Zomerberoepen: de portofoondiscipline van verkeersregelaar Sjaak van den Berg
‘Niet altijd wensen mensen mij vrolijk een goedemorgen. Soms worden ze boos omdat ze niet dichtbij genoeg kunnen parkeren of omdat de weg is afgesloten. Ik krijg net zoveel rottigheid naar mijn hoofd geslingerd als een politieagent, hoor. Als mensen een stopteken negeren, kan ik dat doorgeven aan de politie. Dan schrijf ik het kenteken op, de kleur, het tijdstip, de locatie en wat er precies gebeurd is. Zulke mensen kunnen dan bezoek verwachten en krijgen een sanctie opgelegd.
Jarenlang ben ik vrachtwagenchauffeur geweest. Opletten en goed kijken, dat was mijn werk. En dat is het nu nog, maar dan als verkeersregelaar.’
zonder te kijken
‘De piek van ons werk ligt in de zomer: ik werk tijdens allerlei evenementen zoals de Avondvierdaagse, het ZomerFeest en de jaarlijkse Roparun, een estafetteloop van Parijs en Hamburg naar Rotterdam. Er zijn twee oversteekplaatsen voor voetgangers en als er verkeer langskomt, houd ik hen tegen. Als ze me zien luisteren ze wel, maar helaas hebben steeds meer overstekers meer aandacht voor hun mobiel dan voor het verkeer. Ze steken gewoon dom kijkend naar hun scherm over en kijken helemaal niet of er verkeersregelaars zijn. Ik spreek ze daar natuurlijk op aan: “Wat is dit, wat doe je nou?” Ik heb het weleens gehad met de Avondvierdaagse. Op een gegeven moment stak een meneer gewoon over zonder te kijken. Ik heb hem gevraagd: “Hoe leg ik dit uit aan de kinderen die daar aankomen en zien dat u zomaar oversteekt?”
Automobilisten volgen aanwijzingen over het algemeen goed op. Ik kijk de bestuurder altijd recht aan en geef duidelijke tekens voor stoppen, doorrijden en opschieten. Die duidelijkheid, dat leer je door ervaring op te doen. Toen ik begon heb ik de kunst afgekeken bij een doorgewinterde vrijwilliger. En ik doe elk jaar een cursus, dat is verplicht. Alle tekens en verkeersregels komen daarin aan bod.
We communiceren met elkaar via de portofoon. Dat is handig, want bij bijvoorbeeld de Avondvierdaagse is het ene deel van de route al heel rustig, terwijl een ander punt nog heel druk is. Dan kun je daarnaartoe om bij te springen. Bij parkeerplekken is dat ook handig, dan vragen we: “Is er bij jou nog plek?” Portofoondiscipline is overigens heel belangrijk - dat je hem alleen gebruikt voor noodzakelijke communicatie en niet allemaal kreten door dat ding heen gooit. Je kunt bijvoorbeeld niet zomaar zeggen: “Zo hé, daar loopt een lekker ding.” Daar is dat apparaat niet voor.’
Roparun
‘Kinderen luisteren over het algemeen heel goed. Soms zijn er ouders bij die hun kinderen wat bijbrengen: “Kijk, als die meneer gebaart, moet je stoppen.” Mooi vind ik dat. Ongeduldige mensen kom ik in alle leeftijdsgroepen wel tegen. Iedereen doet alsof hij haast heeft, maar ‘s middags zitten ze lekker op een bankje in de zon.
Er zijn wel een stuk of zestig evenementen hier in Barendrecht waar verkeersregelaars voor nodig zijn, maar ik doe ze niet allemaal. De Roparun, in het begin van de zomer, vind ik het mooiste, die heeft een fantastisch publiek. De meesten die meelopen hebben een familielid of vriend met kanker, of kennen iemand die overleden is aan de ziekte. Dat is heftig. De laatste keer zag ik om half zes iemand die erg emotioneel was. Ik dacht dat ze er lichamelijk doorheen zat, maar dat was niet zo. Ze vertelde dat haar vader precies een jaar ervoor was overleden.’