De nieuwjaarszegen was goed bedoeld, geen twijfel aan, maar op z’n zachtst gezegd een halve waarheid
Nederland heeft een oproep tot bekering nodig, genadebrood, geen suikerbrood. Een zegen is er alleen voor wie God dient en Jezus omarmt.
God zegene Nederland. Wie zou dat niet willen. Ik wel; voor mijn atheïstische vriend, voor mijn niet-gelovige broers, voor mijn fijne buren en, en … En het kán, daar waar men zich bekeert. Met een oprecht vrome wens is niets mis. Een oprecht vrome wens uitspreken, is echter iets anders dan zeggen dat je Nederland, visueel ondersteund door kerkelijke gebarentaal, de zegen wilt meegeven. Wie zegt en gebaart dat te doen suggereert dat de zegen van God er zonder meer is. Zo ging het precies bij de eerste nationale nieuwjaarszegen op 3 januari. In werkelijkheid staat zo'n zegen in schril contrast met de Bijbel. Dat harmonieer je niet door de aanvoegende wijs, 'zegene', te gebruiken.
Het was goed bedoeld, geen twijfel aan, maar op z'n zachtst gezegd een halve waarheid. En jouw goedbedoelde halve waarheid kan voor een ander onbedoeld een hele leugen worden. De Nederlander kreeg geen ander beeld aangereikt dan dat God in 2021 voor hem 'er bij' bij wil zijn in alles wat hij tegenkomt aan moeite, zonder enige nuancering. Het ging ook enkel over wat wij zwaar vinden, ónze moeiten. Rond het feit dat Gods aanwezigheid in 2021 ook tot oordeel kan leiden, bleef het stil. Het evangelie was volkomen salonfähig: geen Nederlander die er zich een buil aan kon vallen.
nieuwjaarszegen
Jezus zei expliciet: Ik bid niet voor de wereld. Hij zei: Ik bid U voor hen die U mij hebt gegeven. In de nieuwjaarszegen hoorde je daarvan niets terug. Hoe kun je, ondersteund door zegenend geheven handen en een 'amen', Nederland een zegen meegeven? Een land waar meer dan de helft God niet dient en ruim 30 procent zijn bestaan zelfs ontkent, om het over Jezus maar helemaal niet te hebben.
Maar dat gebeurde dan ook niet. Jezus schitterde – een week na Kerst – door volstrekte afwezigheid in het verhaal bij de nieuwjaarszegen; in de hele uitzending kwam zijn naam niet één keer voor. In het Nieuwe Testament klinkt Jezus' naam steevast waar een zegen wordt uitgesproken: genade zij u en vrede van God, onze Vader, en van de Heer Jezus Christus; geheel in lijn met zijn: 'niemand komt tot de Vader dan door Mij'. Daarbij is elke Nederlander welkom. De Bijbel is er tegelijk duidelijk over dat een mens op de knieën moet voor zijn Schepper en dat Jezus stierf voor onze rottigheid. Maar zonde, bekering en vergeving zijn nare, zware Bijbelwoorden die het niet doen op televisie.
Niemand mag enkel oordeel verkondigen, niemand mag enkel zegen verkondigen, en het goede nieuws mag nadrukkelijk voorop. Maar waarom wordt mensen een half evangelie voorgehouden? Ik zou me als niet-gelovige niet serieus genomen voelen, wanneer ik achteraf hoor dat er een deel twee bij dit God-wil-er-voor-je-zijn verhaal hoort. Een deel dat gaat over bekering, zelfverloochening, onderwerping, strijd, zonde. Ik zou reageren: vertel me een eerlijk verhaal of houd je mond.
klare wijn
Een collega schreef me 'de Ebal is geëgaliseerd'. Inderdaad, er restte op 3 januari slechts de Gerizim (Deuteronomium 11): vertrouw er maar op dat God erbij is ook als het moeilijk wordt. Leg daar 2 Kronieken 15, 2 eens naast.
Nederland wendt zich massaal van God af. Nederland heeft een oproep tot bekering nodig, genadebrood, geen suikerbrood. Nederland is van God los. Dan komt het aan op het schenken van klare wijn, geen limonade.
2 Kronieken 15, 2
De HEER staat aan uw kant zolang u aan zijn kant staat. Als u Hem zoekt, zal Hij zich door u laten vinden, maar als u zich van Hem afwendt, zal Hij zich van u afwenden.