Gesprek over euthanasiewens biedt vaak rust en perspectief
Artsen ervaren onnodig schroom om te praten met mensen met psychische aandoeningen die een euthanasiewens hebben, ontdekte ethicus Rosalie Pronk. ‘Juist door zo’n gesprek kan het verlangen naar het levenseinde afnemen of zelfs verdwijnen.’
-
Hans-Lukas Zuurman
aangepast 06:53
Rosalie Pronk: 'Patiënten met een psychische aandoening vragen nadrukkelijk om opties om met hun ziekte om te gaan.'
(beeld Leonard Walpot)Amsterdam
Onderzoeker en ethicus Rosalie Pronk (34) van het Amsterdam UMC weet het: huisartsen en psychiaters staan lang niet altijd te springen om met patiënten die een psychische aandoening hebben over hun doodswens te spreken. Zo’n wens moet vrijwillig en weloverwogen zijn, wil een arts daar wettelijk gezien in mee kunnen gaan. Ook moet er sprake zijn van ondraaglijk en uitzichtloos lijden. ‘Iemand helpen met sterven is al lastig, want een arts is liever bezig met mensen beter te maken’, zegt ze. Bij psychisch lijden ligt het allemaal nóg gevoeliger, vervolgt ze. ‘Je kunt op een scan zien dat iemand ziek is omdat hij een tumor heeft. Dat kan voor zo’n persoon ondraaglijk lijden betekenen. Maar bij psychisch lijden is zo’n scan niet mog..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .
