Al maanden zingt er bij ons in huis iemand Duitse teksten. Tot nu toe nam ik altijd het Duits voor m’n rekening. Maar nu gaat het om Bach. En daarmee vervalt die regeling. Soms valt het niet mee, je ­eigen vrouw te begrijpen. Enfin, het koor uit ons dorp brengt weer de Matthäus. Over de nieuwe dirigent is zij lyrisch. Zijn strengheid, zijn gedrevenheid, zijn genialiteit. Dit geeft mij ­natuurlijk enig stof tot nadenken. Ze komt ­zingend ­terug van koor. Wat heeft die man dat ik niet heb? Moet ik wellicht directiever worden, haar meer aansturen, als geestelijk leidsman?

Er is een oefen-Matthä …