Stop niet alles in het frame ‘vertrouwen’ en ‘wantrouwen’
Wie over de ‘nieuwe bestuurscultuur’ begint, wil al gauw zijn eigen positie beschermen door de ander als onbetrouwbaar neer te zetten. En dan ben je zomaar weer bezig met oude bestuurscultuur.
Weinig woorden klinken zo hol en sleets als ‘nieuwe bestuurscultuur’. Voordat mij al te veel cynisme verweten wordt: juist als buzzword bleek het begrip ‘nieuwe bestuurscultuur’ uitermate succesvol in het kritisch agenderen van structurele weeffouten in bestuur en politiek. Maar na meer dan een jaar waarin Den Haag zich van incident naar incident worstelt, lijkt de term nauwelijks boven deze negatieve functie uit te kunnen stijgen: in het gebruik markeert ‘nieuwe bestuurscultuur’ vooral wat oude bestuurscultuur is. Bovendien wordt het debat over de bestuurscultuur door zowel bewindspersonen als Kamerleden vooral vanuit de tegenstelling tussen vertrouwen en wantrouwen gevoerd. Daarmee verdwijnt het begrip ‘nieuwe bestuurscultuur..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .
