Luister naar

Verdring de dood niet, op sterven moet je je voorbereiden

Nieuws
Met Allerzielen, op Eeuwigheidszondag (de laatste zondag van het kerkelijk jaar) of op oudejaarsdag wordt in de kerk stilgestaan bij geliefden die overleden zijn in het voorbije jaar. Overwegingen bij het sterven.
Jan Blokemerituspredikant van de Gere..
dinsdag 30 december 2014 om 08:48

We zeggen dat de dood niet het laatste woord heeft. Dat we geloven in de opstanding van het lichaam. Ons sterven is geen doodlopende weg. Tegelijk is de pijn van het afscheid heftig. God zal tranen drogen. Die tranen zijn er dus. Tranen afdrogen getuigt van tederheid. Dat doet een moeder bij haar kind. God wil als een tedere moeder tranen drogen.

Sterven doe je in je eentje. Net zo als geboren worden. Je weet niet hoe dat zal zijn. Jezus zei: Vader, ik leg mijn geest in uw handen. Dat mogen wij ook zeggen. En dan is het goed. Genade heet dat. Ook al bevatten we de inhoud en reikwijdte van die woorden maar nauwelijks. Ook na een onrustig sterfbed mag ik zeggen: hij is nu bij zijn hemelse Vader.

Wie van een geliefde afscheid moet nemen, raakt een deel van zichzelf kwijt. Een jaren samen beleefde geschiedenis vindt zijn einde. Het leven van wie achterblijft, gaat in tweeën.

Mozes zegt: Leer ons zo onze dagen te tellen dat wijsheid ons hart vervult (Psalm 90:12). Elk mens, niet alleen een zieke!, moet bedenken dat hij gaat sterven. Op dat sterven moet je je voorbereiden. Wij verdringen de dood vaak. Maar dat maakt je niet wijs. Laat ieder mens bedenken: mijn dagen zijn begrensd. Tel je dagen een voor een en schuil bij Christus.

Als de dood plotseling toeslaat, zijn we uit het lood geslagen. We staan aan de grond genageld. Ik had dit nog willen zeggen en doen met haar; ik had nog wat willen goedmaken. Maar de tijd is plotseling verstreken.

liefde die blijft

Als ik mijn lieveling niet meer kan bereiken, dan blijft mijn liefde voor haar nog wel. Ons resten geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde (1 Korintiërs 13:13). De liefde zal nooit vergaan, ook al vergaat mijn geliefde.

Rouwen is een proces en heeft tijd nodig. Het gevoel van verlamming mag je toelaten, tranen mogen, wanhoop mag je uiten, leegte mag je voelen. Zeg maar nooit tegen de rouwende: Nu is het toch wel voorbij? Kom niet te snel met troostwoorden. Rouw heeft zijn eigen recht en kent zijn eigen tijd. Rouw mag een deel van je leven worden. Het kan je bestaan diepgang geven.

Als je ouders gestorven zijn, behoor je zelf tot de generatie die aan de beurt is. Wat wil ik achterlaten voor mijn kinderen en kleinkinderen als ik straks de weg ga die ook mijn ouders gingen? Is het niet mooi om iets van geloof, hoop en liefde na te laten en door te geven? Ik bedenk in ieder geval dat het getal van mijn dagen beperkt is. Zeker als ik die vergelijk met de eeuwigheid.

Als mijn kind sterft, heb ik het vreselijke idee: hier klopt iets niet. Eerst sterven de ouders en dan pas de kinderen, toch? Mijn God, waarom zo, ik begrijp hier niets meer van. Als je God niet meer begrijpt, is Hij niet ver bij je vandaan.

rituelen

Geloofsrituelen geven houvast als wij afscheid moeten nemen: samen rond de kist, samen een zegen ontvangen, een gebed uitspreken, luisteren naar Woorden die er toe doen, aarde en bloemen op de kist. En de kist mag zakken in de aarde, want wij begráven onze geliefden. Stof ben je, tot stof keer je terug.

