Stofzuigen zonder oordeel
Sinds een jaar of zeven start ik mijn dag regelmatig met hardlopen. Vaak hetzelfde rondje van vierenhalve kilometer, precies genoeg om energiek aan het werk te gaan. Omdat ik qua niveau bleef hangen, meldde ik me in oktober aan bij een hardloopclub.
De eerste keer rende ik meteen negen kilometer, deels op een tempo waarop je kon blijven praten. Zo maakte ik kennis met José, begin zeventig. Enthousiast vertelde ze dat ze al jaren deel uitmaakt van de hardloopclub. Door samen te rennen blijven ze in conditie en daarnaast delen ze lief en leed. Zelf werd ze als veertiger weduwe. Rennend vond ze een manier om met haar verdriet om te gaan. Een marathon rennen met haar man in gedachten gaf haar de drive door te gaan.
Op dat moment riep de trainer dat we moesten stofzuigen. Vragend keek ik José aan. ‘We rennen terug om de achterblijvers op te halen. Zo blijft Tess ook bij de groep. Die kan niet zo snel vanwege haar postuur.’
Ik was onder de indruk van het verhaal va..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .
