De lachende oudere is net zo onvolwassen als de jongere die ‘niet meer meedoet’
Deze week protesteerde een groep online-influencers tegen coronamaatregelen onder de hashtag #ikdoenietmeermee. Het klonk alsof miljoenen volgers werden aangemoedigd om de maatregelen aan hun laars te lappen; een mediastorm volgde. Volwassen mensen met een air van intelligentie vielen online en in columns over elkaar heen om deze jonge influencers uit te lachen, om te kafferen, of doemscenario’s te schetsen over een wereld waarin deze mensen te veel invloed krijgen.
Wat #ikdoenietmeermee mij vooral laat zien is dat deze jonge mensen niet weten wie ze kunnen vertrouwen, en bang zijn. Volwassenen kunnen hen belachelijk maken. Maar wie kijkt met compassie naar hoe het is om hen te zijn? Met enerzijds een overheid die heftige maatregelen neemt voor een probleem dat jou niet erg zou raken, maar de overwegingen daarachter niet duidelijk genoeg uitlegt. En anderzijds sociale media. Een jungle, waar iedereen met elk belang welke onzin dan ook kan plaatsen, en waar jongeren zelf moeten uitzoeken hoe ze er doorheen manoeuvreren. Waar algoritmes je binnen no time in een tunnelvisie helpen. Van wat je zoekt of bekijkt krijg je meer aangeboden. Ander geluid verdwijnt van je scherm, en daar ga je.
De volwassenen die lachen of kafferen bevestigen dat niemand hen serieus neemt. Ze isoleren deze jongeren daarmee verder hun bubbel in. Het is de vraag wie de moeite gaat nemen om met compassie, liefde en respect met deze jonge mensen te praten en wie hun wil leren hoe de internetjungle werkt. Maar dat is het probleem: misschien weten de lachers onder ons het zelf eigenlijk ook niet. En is iedereen net zo bang als de ander. Wie kan beïnvloeden, kan niet onderscheiden. Wie kan onderscheiden, snapt beïnvloeding niet. Volgens mij is daar een gat dat schreeuwt om bruggen.
Het zou fijn zijn als influencers een bepaalde verantwoordelijkheid konden dragen. Maar het volgersaantal van influencers zegt niks over hun vermogen met de invloed om te gaan. Het zegt ons alleen iets over hun miljoenen volgers, want mensen zijn bedraad om te volgen in wie ze zich al herkennen. Deze influencers zijn voor veel jongeren blijkbaar een spiegel waarin ze zichzelf kunnen zien. Likes en aandacht zijn essentieel voor het behoud van je positie. Die krijg je door op de meerderheid te blijven lijken. En daar heb je de loophole.
Het is wachten op volwassenen die het karakter en de liefde hebben om een relatie op te bouwen en deze generatie ‘vaders en moeders’ te geven om van te leren hoe je een leven leeft. Want vooralsnog moeten jongeren het doen met lachende en kafferende ouderen die nu opnieuw bewijzen dat ze net zo onvolwassen zijn als zij. Geen wonder dat angst een probleem is.