Gematigde Republikein gezocht
Vier jaar geleden werd hij al geholpen door de kandidatuur van Hillary Clinton en de opstelling van de Amerikaanse en internationale media, maar nu zijn het verdeelde huis van de Democratische partij en de ruk naar links zijn ticket naar de overwinning. Een kansloze impeachmentprocedure is de kers op de verkiezingstaart. Het is nu aan de Republikeinen om Trump uit het Witte Huis te houden.
Onlangs las ik The Economis t van 15 oktober 2012. We zitten dan midden in de race voor het presidentschap van november 2012: Barack Obama (Democraten) versus Mitt Romney (Republikeinen). In deze oude editie staat dat de cultureel conservatieve Amerikaanse onderklasse (working class, blue-collar) teleurgesteld is in Obama, omdat zíjn hoop niet hún vervulling van hún noden is. Ook zien ze niks in Romney, die hen doet denken aan de baas die hun fabriek net gesloten heeft, waardoor ze werkloos zijn geworden. Het sentiment is dat het establishment in Washington dat bezig is met milieu, immigratie en verre oorlogen, niet begrijpt dat zij, de echte Amerikanen, een ander probleem hebben. Veel kiezers blijven thuis. De Democraten, maar zeker ook de Republikeinen hadden dit kunnen weten door met de mensen in de MidWest te praten, de kolenmijnen van Appalachia te bezoeken en de onderstroom in de samenleving te volgen. Dat hebben ze niet gedaan.
vlijmscherp
p>In 2008 schreven Nederlandse en Belgische sociologen (Houtman, Achterberg & Derks) het vlijmscherpe boek: Farewell to the Leftist Working Class. De kern van het boek is dat de voormalig linkse arbeidersklasse zich afgekeerd heeft van de traditionele linkse partijen en gevlucht is naar de rechtse populisten. De oude linkse (socialistische) partijen spraken over voor hun achterban minder relevante thema’s als windmolens, integratie en dierenbescherming. De rechtse populisten zetten tradities, eigen land en veiligheid voorop. Deze achterban wil weer houvast en overzicht.
Zie ook het boek van J.D. Vance, Hillbilly Elegy, over een familie aan de voet van de Appalachen (november 2016). De Democraten negeerden deze kant van de Amerikaanse samenleving. Maar juist ook de Republikeinen, die nu met Trump zitten opgescheept, hadden geen oog voor deze mensen. Ze waren meer bezig in Washington met Obama saboteren dan met eigen gedachtegoed en achterban. Losgezongen van hun hartland en geen oog voor wat ‘onderaan’ speelde. En toen er enkel kandidaten kwamen uit het establishment, kreeg Trump zijn doel: de Republikeinse elite. Daarna nam hij het als kandidaat op tegen Clinton. Zij verpersoonlijkte Washington in al haar vezels. De media, die vervolgens Trump afmaakten, hem niet wilden en daarmee op het schild hesen, deden de rest. Zijn supporters waren klaar met pleidooien voor duurzame energie, terwijl zij decennialang in kolenmijnen werkten en nu met stoflongen zonder baan weggezet werden. Dan is de afstand tussen Virginia, de Oostelijke Mijnstreek en oude Engelse industriewijken niet zo groot.
nog linkser
En nu, 2020, doen de Democraten precies wat ze niet moeten doen om Trump te verslaan. Hun enige thema lijkt ‘niet Trump’. Ze hebben meer dan twintig kandidaten; de ene nog linkser dan de ander en progressiever dan Obama ooit was. Het hele midden ligt braak en kan geoogst worden door Trump. Vier jaar geleden kon Trump wachten totdat zijn Republikeinse tegenkandidaten elkaar verslagen hadden. Nu wacht hij op het bloedbad bij de Democraten: moegestreden in de warming-up voordat de wedstrijd begonnen is.
Veel mensen willen eigenlijk niet op een linkse Democraat stemmen, maar voelen zich ook niet echt thuis bij Trump, die de Republikeinse partij heeft gegijzeld. De enige manier om Trump uit het Witte Huis te houden in november is dat de Republikeinen snel met een goede, gemiddelde kandidaat komen. Een kandidaat die oog heeft voor de noden van de mensen in de industriegebieden in de MidWest, die de modieuze salonsocialisten, de onder vuur liggende Biden en de te rijke Bloomberg van de Democraten wegvaagt. Een kandidaat, die gevoel heeft voor de belangrijke evangelische stroming binnen de Republikeinse partij en die een goede mix heeft van internationaal idealisme en nationaal realisme. Deze gematigde Republikein, waarbij verhaal-poppetje-toon moeten kloppen, kan het midden en rechts veroveren in de VS. Deze zal twijfelende Democraten en Republikeinen kunnen winnen en is ook voor ons een gewenste bondgenoot.
- De auteur is werkzaam op het gebied van Public Affairs & Toezicht.