Luister naar

Dus toch echt gebeurd!

Ingezonden
Het is maandagavond 28 december, half elf. Ik lees het ND nog even. Als ik begin te gapen, zegt mijn vrouw: ‘We moeten gaan slapen.’ Ik sla nog even om naar de volgende twee bladzijden. Ineens ben ik klaarwakker. Daar, op pagina 21, een foto van het vliegtuig dat ik als kind gezien heb. Het had een noodlanding gemaakt bij Boksum. Het is dus toch waar!
P. Gerrit Hoekstra, Hoogblokland
woensdag 30 december 2020 om 03:00
Het wrak van de Dakota
Het wrak van de Dakota beeld Nationaal Archief

Als mensen mij soms vragen of ik me nog iets van de Tweede Wereldoorlog herinner, antwoord ik: ‘Nee, behalve dat er bij ons in de buurt een groot vliegtuig een noodlanding heeft gemaakt. Of het in de oorlog was of kort daarna, dat weet ik niet. Ik weet niet eens of ik het vliegtuig echt gezien heb. Het kan ook zijn dat ik mij een beeld heb gevormd uit het verhaal dat mijn vader vertelde.’

En nu, deze foto, die een kopie is van het beeld dat ik altijd in mijn hoofd bewaard heb. Mijn verhaaltje daarbij klopt ook, behalve dan dat het niet in de oorlog was, maar kort daarna: 28 december 1947. Ik was toen net vijf jaar oud.

Ik ben geboren in het spoorwegstation Jellum-Boxum, op enkele kilometers ten zuidwesten van Leeuwarden, aan de spoorlijn naar Stavoren. Mijn ouders huurden de woning die voor de stationschef bestemd was, maar die woonde er niet meer, omdat de halte was opgeheven. Mijn vader heeft mij dus echt meegenomen naar het vliegtuig dat, niet ver van ons huis, bij Boksum in een weiland lag – een enorm groot ding!

Als mensen mij nu vragen of ik me nog iets uit de oorlog herinner, kan ik antwoorden: Nee, maar wel iets wat kort daarna is gebeurd. <

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
Bij christelijke organisaties lopen geloof en werk soms op een ongezonde manier door elkaar.

Werken bij christelijke organisatie valt soms tegen: zalvende woorden maar onrecht blijft bestaan

Het Nederlands Dagblad besteedde aandacht aan manipulatie, machtsmisbruik in de evangelische wereld. Maar het probleem speelt ook bij andere christelijke organisaties, schrijft Ineke Evink van vakorganisatie CGMV.

Mark Rutte, Geert Wilders en Sigrid Kaag. We hebben deze drie soorten politici nodig. Sterker, we zijn zélf van dit soort types en gedragen ons er naar.

We zijn saai, moralist en boos. En zo zijn ook onze politici. Daarom kunnen ze lastig samenwerken

Wij Nederlanders lijken op Rutte, Kaag en Wilders. Frank van den Heuvel laat zien hoe het karakter van iedere Nederlander bij een van deze drie politici past.

Stel dat ‘doe dit, tot Mijn gedachtenis’ al begint op het land? Dat is dus niet: onderwerp de grond aan een regime van uitputting, tot Mijn gedachtenis.

Avondmaal en eucharistie beginnen in de grond, waar het krioelt van torren en wormen

Jezus zegt niet: spuit gif op de vrucht en het blad en dood in het voorbijgaan alles er omheen, tot Mijn gedachtenis. Theoloog en boer in opleiding Elsa Eikema stelt prikkelende vragen bij ons avondmaal.

Afbeelding

Hoe het lijntje tussen de Nederlandse Gereformeerde Kerken en Israël hersteld kan worden

De Nederlandse Gereformeerde Kerken knipten het 'officiële lijntje' met Israël door, maar zoeken tegelijkertijd naar een manier om toch verbondenheid te tonen. Lieddichter Ria Borkent doet een voorstel.

Behandeling in de gesloten jeugdzorg heeft geen enkele kans van slagen zolang het aan echte nabijheid van hulpverleners ontbreekt.

Staatssecretaris Van Ooijen en Kamerleden, zet jullie boosheid over gesloten jeugdzorg om in actie

Hoe kan het dat staatssecretaris Van Ooijen (VWS) zegt dat de gesloten jeugdzorg misschien maar wat langer open moet blijven? Maak liever meer vaart om goede alternatieven te vinden, betoogt Margot Ende-van den Broek.

De Duitse bondskanselier Scholz staat onder druk: welke wapens gaat hij Oekraïne leveren?

Bondskanselier Scholtz kan een andere keus maken en zo een moreel belangrijke daad verrichten

Komende paasdagen vinden in Duitse steden vredesdemonstraties plaats. De leuze is: ‘Nooit weer oorlog is nú’. Want nú wordt besloten welke wapens Duitsland aan Oekraïne levert. Hans Ester legt uit hoe gevoelig dat ligt.