Op de begraafplaats vind je de namen van de doden. Een kerkhof is een Friedhof: je vindt er vrede. Dwalend langs de namen vermenigvuldigen zich de herinneringen. En je vindt vrede door het geloof in Jezus Christus. Moeders brengen kinderen op de wereld. Kinderen begeleiden moeders de wereld uit: ze brengen hen naar hun laatste rustplaats op aarde. We ontvangen het leven uit Gods hand. En we leggen het ook weer terug in Gods hand. Ik heb je bij je naam geroepen, je bent van Mij. God kent me bij name. Heel persoonlijk dus. Ik mag achter me laten wat me in mijn leven niet gelukt is. Ik mag dankbaar zijn voor het goede dat er was.

winst

Ik geef me over aan Gods barmhartigheid met mijn innerlijke strijd, mijn frustraties, mijn angst, mijn zonde en pijn. Er stond een kruis op Golgotha. En er werd een steen weggerold met Pasen. Mijn leven was Christus en mijn sterven is winst.

Onze doden krijgen de zegen mee bij hun vertrek uit deze wereld en bij hun ingang in Gods koninkrijk. Wie in Mij gelooft zal leven, ook wanneer hij sterft. Je bent dus niet dood als je gestorven bent. Geloof je dat? (Johannes 10:26). Om die vraag kan niemand heen.

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
Bij christelijke organisaties lopen geloof en werk soms op een ongezonde manier door elkaar.

Werken bij christelijke organisatie valt soms tegen: zalvende woorden maar onrecht blijft bestaan

Het Nederlands Dagblad besteedde aandacht aan manipulatie, machtsmisbruik in de evangelische wereld. Maar het probleem speelt ook bij andere christelijke organisaties, schrijft Ineke Evink van vakorganisatie CGMV.

Mark Rutte, Geert Wilders en Sigrid Kaag. We hebben deze drie soorten politici nodig. Sterker, we zijn zélf van dit soort types en gedragen ons er naar.

We zijn saai, moralist en boos. En zo zijn ook onze politici. Daarom kunnen ze lastig samenwerken

Wij Nederlanders lijken op Rutte, Kaag en Wilders. Frank van den Heuvel laat zien hoe het karakter van iedere Nederlander bij een van deze drie politici past.

Stel dat ‘doe dit, tot Mijn gedachtenis’ al begint op het land? Dat is dus niet: onderwerp de grond aan een regime van uitputting, tot Mijn gedachtenis.

Avondmaal en eucharistie beginnen in de grond, waar het krioelt van torren en wormen

Jezus zegt niet: spuit gif op de vrucht en het blad en dood in het voorbijgaan alles er omheen, tot Mijn gedachtenis. Theoloog en boer in opleiding Elsa Eikema stelt prikkelende vragen bij ons avondmaal.

Afbeelding

Hoe het lijntje tussen de Nederlandse Gereformeerde Kerken en Israël hersteld kan worden

De Nederlandse Gereformeerde Kerken knipten het 'officiële lijntje' met Israël door, maar zoeken tegelijkertijd naar een manier om toch verbondenheid te tonen. Lieddichter Ria Borkent doet een voorstel.

Behandeling in de gesloten jeugdzorg heeft geen enkele kans van slagen zolang het aan echte nabijheid van hulpverleners ontbreekt.

Staatssecretaris Van Ooijen en Kamerleden, zet jullie boosheid over gesloten jeugdzorg om in actie

Hoe kan het dat staatssecretaris Van Ooijen (VWS) zegt dat de gesloten jeugdzorg misschien maar wat langer open moet blijven? Maak liever meer vaart om goede alternatieven te vinden, betoogt Margot Ende-van den Broek.

De Duitse bondskanselier Scholz staat onder druk: welke wapens gaat hij Oekraïne leveren?

Bondskanselier Scholtz kan een andere keus maken en zo een moreel belangrijke daad verrichten

Komende paasdagen vinden in Duitse steden vredesdemonstraties plaats. De leuze is: ‘Nooit weer oorlog is nú’. Want nú wordt besloten welke wapens Duitsland aan Oekraïne levert. Hans Ester legt uit hoe gevoelig dat ligt.