Eindelijk weer zelf kunnen staan met een robotpak
Delft
De hele dag in een rolstoel. Opstaan lukt niet, laat staan lopen. Het leven met een dwarslaesie is beperkt, maar dat kan ook anders. Studenten van de TU Delft hebben een exoskelet ontwikkeld waarmee dwarslaesiepatiënten weer zelfstandig stapjes kunnen zetten. Een exoskelet, of uitwendig skelet, is een soort robotpak dat je lichaam omsluit. Het pak kan de volledige functie en controle over je benen overnemen, zegt Marise de Baar, teamlid van Project March, de groep studenten die aan het skelet heeft gewerkt. ‘Je hebt nog wel krukken nodig om jezelf te stabiliseren’, zegt De Baar. Maar aan dat nadeel denkt Ruben de Sain voorlopig niet. Hij is al dolblij dat hij weer enigszins mobiel is. De Sain heeft al anderhalf jaar een exoskelet, dat hij door een crowdfundingsactie kon aanschaffen. Want aan de apparaten zit een behoorlijk prijskaartje: 85.000 euro.
neerkijken
Dat geld was het meer dan waard. ‘Ik voel me er veel fitter door’, zegt De Sain. ‘Het heeft vooral een therapeutische werking. Je onderhoudt je lichaam er veel beter mee. Als je af en toe staat, worden je botten sterker, is je doorbloeding beter en heb je minder last van spasmes. Ik ben minder ziek en heb ook veel minder last van mijn rug sinds ik het pak gebruik.’ Maar het skelet heeft ook een belangrijk mentaal aspect, vertelt TU-student De Baar. ‘Je kunt mensen weer op ooghoogte aankijken. Mensen kijken niet meer op je neer, je staat weer gewoon.’
De Baar heeft met een groep studenten een exoskelet ontwikkeld voor Ruben dat tegemoet komt aan nadelen van zijn huidige pak. ‘Om het skelet te bedienen moet ik met mijn rechterhand naar een horloge om mijn linkerpols. Dat is erg lastig als je op krukken staat. In het nieuwe pak zit de bediening in de rechterkruk, waardoor ik alles kan regelen met mijn rechterduim- en wijsvinger.’
een pak voor iedereen
De Sain test vandaag het pak dat door de TU-studenten is ontworpen. Het is niet alleen een technologische verbetering, het is ook een schreeuw om aandacht voor exoskeletten. De technologie staat nog in de kinderschoenen en de prijs is torenhoog. De Baar: ‘In de toekomst hopen we mensen met een dwarslaesie de volledige mobiliteit terug te kunnen geven. Het doel is dat mensen het pak ’s ochtends onder hun kleren aantrekken en gewoon een normaal leven kunnen leiden.’ Ook De Sain is hoopvol. ‘Ik woon in Nijmegen. Veel restaurantjes zijn daar niet rolstoelvriendelijk. Ik word al warm als ik denk aan het idee dat ik gewoon weer ergens naar binnen kan waar alleen maar trappen zijn.’ <
