21 juli 2018 om 03:00
Luister naar

Bezoek deze zomer eens een hardrockfestival

In de categorie jeugdsentiment: Guns N’ Roses gaf laatst een optreden in ons land, nota bene praktisch in mijn achtertuin. Ik ben er niet heen geweest. Vorig jaar speelden ze er ook al en toen was ik wel van de partij. Eén keer mijn puberteit afsluiten leek me wel voldoende. Ik heb ervan genoten hoor, maar een beetje sneu was het ook wel: die oud geworden rebellie, puberale hardrock gespeeld door ietwat vadsige vijftigers.

Hoe anders was dat in de vroege jaren 90, toen ik als jonge puber de band ontdekte. Ik denk dat Guns N’ Roses mij de kerk uit heeft geholpen. Niet dat hun liedteksten zo antichristelijk waren – nee, dat kwam pas toen mijn muziek­smaak zich in hardere en duisterder richting ontwikkelde, naar de death en black metal. In vergelijking daarmee waren Axl Rose en zijn kompanen van Guns N’ Roses maar brave misdienaars.

zo de kerk uitlopen

Maar toch: kijk nog eens naar de videoclip van een van hun grootste hits, November Rain (op YouTube zo te vinden). Daarin is nogal wat christelijke symboliek te vinden, maar de meeste indruk maakte op mij destijds toch de scène dat gitarist Slash midden in een huwelijksdienst uit de kerkbanken opstaat, in slow-motion het pittoreske Amerikaanse kerkje uitloopt en dan in het desolate woestijnland een jankende gitaarsolo gaat staan spelen. Kippenvel. Ik vermoed dat met mij een hele generatie jaren-negentig-pubers op dat moment het christendom vaarwel zei. Zo cool als Slash de kerk uit lopen, dat wilden wij allemaal wel.

Afijn, zelf ben ik na een paar jaar keurig de kerk weer terug in gelopen. Zo goed gitaarspelen als Slash kon ik toch niet, en dat seculiere woestijnland was ook wel erg desolaat. Maar velen bleven er hangen. Ik las laatst een boeiend interview met de Duitse rockzangeres Johanna Sadonis. Mijn leeftijd, ook als puber begonnen met luisteren naar Guns N’ Roses en daarna afgezakt naar duisterder regionen. Ik herkende veel van haar levensverhaal. Maar zij speelt nu in een (ik moet toegeven: steengoede) hardrockband met de veelzeggende naam Lucifer; ze dweept met antichristelijke en occulte symbolen.

Het opmerkelijke: zij komt uit een familie van dominees; haar grootvader schijnt Martin Luther King nog naar Oost-Berlijn te hebben gehaald. ‘Ik denk dat hij zich zou omdraaien in zijn graf als hij wist dat ik in een band genaamd Lucifer speel’, schampert ze in het interview.

Maar meer nog trof mij het slot van het interview. Daaruit spreekt een immense geestelijke honger, hoe ver Sadonis ook is afgedwaald van het geloof van haar vaderen. Ik citeer: ‘Ik ben wat mensen kwijtgeraakt in mijn leven en denk vaak: ‘Is er echt niets meer?’ (...) Ik hou me toch vast aan de gedachte dat er meer gebeurt dan dat je opgegeten wordt door maden wanneer je sterft. Ik blijf toch graag hopen dat er meer is. Ik weet niet goed wat ik moet geloven, maar ik blijf nieuwsgierig.’

diep religieus verlangen

Ik herken hier veel in van mijzelf en generatiegenoten die naar dezelfde duistere muziek luisterden. Dat aantrappen tegen het christendom is geen teken van desinteresse of oprechte afkeer van het geloof. Integendeel, het is juist een teken van een diep religieus verlangen. Voor mij kwam ooit de omslag toen ik besefte dat de christelijke claim de enige échte, eeuwig jonge rebellie is, veel schandaliger dan het gecultiveerde sex, drugs and rock-n-roll-imago van bands als Guns N’ Roses. Dat veel anderen dat inzicht niet bereiken, komt ook omdat het christendom zich zo hemeltergend braaf en burgerlijk presenteert – het ergst nog wel waar het poogt ‘eigentijds’ en voor moderne, politiek-correcte oren acceptabel te zijn.

