13 augustus 2016 om 03:00
Luister naar

Een groot gevoel

Maastricht, terrasje, aan de Maas. Bootjes varen af en aan. Een Chinees gezin maakt vakantiefoto’s, de brug als pittoreske achtergrond. Ze gaan op een muurtje zitten, bijna tegen de reuzenberenklauw aan, die woekert tussen kademuur en water. Weten ze niet dat je bij aanraking van die plant gele gifblaren op je armen krijgt zo groot als je hand? Om me heen klinkt geroezemoes. Het komt van alle kanten, van de gesprekken zijn flarden te verstaan. Aan een belendend tafeltje zitten twee rokende dames. De een zegt: ‘… Dan heb ik zoiets van het voelt gewoon helemaal goed, weet je ...’ De aangesprokene knikt, antwoordt: ‘… Op een gegeven moment is het wel zo van het is jouw ding, het is niet mijn ding …’ De ander begrijpt wat ze bedoelt. Zij zegt: ‘Als er een heel groot gevoel bij komt kijken ja dan móét je daarnaar luisteren.’ Op dat moment komt het water in heftige beroering! Een slijkgroen monster duikt op uit de rivier, ik grijp de stoel vast met witte knokkels, dit gebeurt niet echt!, ja, wél, een reuzenhagedis met trekken van een mosasaurus sleept zich de kade op. Het geluid van natte huid op steen is afschuwelijk, rubberachtig. De mosasaurus komt het terras op, een ober zegt, amper een wenkbrauw optrekkend: ‘U wenst ...?’ ‘Ik ben een heel groot Gevoel’, slist de saurus, ‘en ik kom er even bij kijken.’ ‘Aha’, begrijpt de ober, ‘in dat geval bent u meer dan welkom, dat is billijk, wij zijn dol op gevoel. Zo is er vanavond een concert van André Rieu in de stad.’ Dan gaat alles heel snel. De saurus neemt – als ik het niet had gezien, had ik het niet geloofd – een grote hap uit een van de dames. En intussen praten de andere gasten gewoon door! En die dames zelf ook, dat is het vreemdste, al pratend verdwijnen ze in de muil van de mosasaurus, ik zie hun schoenzolen, ik hoor het geknars van hun sieraden tussen de drakentanden. Verbijsterd kijk ik toe, maar een van hen haalt, in de keel van het monster, haar schouders op en zegt eerbiedig en berustend, ‘Joh, weet je, als er een heel groot Gevoel bij komt kijken, dan heb ik zoiets van dan is het oké, toch?’ Ze laten zich opslokken, met huid en haar. De mosasaurus laat nog een gemene, zwavelhoudende boer en zakt dan terug in de Maas. Een van de dames moet nog een sigaretje hebben opgestoken, want er komt een sliert rook uit zijn muil. En nóg praten ze door! Gesmoord klinken hun stemmen uit de buik van de saurus. Eén brok gevoel. Wat me bezighoudt, is dat het gedrocht de indruk wekte dat dit voor hem een routineklus was.

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
Hilbrand Rozema

In Enschede kun je een houten ezel op wieltjes zien, die Koning Jezus draagt. Normaal gesproken dan

‘Het is het eindpunt van de trein, bijna geen mens hoeft er te zijn, bijna geen hond gaat zover mee: Enschede.’ ... zo dichtte Willem Wilmink. Ik ging in zijn stad op zoek naar een houten ezel met Koning Jezus.

.

Ik had nooit eerder een man horen zeggen dat hij feminist is

'Ik was zélf in het stereotype getrapt van de brutale meid die haar neus ophaalt voor alles wat mannen in machtsposities zeggen', schrijft Lysanne van de Kamp. En dat terwijl ze zich altijd zo ergerde aan dat stereotype.

Feniks de la Fosse

'Zijn ex regeert ons huishouden, ik kan er niet meer tegen.' Hoe kan dit worden opgelost?

‘Ik heb het nodig dat je me geruststelt’, zegt een vrouw tegen haar partner in de praktijk van relatiecoach Feniks de la Fosse tegen. ‘Ik ben gewoon onzeker en heb het nodig om te horen dat ik nummer één ben.’

Wim Dekker is lector informele netwerken en laatmoderniteit aan de Christelijke Hogeschool Ede.

Het gepest van Wilders mag niet gewoon zijn. Timmermans heeft hulp van andere Kamerleden nodig

Wim Dekker hoopt dat het fatsoenlijke deel van de Kamer niet in debat gaat over wat fatsoen is, maar soeverein afstand neemt van onfatsoen. En hij vraagt om gebed voor Frans Timmermans.

Zo sensationeel is dat boek van David de Vos niet, al suggereert hij het graag

Evangelisch prediker David de Vos prijst zijn verhaal aan als ‘het meest gedurfde en ongefilterde boek over de christelijke wereld dat je gaat lezen’. Verkooppraat, volgens Reina Wiskerke.

Kelly Keasberry is theoloog en pastoraal medewerker bij ziekenhuis AZ Monica in Deurne en Antwerpen.

Ambtenaren, managers, artsen of docenten: grijp eens wat vaker naar de gieter

Voor mij als ziekenhuispastor was het uitsterfbeleid niet om aan te zien, schrijft Kelly Keasberry. Na werktijd besloot ik tot een reddingsoperatie. Gewapend met een gietertje, een schaar en een emmer van de schoonmaker.

Anita Zeldenrust is ouder van een gezinshuis voor kinderen die (soms tijdelijk) niet thuis kunnen wonen.

Stilte kan confronterend zijn. Als de geluiden van buiten verstommen, gaat je binnenwereld aan de gang

Stilte kan confronterend zijn. Als de geluiden van buiten zijn verstomd, gaat je binnenwereld aan de gang. Het is mij lang gelukt dat uit de weg te gaan, schrijft Anita Zeldenrust. Drukte is een statussymbool.

nd

In Amsterdam zit een witte duif klem. Hoe kan ik de vogel nog redden? Klimmend, via de regenpijp?

Wat doe je als je ziet dat er een vogel verstrikt is geraakt in een net? Op één-hoog? Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren. Maar er is toch hoop.

George Harinck is rector magnificus aan de Theologische Universiteit Utrecht.

Laat kinderen weer sleutelteksten uit de Bijbel, de geschiedenis en de literatuur uit het hoofd leren

Het is ronduit zonde dat we tegenwoordig bijna niets meer uit ons hoofd leren. Want wat je niet bezit, kun je jezelf niet herinneren. Zorg daarom voor een goed gevulde binnenkamer, stelt George Harinck.