Spelen met je leven
DEN HAAG - De Nederlandse ambassade heeft Nederlanders geadviseerd om op eigen kracht Japan te verlaten als ze daar niets meer te zoeken hebben.
Suzanne Boon en haar vriend Jarno Cosijn, studenten Ecologie aan de Vrije Universiteit Amsterdam, zijn vanochtend (Nederlandse tijd) uit Sendai vertrokken. ,,We hebben niets gemerkt van de explosie in Fukushima, maar die situatie is eng genoeg om het niet te gaan afwachten, dat is spelen met je leven.''
Vanuit het gebied dat vrijdag het zwaarst werd getroffen door de tsunami vertrekken ze naar de westkust van Japan, want reizen door de kuststrook is onmogelijk door schade als gevolg van het natuurgeweld. ,,Onze stagebegeleider hier heeft nu besloten dat hij ons per auto naar het Westen brengt omdat daar nog treinen rijden richting Tokio'', zegt de Nederlandse studente. ,,Hij brengt ons in ieder geval naar Yamagata en als hij genoeg benzine heeft tot Niigata aan de westkust.''
Via het spoor hoopt het stel uiteindelijk Tokio te bereiken. ,,Als het goed is vliegt de KLM vanaf daar terug naar Nederland.'' Contact met familie in Nederland was haast onmogelijk, want het telefoonverkeer ligt bijna helemaal plat. Via e-mail en Skype (bellen via internet) kon ze uiteindelijk mensen in Nederland bereiken. ,,Op dat moment werd de ernst van de situatie pas duidelijk.''
Suzanne Boon was voor een masterstage in het Aziatische land en zou volgens plan pas over 129 dagen (vanaf maandag geteld) thuiskomen. Ze werd vorige week vrijdag opgeschrikt door de aardbeving toen ze op weg was naar de pinautomaat. ,,Ik heb me vastgehouden aan een hekje en zag hoe de universiteitsgebouwen heen en weer bewogen.'' Haar vriend was in de werkkamer op de campus. Het huis van hen werd niet beschadigd door de tsunami, hun wijk ligt zo'n twintig kilometer uit de kust. Op zondagochtend had ze gelukkig weer elektriciteit en water, en kon ze terug naar huis. Dat was de eerste nacht na de natuurramp wel anders. ,,Toen hebben we doorgebracht in het buurtcentrum, met zo'n dertig anderen. Daar kregen we dekens, water en eten.''
Met behulp van noodaggregaten was er genoeg stroom om een lamp aan te doen en naar de radio te luisteren. Maar voor actuele ontwikkelingen en berichten van de overheid waren ze aangewezen op anderen. ,,Helaas is ons Japans niet zo goed dat we dat konden volgen.''
