Luister naar

Arjan van Essen: Ik kreeg een paar tips van mijn leerlingen na afloop van het schooljaar

Nieuws
Arjan van Essen
woensdag 27 juni 2018 om 03:00

Het schooljaar is bijna ten einde. Schoolreisjes naar alle windstreken, laatste lesstof behandelen en toetsweek volgen elkaar in rap tempo op. Heerlijk om te leven in het ritme van een school. Elk jaar kunnen we afsluiten en vervolgens na een lange vakantieperiode opnieuw beginnen.

Ergens heerst in ons gebouw ook een toe-zijn-aan-vakantie. Niet het minst bij de leerlingen. In deze tijd van het jaar leg ik hun ook een lijstje met vragen voor. Vragen over hoe zij het afgelopen jaar ervaren hebben. Wat goed ging en wat beter kon. Met betrekking tot de school, de lessen van mij en hun eigen aandeel daarin.

Elk jaar sta ik verbaasd over hun scherpe manier van waarnemen. Ze vertellen me waar het goed en waar het minder gaat. Natuurlijk, het blijft school. Per definitie iets wat niet leuk is. Maar er valt ook te lezen dat ze het naar hun zin hebben. Leuke fietsgroepen en lol in de pauze. De meesten.

Dan de lessen. Altijd te veel, meestal te lang en vaak te saai. Dat is hun bevinding. Ik denk dat ze hier een punt hebben. Zeker in drukke periodes is het voor ons als leerkracht een valkuil om op de automatische piloot te gaan. Als professionele docent lukt ons dat, maar de leerling voelt het. De ziel is er dan uit. 

Nee, we kunnen niet elke dag top presteren, maar de leerling zeven keer per dag een uur een lokaal injagen is niet heel vruchtbaar.

Over mijn eigen lessen krijg ik tops en tips. Ook na vijftien jaar onderwijs geven, kun je nog steeds van je leerling leren. Niet altijd toepasbaar. Ze willen graag meer verhalen en minder spelling en grammatica. 

Dan de vragen die gaan over mentoraat en zaken om de lessen heen.

De tevredenheid, vergevingsgezindheid en loyaliteit die uit de antwoorden naar voren komen, raken me. Het leert me dit jaar drie lessen:

1. Strek je uit naar je leerling, geef wat vertrouwen en hij of zij brengt een geweldige verbinding tot stand. Neem die halve minuut om te vragen hoe het gaat. Zorg dat je elke leerling echt even ziet. Iets anders dan de klas even rondkijken.

2. Geef je fouten toe als docent en zeg gewoon ‘sorry’ als je het verknalt. Dan ontstaat er ruimte om opnieuw te beginnen. Je laat de leerling zien dat fouten maken mag, en nieuwe kansen verkrijgbaar zijn. Daarnaast ziet hij of zij dat je mens bent. Met je hebbelijkheden en onhebbelijkheden.

3. Schaam je niet voor zwaktes. Geef gewoon aan dat je sommige dingen lastig vindt. Dat is iets anders dan over je heen laten lopen. Maar een keer zeggen dat ik wat chagrijnig ben en de reden erbij noemen, is gegarandeerd een succes wanneer ik ze vervolgens vraag om rustig aan het werk te gaan en mij een kwartiertje met rust te laten.

Het meest treft me nog wel het blaadje van Harrold. Hij schrijft: ‘Bedankt dat toen mijn verkering uit was u mij vraagde (tja, spelling blijft een dingetje) hoe het ging. Ik wis niet goed of ik boos of verdrie­tug was. U zei dat ik best allebei mogt zijn. Dat ben ik toen gaan doen. Dat helpte mij. het is ook weer aan.’

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
Bij christelijke organisaties lopen geloof en werk soms op een ongezonde manier door elkaar.

Werken bij christelijke organisatie valt soms tegen: zalvende woorden maar onrecht blijft bestaan

Het Nederlands Dagblad besteedde aandacht aan manipulatie, machtsmisbruik in de evangelische wereld. Maar het probleem speelt ook bij andere christelijke organisaties, schrijft Ineke Evink van vakorganisatie CGMV.

Mark Rutte, Geert Wilders en Sigrid Kaag. We hebben deze drie soorten politici nodig. Sterker, we zijn zélf van dit soort types en gedragen ons er naar.

We zijn saai, moralist en boos. En zo zijn ook onze politici. Daarom kunnen ze lastig samenwerken

Wij Nederlanders lijken op Rutte, Kaag en Wilders. Frank van den Heuvel laat zien hoe het karakter van iedere Nederlander bij een van deze drie politici past.

Stel dat ‘doe dit, tot Mijn gedachtenis’ al begint op het land? Dat is dus niet: onderwerp de grond aan een regime van uitputting, tot Mijn gedachtenis.

Avondmaal en eucharistie beginnen in de grond, waar het krioelt van torren en wormen

Jezus zegt niet: spuit gif op de vrucht en het blad en dood in het voorbijgaan alles er omheen, tot Mijn gedachtenis. Theoloog en boer in opleiding Elsa Eikema stelt prikkelende vragen bij ons avondmaal.

Afbeelding

Hoe het lijntje tussen de Nederlandse Gereformeerde Kerken en Israël hersteld kan worden

De Nederlandse Gereformeerde Kerken knipten het 'officiële lijntje' met Israël door, maar zoeken tegelijkertijd naar een manier om toch verbondenheid te tonen. Lieddichter Ria Borkent doet een voorstel.

Behandeling in de gesloten jeugdzorg heeft geen enkele kans van slagen zolang het aan echte nabijheid van hulpverleners ontbreekt.

Staatssecretaris Van Ooijen en Kamerleden, zet jullie boosheid over gesloten jeugdzorg om in actie

Hoe kan het dat staatssecretaris Van Ooijen (VWS) zegt dat de gesloten jeugdzorg misschien maar wat langer open moet blijven? Maak liever meer vaart om goede alternatieven te vinden, betoogt Margot Ende-van den Broek.

De Duitse bondskanselier Scholz staat onder druk: welke wapens gaat hij Oekraïne leveren?

Bondskanselier Scholtz kan een andere keus maken en zo een moreel belangrijke daad verrichten

Komende paasdagen vinden in Duitse steden vredesdemonstraties plaats. De leuze is: ‘Nooit weer oorlog is nú’. Want nú wordt besloten welke wapens Duitsland aan Oekraïne levert. Hans Ester legt uit hoe gevoelig dat ligt.