Kim Boon: De schrik van progressief-links

Den Haag

Het lijkt erop dat je als vrouw geen kritiek op het feminisme mag hebben, constateert Kim Boon (25) droogjes in een Haags café op steenworp afstand van het Binnenhof. ‘Voor je het weet word je een anti-feminist of het gestileerde gezicht van radicaal-rechts genoemd.’ Maar dat is ze net als haar generatiegenoot Eva Vlaardingerbroek niet, benadrukt de fiscaal juriste. ‘Ik vind gewoon dat het hedendaagse feminisme doorslaat door net te doen alsof er geen verschil tussen mannen en vrouwen bestaat.’ Sinds een paar maanden benoemt ze dit vaak op Twitter. De laatste weken is ze geregeld te horen op de radio.

huisvrouw

‘Feminisme is voor mij het creëren van gelijke kansen voor mannen en vrouwen. Vrouwen moeten dezelfde opleiding en baan als mannen kunnen krijgen. Maar ze moeten die keuze zelf kunnen maken en daarin heb ik kritiek op het hedendaagse feminisme, want ik merk dat veel vrouwen niet meer durven te kiezen voor een bestaan als huisvrouw. Ze voelen de maatschappelijke druk om carrière te maken, omdat mannen dat ook doen. Natuurlijk, mannen ervaren ook prestatiedruk, maar ik heb het nu over de druk die vrouwen voelen om dezelfde dingen als mannen te doen.’

Columniste Stella Bergsma noemde in een discussie met u feminisme het radicale geloof dat vrouwen ook mensen zijn.

‘Dat vind ik echt onzin. Ik ken in mijn omgeving niemand die vrouwen minder waard vindt. Waar ik me aan erger, is dat het feminisme niet langer gaat over gelijke kansen, maar over gelijke uitkomsten door bijvoorbeeld een vrouwenquotum voor topfuncties te bepleiten.’

Blijkbaar hebben we zo’n quotum nodig, want Nederland is dit jaar gedaald op de wereldwijde ranglijst die per land de gelijkheid tussen man en vrouw beoordeelt.

‘Ik heb heb me behoorlijk kwaad gemaakt over die ranglijst, want hierin gaat het over de uitkomsten, die dus niets zeggen over de kansen. Ik denk dat bedrijven steeds vaker inzien dat een diverser team beter werkt, daarvoor heb je geen quotum nodig. Juist in landen waar diversiteit niet van bovenaf wordt opgelegd, gaat het goed. Laat het gewoon op z’n beloop.’

Dat duurt veel mensen te lang.

‘Maar is dat erg? Ik weet dat ik me op glad ijs begeef door dit te zeggen, maar ik denk dat er best een kern van waarheid in zit dat mannen betere leiders zijn omdat ze vaak bepaalde kwaliteiten hebben. Net als dat er typische mannen- en vrouwenberoepen zijn. Dat is helemaal niet erg, terwijl feministen vandaag de dag hard hun best doen om elk verschil tussen man en vrouw te ontkennen. Die verschillen moet je in mijn ogen juist vieren. Mannen zijn vaak directer, nemen gemakkelijker besluiten en handelen vaak wat minder emotioneel. Vrouwen zijn vaak juist iets emotioneler. Zo vullen ze elkaar aan.’

Waarom zou dit gedrag niet aangeleerd zijn?

‘Dat speelt vast een rol, maar ik kan met bijna honderd procent zeker zeggen dat veel dingen aangeboren zijn. Daarbij gaat het niet alleen over zichtbare fysieke verschillen, maar ook over de ontwikkeling van de hersenen. Als kind speelde ik veel met jongensspeelgoed, maar tegelijkertijd ben ik een stuk emotioneler dan veel mannen.’

spandoeken

U bent kritisch op feministen die niet alleen voor vrouwenrechten strijden. Maar ligt het niet juist in het verlengde van het feminisme om ook voor andere groepen op te komen die ongelijk worden behandeld?

‘Waarom dan? Als je naar een Women’s March gaat, dan ga je er toch vanuit dat dit over vrouwenrechten gaat? Je mag best voor andere groepen opkomen, maar noem het dan geen feminisme. Ik vind het ook nogal paradoxaal dat bij zo’n mars spandoeken zijn te zien waarop staat dat alle vluchtelingen welkom zijn. Terwijl je daarmee misschien mensen binnenhaalt die juist tegen de gelijke behandeling van man en vrouw zijn.

