Dus toch echt gebeurd!
Als mensen mij soms vragen of ik me nog iets van de Tweede Wereldoorlog herinner, antwoord ik: ‘Nee, behalve dat er bij ons in de buurt een groot vliegtuig een noodlanding heeft gemaakt. Of het in de oorlog was of kort daarna, dat weet ik niet. Ik weet niet eens of ik het vliegtuig echt gezien heb. Het kan ook zijn dat ik mij een beeld heb gevormd uit het verhaal dat mijn vader vertelde.’
En nu, deze foto, die een kopie is van het beeld dat ik altijd in mijn hoofd bewaard heb. Mijn verhaaltje daarbij klopt ook, behalve dan dat het niet in de oorlog was, maar kort daarna: 28 december 1947. Ik was toen net vijf jaar oud.
Ik ben geboren in het spoorwegstation Jellum-Boxum, op enkele kilometers ten zuidwesten van Leeuwarden, aan de spoorlijn naar Stavoren. Mijn ouders huurden de woning die voor de stationschef bestemd was, maar die woonde er niet meer, omdat de halte was opgeheven. Mijn vader heeft mij dus echt meegenomen naar het vliegtuig dat, niet ver van ons huis, bij Boksum in een weiland lag – een enorm groot ding!
Als mensen mij nu vragen of ik me nog iets uit de oorlog herinner, kan ik antwoorden: Nee, maar wel iets wat kort daarna is gebeurd. <