26 september 2020 om 03:00
Luister naar

De lachende oudere is net zo onvolwassen als de jongere die ‘niet meer meedoet’

Deze week protesteerde een groep online-influencers tegen coronamaatregelen onder de hashtag #ikdoenietmeermee. Het klonk alsof miljoenen volgers werden aangemoedigd om de maatregelen aan hun laars te lappen; een mediastorm volgde. Volwassen mensen met een air van intelligentie vielen online en in columns over elkaar heen om deze jonge influencers uit te lachen, om te kafferen, of doemscenario’s te schetsen over een wereld waarin deze mensen te veel invloed krijgen.
Wat #ikdoenietmeermee mij vooral laat zien is dat deze jonge mensen niet weten wie ze kunnen vertrouwen, en bang zijn. Volwassenen kunnen hen belachelijk maken. Maar wie kijkt met compassie naar hoe het is om hen te zijn? Met enerzijds een overheid die heftige maatregelen neemt voor een probleem dat jou niet erg zou raken, maar de overwegingen daarachter niet duidelijk genoeg uitlegt. En anderzijds sociale media. Een jungle, waar iedereen met elk belang welke onzin dan ook kan plaatsen, en waar jongeren zelf moeten uitzoeken hoe ze er doorheen manoeuvreren. Waar algoritmes je binnen no time in een tunnelvisie helpen. Van wat je zoekt of bekijkt krijg je meer aangeboden. Ander geluid verdwijnt van je scherm, en daar ga je.

De volwassenen die lachen of kafferen bevestigen dat niemand hen serieus neemt. Ze isoleren deze jongeren daarmee verder hun bubbel in. Het is de vraag wie de moeite gaat nemen om met compassie, liefde en respect met deze jonge mensen te praten en wie hun wil leren hoe de internetjungle werkt. Maar dat is het probleem: misschien weten de lachers onder ons het zelf eigenlijk ook niet. En is iedereen net zo bang als de ander. Wie kan beïnvloeden, kan niet onderscheiden. Wie kan onderscheiden, snapt beïnvloeding niet. Volgens mij is daar een gat dat schreeuwt om bruggen.

Het zou fijn zijn als influencers een bepaalde verantwoordelijkheid konden dragen. Maar het volgersaantal van influencers zegt niks over hun vermogen met de invloed om te gaan. Het zegt ons alleen iets over hun miljoenen volgers, want mensen zijn bedraad om te volgen in wie ze zich al herkennen. Deze influencers zijn voor veel jongeren blijkbaar een spiegel waarin ze zichzelf kunnen zien. Likes en aandacht zijn essentieel voor het behoud van je positie. Die krijg je door op de meerderheid te blijven lijken. En daar heb je de loophole.

Het is wachten op volwassenen die het karakter en de liefde hebben om een relatie op te bouwen en deze generatie ‘vaders en moeders’ te geven om van te leren hoe je een leven leeft. Want vooralsnog moeten jongeren het doen met lachende en kafferende ouderen die nu opnieuw bewijzen dat ze net zo onvolwassen zijn als zij. Geen wonder dat angst een probleem is.

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
.

Ik had nooit eerder een man horen zeggen dat hij feminist is

'Ik was zélf in het stereotype getrapt van de brutale meid die haar neus ophaalt voor alles wat mannen in machtsposities zeggen', schrijft Lysanne van de Kamp. En dat terwijl ze zich altijd zo ergerde aan dat stereotype.

Feniks de la Fosse

'Zijn ex regeert ons huishouden, ik kan er niet meer tegen.' Hoe kan dit worden opgelost?

‘Ik heb het nodig dat je me geruststelt’, zegt een vrouw tegen haar partner in de praktijk van relatiecoach Feniks de la Fosse tegen. ‘Ik ben gewoon onzeker en heb het nodig om te horen dat ik nummer één ben.’

Wim Dekker is lector informele netwerken en laatmoderniteit aan de Christelijke Hogeschool Ede.

Het gepest van Wilders mag niet gewoon zijn. Timmermans heeft hulp van andere Kamerleden nodig

Wim Dekker hoopt dat het fatsoenlijke deel van de Kamer niet in debat gaat over wat fatsoen is, maar soeverein afstand neemt van onfatsoen. En hij vraagt om gebed voor Frans Timmermans.

Zo sensationeel is dat boek van David de Vos niet, al suggereert hij het graag

Evangelisch prediker David de Vos prijst zijn verhaal aan als ‘het meest gedurfde en ongefilterde boek over de christelijke wereld dat je gaat lezen’. Verkooppraat, volgens Reina Wiskerke.

Kelly Keasberry is theoloog en pastoraal medewerker bij ziekenhuis AZ Monica in Deurne en Antwerpen.

Ambtenaren, managers, artsen of docenten: grijp eens wat vaker naar de gieter

Voor mij als ziekenhuispastor was het uitsterfbeleid niet om aan te zien, schrijft Kelly Keasberry. Na werktijd besloot ik tot een reddingsoperatie. Gewapend met een gietertje, een schaar en een emmer van de schoonmaker.

Anita Zeldenrust is ouder van een gezinshuis voor kinderen die (soms tijdelijk) niet thuis kunnen wonen.

Stilte kan confronterend zijn. Als de geluiden van buiten verstommen, gaat je binnenwereld aan de gang

Stilte kan confronterend zijn. Als de geluiden van buiten zijn verstomd, gaat je binnenwereld aan de gang. Het is mij lang gelukt dat uit de weg te gaan, schrijft Anita Zeldenrust. Drukte is een statussymbool.

nd

In Amsterdam zit een witte duif klem. Hoe kan ik de vogel nog redden? Klimmend, via de regenpijp?

Wat doe je als je ziet dat er een vogel verstrikt is geraakt in een net? Op één-hoog? Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren. Maar er is toch hoop.

George Harinck is rector magnificus aan de Theologische Universiteit Utrecht.

Laat kinderen weer sleutelteksten uit de Bijbel, de geschiedenis en de literatuur uit het hoofd leren

Het is ronduit zonde dat we tegenwoordig bijna niets meer uit ons hoofd leren. Want wat je niet bezit, kun je jezelf niet herinneren. Zorg daarom voor een goed gevulde binnenkamer, stelt George Harinck.

Hans Werkman

Bezwijkt in christelijke gedichten de poëzie 'onder de last van de boodschap'?

Lieddichter Ad de Besten was een meelevend christen, maar christelijke poëzie, moest dat zonodig? Hij las het werk van enkele christelijke dichters en constateerde dat dit wantrouwen geen nieuw voedsel heeft gevonden.