Wanneer je zegt: ik wil op deze manier opkomen voor vrouwen die binnen een islamitische cultuur worden onderdrukt, doe het dan als Femmes for Freedom. Dat is een organisatie die opkomt voor vrouwen die zogenaamd op vakantie gaan, maar in werkelijkheid besneden worden in het land waar ze naartoe gaan.’

Hoe vindt u dat in Nederland mannen naar vrouwen kijken?

‘Over het algemeen met veel respect. Soms slaat dit zelfs door. Dan maken ze een typische mannengrap en schrikken ze zich rot als ze zien dat er een vrouw bij staat. Dat is niet nodig. Vrouwen praten soms ook op een bepaalde manier over mannen, daar zou ik niet te veel achter zoeken.’

Zo respectvol zijn mannen blijkbaar niet altijd, want u wordt op straat geregeld seksueel geïntimideerd.

‘Ja, maar dat gaat niet over de mannen met wie ik dagelijks omga. Dit zijn vaak niet-westerse jongens en ik denk dat je hier een cultuurverschil ziet. Want zij lijken te denken dat je naar elke vrouw zonder hoofddoek kunt roepen wat je wilt. Natuurlijk, ik zeg niet dat mannen die zijn opgegroeid in een westerse cultuur nooit wat roepen, maar het zijn in mijn geval negen van de tien keer niet-westerse mannen.’

Toch is seksuele intimidatie bepaald niet voorbehouden aan niet-westerse mannen, kijk bijvoorbeeld naar #MeToo.

‘Dat vind ik nu echt een typische uiting van het hedendaagse feminisme. Heel vaak zijn beschuldigingen niet eens bewezen. Als een vrouw op haar werk ‘#metoo’ roept, zijn we geneigd haar meteen te geloven. Mannen durven geen compliment meer te geven en willen liever niet meer met één vrouw aan een project werken, om beschuldigingen te voorkomen.’

Wanneer er op school sprake is van pesten, is de ervaring van het slachtoffer vaak leidend. Zou dit bij seksueel wangedrag ook niet het geval moeten zijn?

‘Dat vind ik een hele lastige. Want ik denk dat het dus niet alleen moet gaan over hoe een vrouw iets ervaart, maar ook over de intenties van de man. Wanneer een man een compliment maakt zonder bijbedoelingen en je vindt dit als vrouw vervelend, zeg het dan gewoon tegen hem. Doe geen aangifte of zoiets.’

Hebt u het idee dat u door anderen weleens wordt beoordeeld op uw uiterlijk?

‘Ik denk het niet en ik hoop ook heel erg dat dit niet het geval is. Natuurlijk, je kunt niet ontkennen dat mensen elkaar in een split second beoordelen op basis van hun uiterlijk, maar ik geloof niet dat ik door mijn uiterlijk op bepaalde plekken kom. Ik vond het daarom ook erg ongepast dat in de Volkskrant werd gesuggereerd dat Eva Vlaardingerbroek juist om haar uiterlijk het congres van Forum voor Democratie mocht toespreken. Waarom? Armita Taheri, een Iraanse vrouw die naar Nederland is gevlucht, sprak op dit congres ook. Daarover hoor je niemand.

Ik merk dat veel progressief-linkse mensen Eva Vlaardingerbroek en mij als hun grootste vijanden zien. Want wij komen niet overeen met het beeld dat ze hebben. Mensen met conservatieve standpunten, dat zijn blanke mannen van middelbare leeftijd. Geen jonge, blonde vrouwen. Dat gaat er gewoon niet in en leidt tot veel haatberichten tegen ons op sociale media.’

vage term

U bent zelf niet betrokken bij Forum voor Democratie, maar steekt uw voorkeur voor conservatieve politiek niet onder stoelen of banken. Is er voor uw standpunt over feminisme geen plaats bij andere politieke stromingen?

‘Ik ben kritisch op het immigratiebeleid, op het klimaatbeleid en op de manier waarop we met feminisme om gaan. Ik zou mezelf daarom conservatief-liberaal noemen. Ik word vaak rechts genoemd, maar dat vind ik een vage term. Wanneer mensen daarmee bedoelen wat ik net zei, ja dan ben ik rechts. Voor die standpunten is geen plaats bij partijen als D66 en GroenLinks, want die zijn hard bezig met het ontkennen van alle verschillen tussen de seksen. Afstevenen op genderneutraliteit en gelijke uitkomsten, dat is nou precies wat ik niet wil, dus daar zou geen plaats voor mij zijn.’ <