Luister naar

Aanstekelijk optimisme

Nieuws
De trucs zijn zo oud als de piramiden. U loopt als een Egyptenaar. U ziet eruit als een Egyptenaar, waar komt u vandaan? Ik heb een leuke winkel.
Hans Jacobscorrespondent in Egypte
maandag 23 april 2012 om 09:58

Westerlingen lopen er niet zo veel meer door de straten van Caïro. De souvenir- en snuisterijenwinkels met hun eindeloze rijen plastic afbeeldingen van koningin Nefertite hebben weinig klandizie. De bezoeker moet dus naar binnen worden gelokt, het liefst met een aardig praatje. Hoe kan ik u helpen van uw geld af te komen? Vandaag niet? Morgen dan?, klinkt het hoopvol na een afwijzing.

De verhalen over opdringerige kooplieden, kamelendrijvers en museumgidsen houden veel mensen weg uit Egypte. Het is niet leuk om mensen van je af te moeten slaan. Na de omwenteling van vorig jaar, waarbij president Hosni Mubarak werd verdreven na weken van protesten op en rond het Tahrirplein in de hoofdstad, zijn de toeristen massaal weggebleven.

reserves

Geen vijftien miljoen bezoekers, zoals verwacht, maar slechts een kleine zeven miljoen kwamen naar Egypte. Je houdt er zeker van risicos te nemen, zegt een Egyptische vriend, die een bezoek niet zou hebben aangeraden. Maar de sfeer is op het eerste oog ontspannen. Een wandeling langs de piramiden van Gizeh aan de rand van de steeds verder oprukkende stad staat in alle reisgidsen te boek als een beproeving vanwege de hitte, de mensenmassa en de handelaren. Maar niet nu.

Er zijn meer kamelen en paarden dan toeristen. Dat zorgt voor enige spanning, aldus de ingehuurde gids. De beesten moeten eten, kosten dagelijks geld en zonder inkomsten van toeristen kunnen de eigenaren niet voor hun dieren zorgen. Sparen doen ze niet, reserves zijn er niet. Maar als er bijna niemand is, zelfs niet op deze paaszondag, valt er ook niets te verdienen.Voor ten minste één hotel wordt het gebrek aan westerse bezoekers op bijzondere wijze gecompenseerd. We zitten bijna helemaal vol, zegt de manager tevreden.

luidruchtig

De gasten zijn tevens patiënten. Libiërs die door hun land naar Egypte zijn gestuurd voor medische behandeling. Enkelen zitten er al een half jaar; na de behandeling in Egyptische ziekenhuizen mogen ze uitzieken en herstellen in het comfortabele hotel. Daar hangen ze vervolgens de hele dag in de lobby, of aan de toestellen in de sportzaal.

Ze zijn luidruchtig, maken onderling ook ruzie en het hotel heeft extra beveiliging ingeschakeld. Maar de uitbater is niettemin blij met de gasten. En bovendien kan het altijd nog erger. Er is ook een hotel dat patiënten herbergt met geestelijke problemen, met traumas en erger van de burgeroorlog en de strijd tegen Muammar Gadhafi.

aanstekelijk

Voor de eigenaars van het souvenirwinkeltje zijn het slechte tijden. De Libiërs hebben nergens belangstelling voor en toeristen zijn er bijna niet, zegt de jonge verkoper. Echt klagen wil hij niet, bij de pakken neerzitten al helemaal niet. Het komt allemaal wel weer goed, alleen weet hij niet wanneer en hoe. In het afgelopen jaar heeft Egypte weinig vooruitgang geboekt.

De aanloop naar de presidentsverkiezingen van mei is nu al een puinhoop. Turkije heeft er ook een tijd over gedaan om sterk te worden en economisch te groeien. Wij hebben ook tijd nodig, zegt de winkelier, die zijn studie bedrijfskunde aan het afronden is. Hij houdt het werk in het winkeltje binnenkort voor gezien. Een nieuwe baan heeft hij nog niet. Dat komt wel goed. Het is een aanstekelijk optimisme.

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
Bij christelijke organisaties lopen geloof en werk soms op een ongezonde manier door elkaar.

Werken bij christelijke organisatie valt soms tegen: zalvende woorden maar onrecht blijft bestaan

Het Nederlands Dagblad besteedde aandacht aan manipulatie, machtsmisbruik in de evangelische wereld. Maar het probleem speelt ook bij andere christelijke organisaties, schrijft Ineke Evink van vakorganisatie CGMV.

Mark Rutte, Geert Wilders en Sigrid Kaag. We hebben deze drie soorten politici nodig. Sterker, we zijn zélf van dit soort types en gedragen ons er naar.

We zijn saai, moralist en boos. En zo zijn ook onze politici. Daarom kunnen ze lastig samenwerken

Wij Nederlanders lijken op Rutte, Kaag en Wilders. Frank van den Heuvel laat zien hoe het karakter van iedere Nederlander bij een van deze drie politici past.

Stel dat ‘doe dit, tot Mijn gedachtenis’ al begint op het land? Dat is dus niet: onderwerp de grond aan een regime van uitputting, tot Mijn gedachtenis.

Avondmaal en eucharistie beginnen in de grond, waar het krioelt van torren en wormen

Jezus zegt niet: spuit gif op de vrucht en het blad en dood in het voorbijgaan alles er omheen, tot Mijn gedachtenis. Theoloog en boer in opleiding Elsa Eikema stelt prikkelende vragen bij ons avondmaal.

Afbeelding

Hoe het lijntje tussen de Nederlandse Gereformeerde Kerken en Israël hersteld kan worden

De Nederlandse Gereformeerde Kerken knipten het 'officiële lijntje' met Israël door, maar zoeken tegelijkertijd naar een manier om toch verbondenheid te tonen. Lieddichter Ria Borkent doet een voorstel.

Behandeling in de gesloten jeugdzorg heeft geen enkele kans van slagen zolang het aan echte nabijheid van hulpverleners ontbreekt.

Staatssecretaris Van Ooijen en Kamerleden, zet jullie boosheid over gesloten jeugdzorg om in actie

Hoe kan het dat staatssecretaris Van Ooijen (VWS) zegt dat de gesloten jeugdzorg misschien maar wat langer open moet blijven? Maak liever meer vaart om goede alternatieven te vinden, betoogt Margot Ende-van den Broek.

De Duitse bondskanselier Scholz staat onder druk: welke wapens gaat hij Oekraïne leveren?

Bondskanselier Scholtz kan een andere keus maken en zo een moreel belangrijke daad verrichten

Komende paasdagen vinden in Duitse steden vredesdemonstraties plaats. De leuze is: ‘Nooit weer oorlog is nú’. Want nú wordt besloten welke wapens Duitsland aan Oekraïne levert. Hans Ester legt uit hoe gevoelig dat ligt.