen-muziek in marstempo.’
Welke muziek ontroert u tot tranen?
‘Ook dan denk ik aan een koorstuk. Het is van de Estlandse componist Arvo Pärt - Da pacem, Geef vrede. Dat stuk roept een steeds dieper verlangen naar vrede op. Het geeft je te denken dat er ‘in de hemelen’, dus bij God, nog steeds wel tranen zijn en zullen blijven.’
Welke muziek roept een oude liefde op?
‘Vrijwel al mijn oude liefdes zijn nog steeds mijn huidige liefdes, echt waar! Maar ik heb ook mijn Top 40 tijd gehad, waarin we vrijdags naar de muziekwinkel fietsten voor een nieuwe lijst topsingles (vinylplaatjes op 45 toeren, met slechts twee nummers erop). Eén zo’n Top 40-nummer bleef altijd kleven aan een brugklasavontuur, een pathetisch doodlopende liefde zoals bezongen door Chi Coltrane, You were My Friend (1973). Draai dat nummer, het is nog steeds geweldig!’
Welke muziek mag op uw begrafenis niet ontbreken?
‘Muziek voor cello en piano, bijvoorbeeld de bekende Elegie van Gabriel Fauré. Onze zoons spelen dat samen, dus dat is vrij dramatische muziek voor mij en daar kleven prachtige herinneringen aan. Maar laten zijzelf maar verzinnen wat ze bij mijn begrafenis willen spelen. Het is malligheid om zelf je eigen begrafenis te willen regisseren.’
Wat zingt u het liefst in de kerk?
‘Ik ben een veelvraat en erg wispelturig in mijn smaak met betrekking tot kerkmuziek. Op een ouderwets harmonium heb ik als kind leren orgelspelen, maar dat wakkerde mijn liefde voor orgelmuziek niet bijster aan. Later ben ik op piano overgegaan en nog steeds maak ik een kleine innerlijke huppel als ik de piano voorin de kerk zie staan. Maar ik heb ook slagwerk als begeleiding leren waarderen in mijn jaren in Afrika. Favoriet is op het ogenblik Christus ons licht schijn in het duister (Liedboek 1005) en liturgische gezongen antwoorden met diepe Russische tonen. Ja, ik denk dat ik met veel mensen in deze tijd wat emotioneler, zelfs sentimenteler, in muziekkeuze ben.’
