Luister naar

Ik eet alles, behalve pizza

Interview
De oudere van tegenwoordig, wie is dat? Vandaag: Rikcy Zetstra-Douma (89) uit Groningen. Ze kan beter fietsen dan lopen, heeft veel mensen om haar heen die haar steunen en eet alles, behalve pizza.
redacteurRoeland van Mourik
zaterdag 4 oktober 2014 om 08:28

Afgelopen vrijdag heb ik 28 kilometer gefietst. Elke dag probeer ik een rondje te maken. Ik dank er iedere avond voor dat ik dat nog kan. Als ik niet meer fietsen kan, is het een stuk saaier. Het liefst fiets ik s ochtends vroeg, dan is er nog niet veel verkeer. Als het hard waait, fiets ik niet. Het is evengoed een vreemde tijd om oud te wezen, als je ziet wat er allemaal op het fietspad fietst, zoals ligfietsen. Het fietspad is soms te smal voor al dat verkeer. Laatst voor het spoor daar verderop, kreeg ik de schrik van mn leven. Ik voelde een stomp in mn rug. Iemand fietste me voorbij en raakte me met zn schoudertas. Ik zei: Nou, nou, en toen hing hij zn tas weer recht aan zn schouder. Ik ben niet gaan schelden, want dan weet je tegenwoordig niet wat er met je gebeurt. Ik heb een tuinhuisje in het Stadspark. Dit jaar ben ik er al zeventig keer geweest. Het is acht kilometer fietsen, heen en terug.

Ik voel me nooit alleen. Ook niet nadat mijn zoon in 2009 overleed en mijn man in 2010. Ik voel dat er voor me gezorgd wordt. Er is er Een die mijn handen vasthoudt. Het is een groot voorrecht dat je bij het geloof grootgebracht bent. Dat waardeer ik iedere dag. Het is alleen jammer dat je het niet meer tegen je ouders kunt zeggen.

Ik heb altijd geld verdiend in de huishouding. Toen we trouwden had ik meer geld dan mijn man. Mijn man is 88 jaar geworden en is na een periode van dementie overleden. Hij herkende me gelukkig tot het laatst. Als hij orgel speelde, begon hij altijd met het lied Er ruist langs de wolken. Ik zing het nog weleens zachtjes als ik op de fiets zit. Ik bid ook op de fiets. Dat moet kunnen, vind ik.

Onze zoon Johan heeft zich van het leven beroofd. Ik durf het woord zelfmoord niet zo goed te zeggen. Als mensen vragen hoe hij is overleden, antwoord ik altijd: zelf. Het was een zachte jongen. Ik heb weleens wroeging: had ik niet meer voor hem kunnen doen? Ik heb heimwee naar de tijd dat mijn man en Johan nog leefden. We konden heel goed met elkaar praten. En, ze hielden ook zo van fietsen. We waren heel gelukkig.

Als mensen me vragen: Hoe gaat het? zeg ik altijd: goed. Lichamelijk gaat het ook goed, maar ze moeten niet bij me binnen kijken. Gelukkig heb ik veel mensen om me heen die me tot steun zijn. Twee dochters van mijn zus Coba, Bertha en Janneke, komen hier vaak op bezoek. Het is net of het mn eigen dochters zijn. Ook Emmy Zetstra en Dick Medema, familie van mijn man, zijn heel trouw. Zij komen elke maandag. En de familie Wegman, mijn buren, moet ik ook noemen. Net als de familie Zeitsema uit Surhuisterveen, die me op handen dragen. Ook ds. Bijl komt hier regelmatig op bezoek. Hij bidt altijd met me en dankt voor het feit dat er zo veel mensen om me heen staan. Ds. Slotman is me in de periode dat Johan overleed tot steun geweest. Hij preekte in de rouwdienst over Psalm 91. Daar heb ik veel troost aan gehad.

Ik was altijd vrijgemaakt-gereformeerd. Nu ben ik PKN. Ik haal het weleens door de war met KPN. De dominee had daar ook last van, zei hij. Ik ga niet naar de kerk. Ik luister op zondag naar de kerkdienst op Radio 5. Het stond me tegen dat de vrijgemaakt-gereformeerden zeiden dat zij de ware gelovigen waren. Al werd het zo niet gezegd, ik proefde het.

