Hayarpi: ‘Denken aan het busje maakt gek’

Katwijk

‘Wacht, ik krijg net een e-mail ... Of ik me voor de ChristenUnie kandidaat wil stellen voor de Provinciale Statenverkiezingen, volgend jaar.’ ­Hayarpi (20) zucht ongemakkelijk aan de telefoon. Want wat is er te zeggen? Zij en haar ouders, zusje en broertje worden misschien deze week uitgezet naar Armenië. Zonder dat de partij waar zij zo actief voor is, dat (tot nu) heeft kunnen voorkomen.

Even daarvoor las ze een eigen gedicht voor tijdens een demonstratie bij het asielzoekerscentrum in Katwijk, waar het gezin woont. ‘Ik had het uitgeschreven op mijn telefoon, want met al die stress kom ik soms niet uit mijn woorden.’ Hayarpi, tweedejaars studente econometrie aan de Universiteit Tilburg, vond het ‘spannend en beangstigend’ om er te staan, en niet alleen vanwege de zenuwen. ‘We stonden dicht bij de gebouwen van de Dienst Terugkeer en Vertrek. En zij grijpen álles wat ik doe – studeren, demonstreren, of iets anders – aan om te stellen dat ik “niet meewerk” aan uitzetting.’ Het gezin doet er juist álles aan om de overheid niet tegen te werken, zegt hun advocaat.

vergelijken

Het wrange is dat hun uitzetting daardoor veel makkelijker gaat – in tegenstelling tot bijvoorbeeld die van de Armeense kinderen Lili en ­Howick.

‘Ik wil niet over ze oordelen’, zegt Hayarpi, ‘en zelfs niet onze zaken met elkaar vergelijken. Ik wil alleen maar zeggen dat wij altijd eerlijk geweest zijn. We hebben niet gelogen over onze naam of nationaliteit. Dat werkt nu tegen ons.’

Van ‘haar’ politieke partij, de ChristenUnie, verwacht Hayarpi ‘weinig’. Ze is actief lid, als oprichter van de jongerenbeweging in Brabant. ‘Ik heb hun werk in de Tweede Kamer altijd goed gevolgd, alle debatten over het asielbeleid, alle moties, alles. In de oppositie deden ze het ene goede voorstel na het andere. Door Joël Voordewind ben ik lid van de ChristenUnie geworden. Ik had zo’n grote bewondering voor zijn inzet voor het kinderpardon en de strijd tegen christenvervolging.’

Hayarpi bezocht fractievergaderingen in Katwijk, werd lid van het campagneteam en flyerde voor de landelijke verkiezingen van 2017 en de gemeenteraadsverkiezingen van eerder dit jaar.

Maar de liefde is bekoeld. ‘Nu de ChristenUnie in het kabinet zit, hoor je niets meer. “Het is net de VVD”, verzucht ik weleens.’

Inmiddels heeft Hayarpi wel wat anders aan haar hoofd. Het gaat slecht met het gezin. Haar vader viel flauw, in het ziekenhuis kreeg hij medicijnen. ‘Het ene moment gaat het iets beter, maar dan kan het weer heel slecht gaan. Mijn broertje en zusje zijn steeds in paniek. Dat de Armeense autoriteiten zeggen dat we daar onveilig zijn, door het verleden van mijn vader, maar het busje voor de uitzetting elke dag op de stoep kan staan ... Dat is gekmakend.’

De demonstratie was een steun in de rug. ‘Door de vlaggetjes, die staan voor vierhonderd kinderen in dezelfde situatie, wist ik waarvoor ik het deed. En toen ik mensen uit de kerk zag die als familie voor me zijn, en de dominee die direct van Schiphol naar ons toe was gekomen, zonder thuis te zijn geweest ... Dat deed me veel.’ <