Stilteplekken voor bange honden

Berlicum

‘Het liefst hebben we dat de mensen hun hond brengen vóór de verkoop van vuurwerk begint.’ Coby Satter van pension De Molshoop in het Gelderse Waardenburg weet uit ervaring dat honden al nerveus worden van het eerste illegale knallen op straat. Als de hond dan ook nog naar het pension moet, levert dat extra onrust op. Dat wil ze graag voorkomen: ‘Ze moeten niet al stijf staan van de stress.’

Bij pensions als De Molshoop, ver buiten het dorp, worden tijdens de jaarwisseling veel honden ondergebracht. ’Onze buren wonen een kilometer verderop en achter ons is aan de ene kant een waterpompstation en aan de andere kant ligt duizend hectare natuurgebied met daarachter het verkeersknooppunt Deil aan de A2’, schetst Satter haar situatie. ‘Binnen een straal van 2 kilometer wordt er geen vuurwerk afgestoken.’

vroeg volgeboekt

De Molshoop was in september al volgeboekt. Veel van de tachtig honden die er de jaarwisseling doorbrengen, zijn vaste gasten die er ook in de zomer enkele weken zitten. Een deel van deze honden heeft hier het levenslicht gezien: De Molshoop fokt teckels onder de naam Uut de Slikhoek. ‘Wij vangen al dertig jaar allerlei soorten honden op’, benadrukt Satter, die vroeger ook hondentrainingen verzorgde. ‘Veel mensen brengen hun hond hier omdat ze medicijnen om rustig te blijven niet fijn vinden of omdat die niet afdoende werken.’ Ook de vuurwerkvrije zones die links en rechts zijn ingesteld bieden onvoldoende soelaas. ‘Is een hond eenmaal bang voor vuurwerk, dan leert hij dat niet meer af. Vaak wordt het elk jaar erger. Als ze echt oud worden, vermindert het wat omdat ze niet meer zo goed horen.’

Om de dieren rustig te houden als het knallen om middernacht begint, speelt de radio in de kennel luider dan gebruikelijk en het licht blijft een uurtje langer aan. ‘Het is altijd doodstil in de kennel, maar als we iets horen, zijn we er snel bij om de dieren gerust te stellen.’

rieten kap

De Lofert in het Brabantse Berlicum heeft tijdens de jaarwisseling zestig honden te gast. Harvy Schouten nam het pension dat in het buitengebied tegen een natuurgebied aan ligt, tien jaar geleden over van zijn ouders, die het 23 jaar geleden begonnen. ‘Om overlast van blaffende honden voor de buurt tegen te gaan, hebben wij de gebouwen indertijd zo goed geïsoleerd dat binnen evenmin iets te horen is van vuurwerk dat wordt afgestoken’, vertelt hij. ‘Bovendien zitten we in een omgeving waar veel boerderijen een rieten kap hebben. De eigenaars steken zelf geen vuurpijlen af omdat ze beducht zijn voor brand’, vertelt hij. ‘Dat is een gelukje voor ons.’

Het merendeel van de honden die er nu verblijven, zijn er ook ’s zomers in de vakantie. ‘Het is hier niet vreemd voor ze.’ Met zes medewerkers heeft Schouten de handen vol om het de logés naar de zin te maken. De dieren krijgen het voer dat ze thuis gewend zijn en medicatie als ze die nodig hebben. Volgens Schouten is zijn pension al geruime tijd volgeboekt en beleven de dierenhotels overal in het land een ‘enorme piek’ in de vraag. Ook hondvriendelijke vakantieparken pikken een graantje mee. ‘Vanochtend waren hier twee mensen uit Almere die vertelden dat er bij hen in de buurt al nergens meer reguliere opvang te vinden was.’

De pensions vangen ook katten en soms vogels en andere huisdieren op, maar volgens Schouten hebben die minder last van gillende keukenmeiden, donderslagen en duizendklappers. ‘Katten kun je gewoon binnen houden, maar een hond moet toch buiten een plas doen.’

Randstad

Dat de baasjes bereid zijn om een flink eind te rijden om hun dier de jaarwisseling door te loodsen, ervaren ook Willeke en haar man Kil van Eck van dierenhotel Donkervoorterhof in Barneveld. Zij kunnen negentig honden plaatsen en waren al weken geleden volgeboekt. Ongeveer de helft van de clientèle komt uit de Randstad. ‘De mensen willen zelf weg of ze zijn radeloos omdat ze niet weten wat ze met hun hond aan moeten.’

Negen van de tien honden die er logeren zijn panisch voor knallen. ‘Ze poepen en plassen in huis of ze slopen het interieur als ze alleen zijn’, vertelt de eigenaresse. ‘Bange honden zijn gewoon niet te houden.’ Van Eck gelooft niet dat de toegenomen belangstelling het gevolg is van hardere knallen of juist van het wegebben van de economische malaise. ‘Misschien komt het wel doordat meer bekend is dat honden hier rustig blijven. Mensen googelen even en dan hebben ze ons zo gevonden.’

Ook Satter denkt niet dat de economische situatie een grote rol speelt in het besluit de hond in een pension te doen. ‘Wij hebben weinig gemerkt van de crisis, het welzijn van hun dier gaat de mensen aan het hart. Als ze minder te besteden hebben, gaan ze niet naar Vietnam maar bijvoorbeeld naar Frankrijk.’ <