Over homoseksualiteit raak je nooit uitgediscussieerd

Homo’s morgen niet puur vanwege hun geaardheid veroordeeld worden. Homoseksueel gedrag (relaties aangaan, seks hebben) daarentegen wordt in de Bijbel duidelijk veroordeeld. En het is voor veel homo’s mogelijk om een gelukkige heteroseksuele relatie te hebben of celibatair te leven. Christenen die deze positie innemen, hebben het tegenwoordig erg moeilijk.

De Amerikaanse theoloog Robert ­Gagnon houdt echter dapper stand. Met De Bijbel en homoseksualiteit levert hij een pleidooi voor de ‘traditioneel christelijke’ visie, dat een goede impuls geeft aan de meningsvorming over dit onderwerp. Het boek gaat flink de diepte in. Gagnon laat niet na om de (historische) context van ­Bijbelteksten bij zijn oordeelsvorming te betrekken. Bovendien kijkt hij breder: ook de Joodse en christelijke cultuur in de oudheid, die de inhoud van het Oude en Nieuwe Testament heeft beïnvloed, heeft zijn aandacht. Het enige probleem is dat zijn stellingname in onze samenleving forse weerstand oproept. In toenemende mate ook onder orthodoxe christenen.

liefde en trouw

Steeds meer mensen uit de orthodoxe hoeken van het protestantisme en katholicisme huldigen de visie dat de Bijbel niets zegt over homoseksuele relaties in liefde en trouw. Immers: dergelijke relaties bestonden in de tijd waarin de Bijbel geschreven werd zo goed als niet.

Gagnon kiest een andere lijn en pluist daarvoor de hele Bijbel uit. In Genesis, waar het gaat over Sodom, ziet hij drie zonden: seks van mannen met mannen, verkrachting en ongastvrijheid. Terecht stelt hij dat deze tekst geen recht wordt gedaan als de conclusie is dat Sodom alleen om dat laatste werd vernietigd.

In Leviticus wordt homoseks een ‘gruwel’ genoemd. Dit geldt volgens Gagnon nog steeds, omdat Paulus bij zijn veroordeling van homoseksualiteit naar dit vers verwijst. Veel andere wetten uit Leviticus gelden voor ons niet meer. Dat neemt Gagnon als gegeven, zonder het te problematiseren: waarom geldt de ene wet wel en de andere niet? Een echt antwoord op die vraag blijft uit.

twee maten

Paulus herhaalt in het Nieuwe Testament de veroordeling van homoseksueel gedrag, maar Jezus zei er niets over. Dat laatste wordt door christelijke homo’s vaak aangehaald als argument voor de acceptatie van homoseksuele relaties. Gagnon zegt terecht dat het zo simpel niet is. Als het gaat om seksualiteit en rolpatronen van man en vrouw, was Jezus volgens hem altijd strenger dan het Oude Testament.

Een terechte constatering. Dat maakt het des te verbazingwekkender dat hij het steeds vaker toelaten van de vrouw in het ambt en de mildere houding van kerken jegens echtscheiding, wél acceptabel vindt. ­Gagnon meet stiekem met twee maten. Voor homo’s hanteert hij de regels strenger dan voor hertrouwde mensen en vrouwelijke priesters en predikanten.

nooit ten einde

Dit boeiende boek van Gagnon leert uiteindelijk enkele belangrijke dingen. Ten eerste: de Bijbel keurt homoseksueel gedrag af, maar zegt niets over de geaardheid. Daarnaast: de enige weg naar acceptatie van homorelaties is een vrijzinnige of inconsequente hantering van de Bijbel. Gagnon is zelf ook niet helemaal consequent. Zo laat hij na om uit passages over Sodom en de misdaad te ­Gibea de conclusie te trekken dat het leven en de eerbaarheid van een vrouw minder zwaar wegen dan die van een man.

En dat leidt naar een derde punt: als je puur en alleen naar de Bijbel kijkt, dan kom je hier niet uit. Dan komt dit debat nooit ten einde. Immers, er bestaat geen volmaakt consequente interpretatie van de Bijbel over dit onderwerp. En als puntje bij paaltje komt, is ook ­Gagnons doorwrochte boek slechts een van de vele meningen. Niemand hoeft zich er iets van aan te trekken. ¦