Veteranendag
De regering betuigde gisteren spijt. Vice-premier Zalm noemde het betreurenswaardig dat met name de Indië-veteranen na hun terugkeer geen erkenning en respect kregen, maar in de steek werden gelaten. Daarnaast was er in de Ridderzaal en later op het Binnenhof veel aandacht voor de taak die de militairen ook in dienst van de vrede moeten uitvoeren.
Mooie woorden en mooie gebaren. Goed voor een eerste Veteranendag, die bedoeld is om een traditie in te luiden. Het was mooi geweest als de premier de moeite had genomen er ook te zijn, in plaats van de premier van een Duitse deelstaat te ontvangen. Prins Willem-Alexander liet de kraamvisite toch ook een middag wachten.
De Veteranendag moet de plaats innemen van het traditionele defilé in Wageningen, waar tot vorig jaar prins Bernhard 'zijn' veteranen massaal zag langskomen. Daarom ook de keuze voor 29 juni, zijn verjaardag. Toen vrij kort na de dood van de prins deze keus werd gemaakt, leek dat een prima idee. Maar bij de manier waarop dat gisteren is uitgevoerd, zijn toch kanttekeningen te plaatsen.
Prins Bernhard was vooral de voorman van de 'oude veteranen', die in de Tweede Wereldoorlog, in Nederlands-Indië of in Korea hebben gediend. Juist voor hen was gisteren niet de dag die ze graag wilden.
Er zijn nog vele tienduizenden oudere veteranen. Zo goed ze konden kwamen ze tot en met dit jaar massaal naar het defilé in Wageningen of naar Roermond om de ruim zesduizend Nederlandse doden in voormalig Nederlands-Indië te herdenken. De ceremonie van gisteren in de Ridderzaal en het betrekkelijk kleine Binnenhof bood voor hen geen plaats. En de 'muziekshow' die de veteranen 's avonds in Ahoy' kregen aangeboden, sprak maar zeer weinigen van hen aan. Die avond was duidelijk meer voor de jonge veteranen.
Zo heeft de uitwerking van het goede initiatief de grootste groep veteranen niet echt bereikt. Dat heeft nog een andere reden. Op de jonge veteranen is tijdens de vredesmissies een groot beroep gedaan, wat bij een behoorlijk aantal tot littekens op hun ziel heeft geleid. Toch zijn er onder hen geen honderden slachtoffers gevallen. Hun veteranendag zal daarom in de eerste plaats gericht moeten zijn op erkenning en waardering.
De oude veteranen verloren echter duizenden van hun makkers. Nu zij zelf aan het eind van hun leven komen en de balans opmaken, komt dat steeds sterker naar voren. Zij hebben daarom behoefte aan tijd om met oude makkers te spreken en om stil te staan bij namen van gesneuvelden. En ze hebben toch nog steeds behoefte aan een defilé, ook al kunnen ze daar wellicht zelf niet meer aan deelnemen. Daarom een oproep voor volgend jaar: geef de oude veteranen een mooie plaats, bijvoorbeeld het Malieveld. En laat de kroonprins voor hen langsrijden, als eerbetoon. In uniform. Met de premier naast zich. Ook al moet die daarvoor een afspraak verzetten.
de mening van het Nederlands Dagblad