TV Vooraf: Brammetje is anders

De film, vanmiddag te zien op Zapp (NPO 3), laat de wereld zien zoals die op Bram afkomt. Een maaltijd is voor hem niet alleen aan tafel zitten, eten en praten; hij hoort ook muziek van eetgeluiden in zijn hoofd. Daar past het leuk bij om met je mes op je bord een ritme te tikken en dat vinden anderen dan weer irritant. Als hij naar groep 3 gaat en hoort dat zijn nieuwe meester P. Vis heet, denkt hij meteen: waarom niet V. Pis, en hij ziet plaatjes van die naam voor zich: een peer (dat is de voornaam van de meester) en een vis, die samen de meester vormen.

Iedereen is anders; probeer je in te leven in iemand die je niet begrijpt, wil regisseur Anna van der Heide met haar film zeggen. En ze werpt de vraag op: wat is voor een kind als Brammetje passend onderwijs: de klassen zijn groot, de prestatiedruk is hoog, veel van het lesprogramma is ingesteld op rationele, rustige meisjes. Moeten kinderen in het systeem passen, of moet het systeem de eigenheid van het kind koesteren?

Dom is Bram absoluut niet. Hij heeft thuis een schrift waarin hij mooie woorden verzamelt, en een ander schrift met uitvindingen. De mooiste vindt hij eentje die niet door de mens is bedacht, maar ‘door God, of de natuur, dat weet ik niet’: de vlieg.

Daarom snapt zijn moeder ook niet, dat het met Brammetje niet wil in groep 3. Hij is juist heel leergierig, zegt ze tegen de meester. Maar het leren valt Bram tegen, terwijl hij er zo naar had uitgezien na zijn kleuterjaren. Het blijft allemaal zó simpel en meester Vis geeft hem alleen maar negatieve aandacht, als hij met z’n benen wiebelt, niet oplet of iets onvoorspelbaars doet. En zo gaat Brammetje aan zichzelf twijfelen. Dat gaat niet alleen zijn moeder aan het hart, ook mij als kijker.

Het is Van der Heide dus gelukt: je gaat je in Brammetje inleven en voor hem voelen. Het is ook een ontzettend leuke film, met vrolijkheid en humor. En met animaties die heel creatief laten zien wat een chaos het soms bij Bram is in z’n hoofd. Maar Van der Heide heeft het zich te makkelijk gemaakt. Brammetje is zó innemend, er zit geen grammetje kwaad bij. Je snapt niet waarom mensen kwaad op hem worden.

Ook een kind dat anders is, kan soms irritant en ruzieachtig en soms zelfs gemeen doen net als andere kinderen. En dát maakt het soms lastig, thuis, op school, op de sportclub, in de kerk. Ook als ouders en leerkrachten veel van het kind houden en het begrijpen. Leerkrachten en schooldirecteuren zouden Brammetje Baas best eens mogen zien.