Tussen de middag eet ik warm. Ik eet alles, behalve pizza. Ik ben een aardappeleter. Soms nemen mensen macaroni voor me mee, dat eet ik ook wel. Of dat andere met die draadjes, hoe heet het ook alweer ... spaghetti. Soms ben ik s avonds vergeten wat ik s middags heb gegeten. Johan dacht dat ik dement werd, maar ik denk het niet. Ook jongeren vergeten weleens wat, toch? Weet je nog de tijd toen de euro werd ingevoerd Jongeren hadden toen net zo goed moeite om te onthouden dat 1 euro 2 gulden 20 was. Ik probeer bij te blijven door kranten te lezen. Wat er deze zomer met dat vliegtuig in Oekraïne is gebeurd, is zo erg. Ik bid voor de nabestaanden, zij zullen niet zo van het mooie weer genoten hebben als ik. Ik bid ook voor de minister-president en voor de hulpverleners wat moeten zij fysiek en psychisch sterk zijn.

Ik heb dit jaar al duizend kilometer gefietst. Het fietsen zit in de genen, mijn broer is fietsenmaker geweest. De dokter zei anderhalf jaar geleden: uw hart is wat versleten. Daar schrik ik niet van. Als je zo oud bent, kan dat gebeuren. Het is net of de natuur elk jaar mooier wordt, ervaar ik bij mijn tuinhuisje. Ik hoop dat ik er nog lang naartoe kan blijven fietsen.

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
'Museum Buren & Oranje is ontstaan vanuit een privécollectie.'

Uit de hand gelopen Oranje-verzamelingen: een nieuw seizoen voor Oranjemusea

De twee grootste Oranjemusea in Nederland openen in april hun deuren weer. In Diepenheim en Buren kunnen bezoekers vitrines boordevol borden en bekers bewonderen. 'De musea zijn ontstaan vanuit een privécollectie'

Cor Visscher: 'Het doet me verdriet als ouderen op zondag niet naar de kerk kunnen gaan.'

Cor (76) regelt de autorijdienst in zijn kerk: 'Soms moesten er een paar rollators mee in de kofferbak'

Cor (76) coördineert de autorijdienst van de kerk: 'Aan de telefoon vraag ik aan de kerkganger die opgehaald wil worden: ‘Wie denk je dat de chauffeur wordt, raad eens?’'

Matteo van der Grijn speelt Petrus in The Passion. 'Ik was vereerd dat ik werd gevraagd. Het is een groot, jaarlijks, breed toegankelijk evenement waaruit mensen houvast halen. Het heilige verhaal wordt heel concreet gemaakt: vrienden die onvoorwaardelijk voor elkaar gaan.'

Matteo van der Grijn speelt in The Passion. 'Ik ga nu ook het paasverhaal aan mijn kinderen voorlezen'

Acteur Matteo van der Grijn (43) hangt tussen geloof en ongeloof in. In The Passion speelt hij Petrus. ‘Het kan zomaar zijn dat er iets is.’ Jaarlijks leest hij zijn kinderen het kerstverhaal uit Lucas 2 voor.

Barend Schuurman: 'Als er straks één jongere is die mede dankzij het jeugdwerk in God gaat geloven, een fijne relatie krijgt en gewoon een mooi leven, dan is mijn inzet de moeite geweest.'

Op zijn werk in de bouw praat Barend over zijn geloof. 'Ik bid voor m'n eten en dan ontstaan er gesprekken'

In zijn werk als timmerman leert Barend Schuurman (26) graag jonge gastjes de kneepjes van het vak. Ook in zijn kerk investeert hij in tieners, als jeugdleider. ‘Je moet niet proberen cool te doen, dan lig je eruit.’

Wilma Wolff: ‘Zodra ik de drempel overga, ben ik thuis.’

Wilma voelt zich thuis in Nederland. 'Inmiddels zou ik niet meer in Suriname kunnen aarden'

Op haar 47e ging Wilma Wolff (81) op vakantie naar Nederland en bleef voor de liefde. Ondanks enkele hobbels voelde ze zich snel thuis in Rotterdam. Ze geniet er elke dag van haar flat van 80 vierkante meter.

Jeanne Diele-Staal (85): 'Op mijn 63e speelde mijn verleden weer op.'

De vader van Jeanne (85) was NSB'er. 'Soms werd ik uitgescholden, maar ik werd vooral genegeerd'

Als kind werd Jeanne Diele-Staal (85) uit Zwolle gepest omdat haar vader NSB’er was. 'Ik mocht niet meespelen en stond op het speelplein altijd tegen de muur aan.'