Wil je iets snappen van de geestelijke nood en verlangens van deze generatie, van hun gevoeligheid voor een onverschrokken, robuuste mystiek, van hun hang naar broederschap en bravoure ook? Bezoek dan deze zomer eens een hardrockfestival.

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
.

Ik had nooit eerder een man horen zeggen dat hij feminist is

'Ik was zélf in het stereotype getrapt van de brutale meid die haar neus ophaalt voor alles wat mannen in machtsposities zeggen', schrijft Lysanne van de Kamp. En dat terwijl ze zich altijd zo ergerde aan dat stereotype.

Feniks de la Fosse

'Zijn ex regeert ons huishouden, ik kan er niet meer tegen.' Hoe kan dit worden opgelost?

‘Ik heb het nodig dat je me geruststelt’, zegt een vrouw tegen haar partner in de praktijk van relatiecoach Feniks de la Fosse tegen. ‘Ik ben gewoon onzeker en heb het nodig om te horen dat ik nummer één ben.’

Wim Dekker is lector informele netwerken en laatmoderniteit aan de Christelijke Hogeschool Ede.

Het gepest van Wilders mag niet gewoon zijn. Timmermans heeft hulp van andere Kamerleden nodig

Wim Dekker hoopt dat het fatsoenlijke deel van de Kamer niet in debat gaat over wat fatsoen is, maar soeverein afstand neemt van onfatsoen. En hij vraagt om gebed voor Frans Timmermans.

Zo sensationeel is dat boek van David de Vos niet, al suggereert hij het graag

Evangelisch prediker David de Vos prijst zijn verhaal aan als ‘het meest gedurfde en ongefilterde boek over de christelijke wereld dat je gaat lezen’. Verkooppraat, volgens Reina Wiskerke.

Kelly Keasberry is theoloog en pastoraal medewerker bij ziekenhuis AZ Monica in Deurne en Antwerpen.

Ambtenaren, managers, artsen of docenten: grijp eens wat vaker naar de gieter

Voor mij als ziekenhuispastor was het uitsterfbeleid niet om aan te zien, schrijft Kelly Keasberry. Na werktijd besloot ik tot een reddingsoperatie. Gewapend met een gietertje, een schaar en een emmer van de schoonmaker.

Anita Zeldenrust is ouder van een gezinshuis voor kinderen die (soms tijdelijk) niet thuis kunnen wonen.

Stilte kan confronterend zijn. Als de geluiden van buiten verstommen, gaat je binnenwereld aan de gang

Stilte kan confronterend zijn. Als de geluiden van buiten zijn verstomd, gaat je binnenwereld aan de gang. Het is mij lang gelukt dat uit de weg te gaan, schrijft Anita Zeldenrust. Drukte is een statussymbool.

nd

In Amsterdam zit een witte duif klem. Hoe kan ik de vogel nog redden? Klimmend, via de regenpijp?

Wat doe je als je ziet dat er een vogel verstrikt is geraakt in een net? Op één-hoog? Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren. Maar er is toch hoop.

George Harinck is rector magnificus aan de Theologische Universiteit Utrecht.

Laat kinderen weer sleutelteksten uit de Bijbel, de geschiedenis en de literatuur uit het hoofd leren

Het is ronduit zonde dat we tegenwoordig bijna niets meer uit ons hoofd leren. Want wat je niet bezit, kun je jezelf niet herinneren. Zorg daarom voor een goed gevulde binnenkamer, stelt George Harinck.

Hans Werkman

Bezwijkt in christelijke gedichten de poëzie 'onder de last van de boodschap'?

Lieddichter Ad de Besten was een meelevend christen, maar christelijke poëzie, moest dat zonodig? Hij las het werk van enkele christelijke dichters en constateerde dat dit wantrouwen geen nieuw voedsel heeft gevonden.