Het verlies van de trots van de arbeidersklasse, maar in Geitenkamp is de hoop nog niet dood
Reportage
In Arnhem groeit een op de acht kinderen op in armoede, in de wijk Geitenkamp bijna de helft. ‘In een rechtvaardige samenleving zou dat niet moeten’, zegt burgemeester Ahmed Marcouch. Hij wil aandacht voor het wankele bestaan in ‘typisch’ Nederlandse volkswijken. Het verlies van trots in de arbeidersklasse is de onbetaalde rekening van de twintigste eeuw. Bijna nergens ervaar je dat zo duidelijk als in Geitenkamp.
De wijk Geitenkamp heeft haar uiterlijk mee. Waar je ook kijkt, overal ‘vintage’ Amsterdamse School: bochtige straten, trappen, doorkijkjes, pleintjes, markante woontorens en poortjes. De hoogteverschillen, oranje pannendaken en gele muren geven een fraai totaalbeeld, geïnspireerd op Engelse tuinsteden in de negentiende eeuw, toen volkswoningbouw mooi was en wat mocht kosten. Maar het is nu honderd jaar later. Bij de bakker en slijter en in de snackbar is het gezellig, maar veel levens balanceren langs armoede, schulden en werkloosheid. Deze wijk heeft iets ruigs en rafeligs, een vermoeide Assepoester. Al kan het ook een Doornroosje zijn, die zich na honderd jaar weer wakker laat kussen. Maar dan moet er wel wat gebeuren. Bij het fotogra..
