Libertà! - Een bij elkaar geraapte opera, maar o zo mooi
Pygmalion – Raphaël Pichon. 2cd.
Harmonia Mundi
De jonge Franse dirigent Raphaël Pichon (35) heeft een bijzondere hobby: neem een thema, zoek daar een aantal fragmenten uit diverse opera’s van enkele componisten uit dezelfde periode bij en maak zo een nieuw werk. Dat recept paste hij enkele malen toe met zijn ensemble Pygmalion en de muziekwereld ligt aan zijn voeten.
Overal worden de uitvoeringen met roem overladen. Zoals de uitvoering eind januari in Amsterdam van Stravaganza d’amore (buitensporigheid van de liefde) met werken van eind zestiende eeuw. De recensent van de Volkskrant was laaiend enthousiast. Terwijl Pichon zich met dit werk richtte op muziek uit de renaissance, speelt zijn nieuwe project zo’n tweehonderd jaar later. Met fragmenten – met deels ongepubliceerde aria’s uit onvoltooide opera’s – van Mozart, Paissiello en Salieri stelde Pichon een werk rond het thema vrijheid samen.
Dat thema hangt volgens Pichon samen met een belangrijke periode in Mozarts leven, de jaren 1782 tot 1786. Toen ontworstelde hij zich aan de sterke invloed van zijn vader en van de prins-bisschop van Salzburg, Colloredo. En de componist liet zich volgens Pichon sterk beïnvloeden door de tijdgeest van de Verlichting met zijn nadruk op vrijheid. Het waren bovendien jaren van een enorme productiviteit, waarin Mozart aan het ene na het andere werk begon.
Uit al die geheel en half afgemaakte opera’s maakte Pichon een keuze. Daarbij waren tal van moeilijkheden te overwinnen. Want hoe voer je een onvoltooide aria uit? De teksten en solo-melodieën waren meestal wel af, ook ontbrak een baslijn meestal niet, maar dat was het dan ook. Twee vooraanstaande arrangeurs, Pierre-Henri Dutron en Vincent Manac’h, zorgden in overleg met de instrumentalisten van Pygmalion voor een passend arrangement.
En het klinkend resultaat? Allereerst valt op dat een ensemble dat zo stijlvol muziek uit de zestiende eeuw kan uitvoeren, schijnbaar moeiteloos overstapt naar laat-achttiende-eeuwse muziek. Pygmalion maakt op deze cd zijn reputatie van een bijna volmaakte alleskunner waar. Geslaagd zijn ook de solisten die Pichon voor dit project wist te vinden. Ten slotte: evenals Stravaganza d’amore is deze set in een goed klinkende ruimte opgenomen, maar wel zo dat dit niet ten koste ging van de verstaanbaarheid van de solisten. Kortom, ook op deze cd-set laten Pichon en Pygmalion zich weer van hun beste kant zien.
+ originele opzet
+ fraaie afwerking door orkest en solisten
+ mooie, heldere opname