11 februari 2017 om 03:00
Luister naar

Sporen van het koninkrijk: goddelijk applaus

De winter is – zacht uitgedrukt – niet mijn favoriete seizoen. De laatste jaren gun ik het mezelf als een trekvogel naar het zuiden te vliegen. Deze winter streek ik zes weken neer in India. Het werd een enerverende tijd vol ontmoetingen met pindaverkopers, bedelaars, straatkinderen, taxichauffeurs en evangelisten.

Tijdens mijn bezoek aan de hoofdstad New Delhi kreeg ik de kans een groep hindoes het evangelie uit te leggen. Ze luisterden op het puntje van hun stoel naar het – voor hen onbekende – verhaal van de verloren zoon. En toen ik sprak over de onvoorwaardelijke, gulle liefde van God de Vader, klonk er een klapsalvo zoals ik die in Nederlandse kerken nooit hoor. Ik ervoer het als een goddelijk applaus …

Op Facebook deelde ik bijna elke dag een foto. Na drie weken werd ik wat stiller. Ik maakte minder mee, ontmoette minder mensen, las veel boeken en zat soms ‘gewoon’ met mijn laptop op het strand te werken.

Op een dag maakte ik me op het strand vreselijk druk. Juist op de dag dat mijn manuscript voor Feedback in de kerk naar de drukker moest, werkte de wifi allerbelabberdst. Ik verkaste van de ene strandtent naar de andere, maar overal was het bereik slecht. Het verzenden van een mail kostte soms wel een uur!

Op een gegeven moment sprak ik mezelf streng toe. ‘De mensen om je heen maken veel ergere dingen mee. Denk even aan wat je vanmorgen las via bijbeljaar.nl: ‘Hij is je bron van vreugde en vrede!’

Ik tekende een smiley op mijn hand, zodat ik me de hele dag bewust zou zijn van Gods vreugde en vrede voor mezelf en voor de mensen om me heen. (Ik geef toe: aan het strand is dat gemakkelijker dan wanneer zorgen over je heen spoelen.)

Ik bad voor de mensen die ik ontmoette. Voor mezelf bad ik het gebed van de anglicaanse voorganger Nicky Gumbel, die aan de wieg stond van de Alpha Cursus: ‘Heer, laat het licht van uw gelaat over mij schijnen. Vul mijn hart met de vreugde van uw nabijheid’ (naar aanleiding van Psalm 4).

De volgende dag ging ik opnieuw naar het strand. De strandjongen die af en toe op mijn laptop paste, kwam naast me zitten. ‘Hé … ik vind je leuk!’

Voordat ik kon reageren, vervolgde hij. ‘Weet je waarom? Vanwege jouw lach. Jij hebt een goddelijke lach!’

Ik voelde iets prikken achter mijn ogen. In de brandende zon dankte ik mijn Heer.

‘Ik houd van U. Weet U waarom? Omdat U met uw gelaat over mij schijnt. Bedankt voor deze goddelijke feedback.’

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
Wim Dekker is lector informele netwerken en laatmoderniteit aan de Christelijke Hogeschool Ede.

Het gepest van Wilders mag niet gewoon zijn. Timmermans heeft hulp van andere Kamerleden nodig

Wim Dekker hoopt dat het fatsoenlijke deel van de Kamer niet in debat gaat over wat fatsoen is, maar soeverein afstand neemt van onfatsoen. En hij vraagt om gebed voor Frans Timmermans.

Zo sensationeel is dat boek van David de Vos niet, al suggereert hij het graag

Evangelisch prediker David de Vos prijst zijn verhaal aan als ‘het meest gedurfde en ongefilterde boek over de christelijke wereld dat je gaat lezen’. Verkooppraat, volgens Reina Wiskerke.

Kelly Keasberry is theoloog en pastoraal medewerker bij ziekenhuis AZ Monica in Deurne en Antwerpen.

Ambtenaren, managers, artsen of docenten: grijp eens wat vaker naar de gieter

Voor mij als ziekenhuispastor was het uitsterfbeleid niet om aan te zien, schrijft Kelly Keasberry. Na werktijd besloot ik tot een reddingsoperatie. Gewapend met een gietertje, een schaar en een emmer van de schoonmaker.

Anita Zeldenrust is ouder van een gezinshuis voor kinderen die (soms tijdelijk) niet thuis kunnen wonen.

Stilte kan confronterend zijn. Als de geluiden van buiten verstommen, gaat je binnenwereld aan de gang

Stilte kan confronterend zijn. Als de geluiden van buiten zijn verstomd, gaat je binnenwereld aan de gang. Het is mij lang gelukt dat uit de weg te gaan, schrijft Anita Zeldenrust. Drukte is een statussymbool.

nd

In Amsterdam zit een witte duif klem. Hoe kan ik de vogel nog redden? Klimmend, via de regenpijp?

Wat doe je als je ziet dat er een vogel verstrikt is geraakt in een net? Op één-hoog? Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren. Maar er is toch hoop.

George Harinck is rector magnificus aan de Theologische Universiteit Utrecht.

Laat kinderen weer sleutelteksten uit de Bijbel, de geschiedenis en de literatuur uit het hoofd leren

Het is ronduit zonde dat we tegenwoordig bijna niets meer uit ons hoofd leren. Want wat je niet bezit, kun je jezelf niet herinneren. Zorg daarom voor een goed gevulde binnenkamer, stelt George Harinck.

Hans Werkman

Bezwijkt in christelijke gedichten de poëzie 'onder de last van de boodschap'?

Lieddichter Ad de Besten was een meelevend christen, maar christelijke poëzie, moest dat zonodig? Hij las het werk van enkele christelijke dichters en constateerde dat dit wantrouwen geen nieuw voedsel heeft gevonden.

Bart Jan Spruyt is historicus en docent kerkgeschiedenis aan het Hersteld Hervormd Seminarium.

Nederlandse benadering van mensen met twijfels over hun gender wordt steeds meer bekritiseerd

Het beleid om jonge mensen met genderdysforie met puberteitsblokkers te behandelen, wordt in steeds meer landen herzien, ziet Bart Jan Spruyt. Hij betreurt dat die kentering bij Nederlandse politici niet doordringt.

beeld nd

Hoe maak je van duurzaam leven een vrolijke worsteling? We kunnen leren van Psalm 119

Duurzaam leven voelt soms als gerommel in de marge, ervaart Alexander Bosma. Het is makkelijk om het dan maar te laten, terwijl je ervan overtuigd bent dat het moet. Hoe maak je er toch een vrolijke worsteling van?