20 april 2018 om 03:00
Luister naar

Voordat je het weet, ben je een zure groene profeet

Als u van het ‘krantje bij het ontbijt’ bent en u leest dit, dan zit ik in het vliegtuig. Jawel. De familie Honingh maakt een tripje naar Israël. Vanwege de temperatuur doen we dat in april in plaats van in juli. We hebben er lang naar uitgekeken en gaan er ontzettend van genieten, daar in het land van melk en honing.

Maar vliegen dus. Dat mag natuurlijk helemaal niet als je van de groene bent. Er mag heel erg veel niet als je van de groene bent. En voor je het weet, vind je dat alle andere mensen op deze wereld dat ook niet mogen. Voor je het weet, ben je een verzuurde groene profeet. Dan kun je iemand niet feliciteren die blij vertelt dat hij een baan heeft in Australië waarvoor hij elke acht weken heen en weer gaat vliegen. Ja, maar het is voor een hulporganisatie! Nou… zou hongerend Afrika daarbij gebaat zijn? Of kun je daar beter bomen gaan planten in plaats van eroverheen vliegen? Bomen planten is volgens ‘mijn’ heldin en Nobelprijswinnares Wangari Maathai, dé oplossing voor honger, armoede en dus wereldvrede. Google haar naam maar eens. Dus: iedereen het vliegtuig uit. Alleen ik mag nu, omdat ik tien jaar niet gevlogen heb, en omdat echtgenoot duizend bomen heeft geplant op z’n land.

relatief en inconsequent

Voor ik het weet, heb ik van ‘niet vliegen’ een groot ding gemaakt. Alsof dat vliegtuig de grootste boosdoener is, terwijl bijvoorbeeld één containerschip op de Nieuwe Waterweg meer verstookt dan alle auto’s die er in een heel jaar in Rotterdam rijden. Het is allemaal zo relatief en we zijn allemaal zo inconsequent.

Ik zit in mijn groene bubbel en bestook de wereld. Terwijl ik laatst nog de zin opschreef: ‘Maak je eigen leven groen, niet dat van anderen.’ Want als er één vinger naar de ander wijst, wijzen er drie naar jezelf. Zoals nu, nu ik in het vliegtuig zit.

Toch vind ik het moeilijk hoor, want al dat nare nieuws van klimaatvluchtelingen en milieucrises maakt me machteloos. Ik wil wat doen. Maar waar eindigt onze verantwoordelijkheid voor het welzijn van deze wereld? Wat doet Hij en wat doen wij?

Ik werd geholpen door Elbert Dijkgraaf, die pas zo dapper afscheid nam van de Tweede Kamer. In een interview zei hij: ‘We moeten ons best doen, want onze verantwoordelijkheid blijft recht overeind. Maar de nieuwe hemel en nieuwe aarde worden niet door christenen, laat staan door de SGP of Elbert Dijkgraaf gerealiseerd. God regeert, en het kwaad is al overwonnen. Dat geeft mij een enorm stuk relaxedheid.’

Dat hielp mij wel. Want je kunt je zomaar de redder van de wereld gaan voelen. Met je niet vliegen en je geen vlees eten. Terwijl de Heer alleen maar van ons vraagt het koninkrijk te zoeken en niet te redden…

Ik werd ook geholpen door ds. Wim de Bruin die een paar weken terug hier een pleidooi hield voor sober leven. ‘Als we dat niet doen, stort de boel in’, schreef hij. Omdat we leven ten koste van anderen. En dat past niet in het koninkrijk. Dus zal het vroeg of laat misgaan. ‘Maar we moeten ons leven niet versoberen om de wereld te redden, maar om de ander en de schepping tot bloei te laten komen.’

minder wijzen naar anderen

Kijk, daar kan deze zure groene profeet wat mee. Dat relativeert en motiveert. En laat me minder wijzen naar anderen. Ik zal nog weleens de fout ingaan, maar ik hoop dat u mij dat bij voorbaat kunt vergeven.

