Vrouwen uit seksindustrie vissen

Las Vegas

Toen Andrea Swanson met haar familie naar Las Vegas verhuisde, had ze een eenvoudig beeld over prostituees. Dat waren laagopgeleide meisjes die uit een gezin van armoede en mishandeling kwamen, die in het verkopen van hun lichaam een snelle route richting geld en glamour zagen, dacht Swanson. Haar dochter, uit een stabiel gezin, op een goede school, met een vader die bij de FBI werkte en een moeder die verpleegster was, zou dat in ieder geval nooit doen.

Dus toen dochter Mary grofgebekt werd en zich zeer uitdagend kleedde, dacht Swanson dat het meisje door een moeizame puberteit ging. Ze had geen benul van de werkelijke wereld van haar dochter. Pas toen een oude vriend van haar toen achttienjarige dochter langs wilde komen, wat dochter Mary probeerde te voorkomen, kwam het hoge woord er na een ruzie opeens uit.

‘Hij gaat je zeggen dat ik prostituee ben. Maar ik heb alleen trickrollen gedaan’, riep de dochter van achter haar gesloten slaapkamerdeur.

beroemde boulevard

Het was één van de vele termen die Swanson in de jaren daarop zou leren: een dronkenlap meelokken en beroven. Met hulp van de politie ontdekte Swanson onlineadvertenties van haar dochter. De vriend van haar dochter bleek de drijvende kracht. Ze kan het nog niet zeggen zonder te huilen: dochter Mary was prostituee en haar vriend een pimp (pooier).

‘Meisjes zoals mijn dochter zien niet dat ze worden bespeeld’, vertelt Swanson, nu 53 jaar oud, zittend in een Starbucks in een van de casinogebouwen. Terwijl een constante stroom van families, groepen mannen en eenzame gokverslaafden voorbij loopt, doet ze haar verhaal. Swanson besloot zo veel mogelijk mensen te informeren over de manier waarop loverboys greep krijgen op jonge vrouwen.

herkenning

Prostitutie is legaal in Nevada, maar niet in steden die groter zijn dan 700.000 inwoners – een wet die werd ingevoerd om de overlast in die steden tegen te gaan. Vanwege die illegaliteit is het moeilijk zicht te krijgen op de omvang. Volgens schattingen van de staat zijn er ongeveer 30.000 prostituees actief in Las Vegas. Lopend over de Strip, de beroemde boulevard vol casino’s, worden je kaartjes in de handen gedrukt met naakte vrouwen en hun telefoonnummer.

‘Sekshandel komt in alle lagen van onze maatschappij voor’, vertelt Annie Lobert. Zij begon de hulporganisatie Hookers for Jesus – een woordspeling op het Engelse woord voor prostituee en de symbolische vishaak waarmee haar organisatie probeert meisjes te pakken te krijgen die diep in de wereld van de industrie zitten. Lobert heeft zelf een verschrikkelijk levensverhaal: misbruik in haar jeugd, verslaving, kanker. Nadat zij zelf meer dan een decennium in de seksindustrie had gewerkt, zag Lobert in dat haar levenstijl haar helemaal niet zo gelukkig maakte als zij altijd dacht.

Ze hervond het christelijk geloof, waarna zij besloot haar kennis in te zetten om anderen te helpen. Omdat zij zelf als prostituee werkte, herkent ze in de vrouwen in Las Vegas al snel de tekenen: de zucht naar geld, de zwakte van onzekerheid. Wanneer ze beet heeft, biedt Lobert de vrouwen een jaar in een opvanghuis, ongrijpbaar voor hun pooier. Als gevolg daarvan is zijzelf al regelmatig door pooiers bedreigd. ‘De ware religie is hulp bieden aan de zwakkeren’, is Loberts adagium.

Andrea Swanson helpt de organisatie, in de hoop zo veel mogelijk mensen te bereiken. De vrouwen ontdekten dat het gebruik van sociale media voor de meisjes een extra risicofactor is. Swanson: ‘We hadden het geld, als gezin uit de hogere middenklasse, dus gaf ik mijn dochter een smartphone. Achteraf bleek ze daarmee ’s nachts naaktfoto’s van zichzelf te maken, die haar vriend via websites verkocht.’

Maar ondanks alle moeite lukte het Swanson in de afgelopen zeven jaar niet om haar dochter uit de wereld van de prostitutie te krijgen. Het is kenmerkend: eenmaal in de ban van een pooier zijn de vrouwen moeilijk te bereiken. Soms kost het Lobert maanden of zelfs jaren van contact leggen, voordat prostituees toegeven haar hulp te willen. Eenmaal in een opvang, gebeurt het vaak dat meisjes alsnog terug de straat op gaan.

het verschil maken

Swanson kwam er door haar ervaring achter dat geen enkele familie veilig is. Haar lezingen en het werk dat Annie Lobert doet, zijn twee kleine initiatieven in een geheel van (vaak religieuze) organisaties en eenlingen in de VS, die een verschil proberen te maken. Vanuit de juridische hoek is er een speciaal hof opgezet, het Women in Need of Change court. Daar krijgen vrouwen, die vanwege drugs en prostitutie in aanraking met justitie komen, de mogelijkheid tot psychologische behandeling in plaats van een gevangenisstraf. Het is een systeem dat past bij een stroming van alternatieve gerechtshoven in de Verenigde Staten.

vrijgezellenfeesten

Volgens een onderzoek van de rechtenfaculteit William Boyd uit Las Vegas, zou het goed zijn om prostitutie uit de criminaliteit te halen waardoor prostituees minder angst hebben aangifte te doen over hun pooier. Tot die tijd, zien de onderzoekers kleine initiatieven als die van Swanson en Lobert als de meest effectieve methode.

Volgens Robert Hoo, voorzitter van de organisatie Nevadans for the Common Good, is het moeilijk om jonge vrouwen in Las Vegas te beschermen. Aangezien jaarlijks zo’n veertig miljoen toeristen hun vrijgezellenfeesten en vriendenweekenden in de stad houden, ‘is de zonde nooit ver weg’. Ook al ga je niet naar de Strip, je zult ook in andere winkelcentra of pompstations in aanraking komen met die wereld van het snelle geld. In de bioscoop staan vaak al gokkasten.

Volgens Hoo is de wereld van gokverslaving sterk verbonden met die van de seksindustrie.

‘Dit is gewoon geen stad voor gezinnen’, zegt Hoo terwijl hij een ijsthee drinkt in een broodjeszaak in Chinatown. ‘Alles is vluchtig. Mensen wonen hier een paar jaar, gaan weer verder. Er is geen sterke gemeenschapsband zoals normaal in wijken in de VS het geval is.’ <