Klagende luchtreiziger staat met lege handen
De Europese wetgeving is duidelijk: wie meer dan drie uur vertraging heeft op een vlucht heeft recht op een vergoeding van minimaal 250 euro en maximaal 600 euro. Jammer alleen dat de luchtvaartmaatschappijen vrijwel standaard elke claim naast zich neerleggen.
Klagende passagiers konden zich dan tot voor kort wenden tot de Geschillencommissie Luchtvaart. De commissie was na een aarzelend begin nauwelijks op stoom gekomen of de maatschappijen bliezen hem op, omdat bijvoorbeeld EasyJet en British Airways niet waren aangesloten. De werkelijke reden was dat de commissie veel vaker in het voordeel van klagende passagiers oordeelde dan de maatschappijen wenselijk vonden, aldus sceptici.
De opheffing kwam vrij snel nadat staatssecretaris Joop Atsma (Infrastructuur en Milieu) had aangekondigd maatschappijen te dwingen lid te worden van de commissie. Dat bleek wettelijk niet haalbaar. Nu moeten passagiers zich per 1 januari maar wenden tot de Inspectie voor Verkeer en Waterstaat, heeft Atsma bedacht. Die ziet al toe op naleving van de wet door de maatschappijen, en kan boetes opleggen als die in gebreke blijven.
De consumentenorganisaties zijn sceptisch. Passagiers die klagen bij de IVW schieten daar niet veel mee op, omdat die de maatschappijen niet kan dwingen per ommegaande de wettelijk vastgelegde compensatie over te maken. Het had de staatssecretaris gesierd als hij de IVW meteen de wettelijke bevoegdheid had gegeven om compensatie af te dwingen, oordeelt Sandra de Jong van de Consumentenbond. Nu heeft de IVW op dat gebied geen enkele bevoegdheid.
Hendrik Noorderhaven van de stichting EU-Claim, die bij de rechter voor duizenden klagende passagiers compensatie heeft binnengehaald, bevestigt dat. De IVW onderzoekt en zegt tegen de klagende passagier: Je hebt gelijk, maar moet zelf maar zien hoe je je geld krijgt. Ga maar naar de rechter. Voor een individuele passagier is dat nauwelijks te doen. Waarbij Noorderhaven aantekent dat de meeste passagiers niet eens weten hoe ze de IVW kunnen vinden.
vertragen
Volgens Noorderhaven zijn maatschappijen maar uit op één ding: de procedure zo lang mogelijk vertragen. De vervaltermijn voor dit soort klachten is twee jaar. Je moet binnen die tijd een rechtszaak beginnen, anders verlies je je rechten. Zo weten de maatschappijen steeds duizenden zaken over de rand te laten vallen. De opstelling van Atsma helpt de passagier daarbij niet. Hij wil wachten op de uitspraak in een aantal rechtszaken die zijn aangespannen. In één van die zaken is bepaald dat het Europese Hof zich erover moet buigen.
Een uitspraak van het Europese Hof levert jurisprudentie op, meent Atsma. Als de beantwoording er eenmaal is, dan verwacht ik dat luchtvaartmaatschappijen sneller zullen uitbetalen. Alle juridische mogelijkheden zijn dan immers uitgeput, vertelde Atsma de Kamer. Dat zou dan ook de mogelijkheden verruimen om als passagier via de IVW je gelijk te halen, schrijft hij.
Maar de Consumentenbond vindt dat Atsma daarop niet moet wachten, en de IVW sowieso meer wettelijke bevoegdheden moet geven. Dat hij dat niet doet, is een keuze voor de luchtvaartsector, constateert de bond. Een woordvoerder van de staatssecretaris zegt dat meer bevoegdheden weinig uithalen als luchtvervoerders het toch op rechtszaken laten aankomen. Klagende passagiers staan hoe dan ook met lege handen.