13 januari 2015 om 09:50
Luister naar

Zoenoffer

Onze oude buren zouden hun huis verkocht hebben aan een probleemgezin. Hun kinderen zouden uit huis geplaatst zijn.

We laten de geruchten voor wat ze zijn. Tot er een cadeautje voor de deur staat. Het is van onze nieuwe buren, die in slecht Nederlands verwoorden dat ze hopen dat het gezellig gaat worden. En dat hun oude wijk niet zo leuk was. Ze hadden er veel ruzie vanwege geluidsoverlast. De politie kwam er zelfs aan te pas.

We hopen dat ze het hier rustiger aan zullen doen, maar willen ze een eerlijke kans geven. Als welkom koop ik een bloemetje. Als ik aanbel, doet er een zwangere vrouw open. Ik vrees al voor de toekomst van het ongeboren kind, tot duidelijk wordt dat zij en haar man niets weten van een cadeautje en een brief.

Dan gaat er een belletje rinkelen. We zijn in het ootje genomen door een buurtgenoot. We pakken de brief er nog eens bij en lachen er smakelijk om. Dan gaat onze bel. Buurvrouw plaaggeest komt wat lekkers brengen. Een zoenoffer, maar ze hoopt op wraak. Onze raderen draaien.

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
Corjan Matsinger is jongerenwerker en religieus trendwatcher.

Een bezoek aan Taizé laat zien dat geloof lang niet altijd hoeft aan te sluiten bij je belevingswereld

Je hoeft je echt niet in duizend bochten te wringen zodat geloof altijd aansluit op de belevingswereld van jongeren. Vaak is het juist goed dat het in eerste instantie even vreemd is, merkte Corjan Matsinger in Taizé.

Hans Werkman

Hans Werkman googelde: 'verhuizen poëzie', want tijd om te schrijven had hij niet

‘Hoeken met huisgeheimen komen bloot’, schreef Gerrit Achterberg in zijn verhuisgedicht ‘Beumer & Co.’ Columnist Hans Werkman ervaart het momenteel tijdens zijn verhuizing aan zijn lijf en ziel.

Afbeelding

Kiezen kinderen hun eigen ouders? Waarom deze opvoedgedachte me rust en vertrouwen gaf

Het is maar goed dat de opvoeding niet eenrichtingsverkeer is, bedenkt columnist Gerard ter Horst zich. Zoals ouders energie in hun kinderen steken, zo is het ook andersom. Dat biedt hoop voor een duurzame relatie.

Henk den Uijl

De druk om een kant te kiezen was nog nooit zo groot en dat is niet zonder risico's

Veel bestuurders zijn groot geworden met het idee dat er door onderling gesprek vanzelf begrip voor de ander ontstaat. Dat is niet langer zo. Bestuurders moeten kleur bekennen, schrijft Henk den Uijl. Dat is niet zonder gevaar.

Lody van de Kamp is rabbijn

Joden, trotseer gevoelens van angst en onveiligheid - zoals de helden in de Tweede Wereldoorlog

Lody van de Kamp werd recent flink toegetakeld. Toch kiest de rabbijn ervoor zich niet te laten leiden door angst. Hij roept ook anderen, vanuit geloof, op tot meer veerkracht en weerstand.

Jan Willem Wits

Kerken die vasthouden aan de onwrikbare huwelijksbelofte, laten (pastorale) kansen en taken liggen

Nog maar ruim 1 procent van de Nederlandse katholieken trouwt in de kerk. Waar ligt dat aan, vraagt Jan-Willem Wits zich af. Kan het te maken hebben met de vraag: waar is de kerk wanneer je het huwelijk niet volhoudt?

Lambert Pasterkamp

Neem de tijd. Daar wordt duurzaam leven niet alleen makkelijker maar ook leuker van

Bij duurzame keuzes denken we vooral aan ruimte. Ruimte voor natuur, en voor zonnepanelen ... Maar steek eens tijd in duurzaamheid, stelt Lambert Pasterkamp. Daar wordt het echt leuker van.

De regulering van emoties rond adoptie is in de media totaal anders dan rond draagmoederschap

Allerlei gevoelens en overwegingen rondom een adoptie doen er totaal niet meer toe bij draagmoederschap. Terwijl er toch overeenkomsten zijn. Vreemd, vindt Reina Wiskerke, die naar een documentaire van Theroux keek .

Gerjanne van Lagen

Mijn grote voorkeur voor Duits in plaats van Engels, zou met mijn hoogmoed te maken hebben

Stel dat Geert Wilders mij zou aanstellen als ‘coördinator ter behoud der Nederlandsche taal’, dan weet ik nu al wat ik Nederland wil gaan leren', schrijft Gerjanne van Lagen..