Het is nog steeds paastijd. De kleur is wit. De vijftig dagen van Pasen tot Pinksteren zijn volgens de katholieken één grote zondag. De tijd van de verrijzenis. Van ‘de levende die voor ons uit gaat’ zei de dominee afgelopen zondagochtend. Dankzij de opstanding is de wereld gered en hebben we zicht op Gods koninkrijk. En dus is elke goede (groene?) daad niet tevergeefs in de Heer. Zoals dat mooie lied nummer 642 uit het nieuwe Liedboek zegt:

Nu is op aard geen goede daad

Meer tevergeefs gedaan,

Want wat gij goed doet is als zaad,

Dat heerlijk op zal gaan.

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
Wim Dekker is lector informele netwerken en laatmoderniteit aan de Christelijke Hogeschool Ede.

Het gepest van Wilders mag niet gewoon zijn. Timmermans heeft hulp van andere Kamerleden nodig

Wim Dekker hoopt dat het fatsoenlijke deel van de Kamer niet in debat gaat over wat fatsoen is, maar soeverein afstand neemt van onfatsoen. En hij vraagt om gebed voor Frans Timmermans.

Zo sensationeel is dat boek van David de Vos niet, al suggereert hij het graag

Evangelisch prediker David de Vos prijst zijn verhaal aan als ‘het meest gedurfde en ongefilterde boek over de christelijke wereld dat je gaat lezen’. Verkooppraat, volgens Reina Wiskerke.

Kelly Keasberry is theoloog en pastoraal medewerker bij ziekenhuis AZ Monica in Deurne en Antwerpen.

Ambtenaren, managers, artsen of docenten: grijp eens wat vaker naar de gieter

Voor mij als ziekenhuispastor was het uitsterfbeleid niet om aan te zien, schrijft Kelly Keasberry. Na werktijd besloot ik tot een reddingsoperatie. Gewapend met een gietertje, een schaar en een emmer van de schoonmaker.

Anita Zeldenrust is ouder van een gezinshuis voor kinderen die (soms tijdelijk) niet thuis kunnen wonen.

Stilte kan confronterend zijn. Als de geluiden van buiten verstommen, gaat je binnenwereld aan de gang

Stilte kan confronterend zijn. Als de geluiden van buiten zijn verstomd, gaat je binnenwereld aan de gang. Het is mij lang gelukt dat uit de weg te gaan, schrijft Anita Zeldenrust. Drukte is een statussymbool.

nd

In Amsterdam zit een witte duif klem. Hoe kan ik de vogel nog redden? Klimmend, via de regenpijp?

Wat doe je als je ziet dat er een vogel verstrikt is geraakt in een net? Op één-hoog? Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren. Maar er is toch hoop.

George Harinck is rector magnificus aan de Theologische Universiteit Utrecht.

Laat kinderen weer sleutelteksten uit de Bijbel, de geschiedenis en de literatuur uit het hoofd leren

Het is ronduit zonde dat we tegenwoordig bijna niets meer uit ons hoofd leren. Want wat je niet bezit, kun je jezelf niet herinneren. Zorg daarom voor een goed gevulde binnenkamer, stelt George Harinck.

Hans Werkman

Bezwijkt in christelijke gedichten de poëzie 'onder de last van de boodschap'?

Lieddichter Ad de Besten was een meelevend christen, maar christelijke poëzie, moest dat zonodig? Hij las het werk van enkele christelijke dichters en constateerde dat dit wantrouwen geen nieuw voedsel heeft gevonden.

Bart Jan Spruyt is historicus en docent kerkgeschiedenis aan het Hersteld Hervormd Seminarium.

Nederlandse benadering van mensen met twijfels over hun gender wordt steeds meer bekritiseerd

Het beleid om jonge mensen met genderdysforie met puberteitsblokkers te behandelen, wordt in steeds meer landen herzien, ziet Bart Jan Spruyt. Hij betreurt dat die kentering bij Nederlandse politici niet doordringt.

beeld nd

Hoe maak je van duurzaam leven een vrolijke worsteling? We kunnen leren van Psalm 119

Duurzaam leven voelt soms als gerommel in de marge, ervaart Alexander Bosma. Het is makkelijk om het dan maar te laten, terwijl je ervan overtuigd bent dat het moet. Hoe maak je er toch een vrolijke worsteling van?