Kunstarmen in Aleppo
Er is zon schreeuwend tekort aan kunstbenen en -armen in Aleppo dat inwoners afgerukte ledematen verzamelen en naar het ziekenhuis brengen om te proberen ze er weer aan te zetten. Maar er is in deze grootste stad van Syrië ook een schreeuwend tekort aan dokters; 2400 van de 2500 artsen zijn verjaagd, gekidnapt of vermoord.
Het is een van de schrijnende details van het rapport Failing Syria, waarin 21 hulporganisaties beschrijven hoe de VN Veiligheidsraad de burgers in Syrië in de steek heeft gelaten. President Assad zet nog steeds de vreselijke vatenbommen in en extremistische groeperingen als ISIS en Al-Nusra trekken zich helemaal van niemand iets aan.
Op zich is dit geen nieuws, al zijn de aantallen slachtoffers waarom het inmiddels gaat verbijsterend. Ruim elf miljoen Syriërs zijn op de vlucht geslagen en vrijwel niets van wat de Veiligheidsraad een jaar geleden unaniem over Syrië heeft besloten, is uitgevoerd.
Het directe gevolg is menselijk lijden, op een immense schaal. Verwoestingen worden daarbij opzettelijk gebruikt, als terreurwapen. Dat dit in 2015 nog steeds kan gebeuren, is een verraad aan al onze idealen, zegt de Noor Jan Egeland, een van de schrijvers van het rapport.
Maar idealen lijken er in de Veiligheidsraad niet toe te doen. Daar speelt zich een geopolitiek conflict af tussen enerzijds Rusland en China en anderzijds Amerika en Europa.
Rusland wil vrede in Syrië door president Assad weer aan de macht te helpen. Amerika wil juist van de moordenaar Assad af en probeert de gematigde rebellen te steunen, onder meer met wapens. Dat laatste is mislukt. Al-Nusra heeft de belangrijkste gematigde rebellengroepering, Hamakat Hazm, uiteengeslagen en veel van de Amerikaanse wapens buitgemaakt.
Dit alles gaat niet langs ons heen, moreel niet maar ook letterlijk niet. De vluchtelingenstroom uit Syrië dreigt zó toe te nemen dat de Europese grensbewakingsorganisatie Frontex waarschuwt voor een half miljoen tot één miljoen vluchtelingen die dit jaar de EU zullen proberen binnen te komen. Hun wanhoop is zo groot dat nog strakker sluiten van de grenzen geen oplossing biedt.
Het falen van de Veiligheidsraad roept om alternatieve manieren om de burgers te hulp te komen. Dat hoeft niet direct militair: het nakomen van beloften van geld voor noodhulp is al een eerste stap. Het instellen en afdwingen van een no-flyzone om burgers een veilig heenkomen te bieden, is een tweede. En wanneer dat, in tegenstelling tot in Libië, nu wel beperkt blijft tot het bieden van een veilige plek, kan dat hopelijk ook het wantrouwen van Rusland wegnemen. Pas dan kan er gedacht worden aan een echte oplossing.
Het alternatief, blijven toekijken, mag geen optie zijn. Dat zou inderdaad een verraad betekenen aan alle idealen en aan al die opgejaagde mensen.
de mening van het Nederlands Dagblad