Luister naar

Christenen in Syrië: 'We moesten vechten, dat kon niet anders'

Nieuws
Honderden Assysische christenen vechten mee in de aanval op ISIS in Raqqa. Het is tegen hun overtuiging, maar er was geen keuze meer, zegt leider Echoue Gouriye: ‘Of we gaan nu het gevecht aan, of we bestaan niet meer in het Midden-Oosten.’
Jan van Benthem Jan van Benthem
vrijdag 18 november 2016 om 18:42
Echoue Gouriye, christelijk leider van de Syriac Union Party in het noorden van Syrië: ISIS gaat het onderspit delven.
Echoue Gouriye, christelijk leider van de Syriac Union Party in het noorden van Syrië: ISIS gaat het onderspit delven. nd en syriac military council

Barneveld

‘We zijn vanuit Ein Issa weer vijftien kilometer dichter bij Raqqa gekomen. En hoe dichter we bij dit ISIS-bolwerk komen, hoe meer Arabische milities die zich ook tegen ISIS verzetten, zich bij ons aansluiten.’ Echoue Gouriye, christelijk leider van de Syriac Union Party in het noorden van Syrië, klinkt zelfverzekerd: ISIS gaat het onderspit delven.

Een paar jaar geleden zou hij niet hebben gedroomd van Assyrische christelijke milities die deelnemen aan een hevige strijd om het noorden van zijn land. Christenen nemen de wapens niet op, wat er ook gebeurt, zo was de eeuwenlange traditie van zijn volk.

Nu reist Gouriye door West-Europa om uit te leggen welke rol de Assyrische christenen, kortweg de Suryoye, spelen in het gebied van het ‘Democratische Zelfbestuur’, in het noordoosten van Syrië. Naast bezoeken aan het Europees Parlement en organisaties en politici in Nederland, België, Duitsland en Zwitserland, gaat hij ook langs Suryoye-gemeenschappen in deze landen.

Al ruim twee jaar vechten Assyrische christelijke milities nu samen met Koerdische en Arabische milities tegen ISIS. Maar in de berichtgeving komt daarover weinig naar buiten. ‘Dat is bewuste politiek van met name de Koerdische nieuwbureaus’, zegt Gouriye. ‘Daardoor krijgen Europese journalisten weinig over de rol van de Assyrische christenen te horen. De Suryoye zijn de oorsponkelijke bewoners van het gebied en hebben recht op hun grond daar. Juist daarom wordt hun rol zo veel mogelijk verzwegen.’

Het steekt hem en andere christenen die tegen ISIS vechten: ‘Onze Suryoye jongens en meisjes, die meevechten en ook sterven, worden gewoon niet genoemd in de media, ook niet in het Westen. Je hebt het wel over honderden strijders, waarvan al tientallen zijn gesneuveld in de strijd tegen ISIS! Zoek rechtstreeks contact met de christenen in Syrië, zodat het echte verhaal naar buiten komt. Dat geldt ook voor wat er al eerder gebeurde. Denk aan de gifgasaanval door Saddam Hussein op Halabja, in 1988. Twintig procent van de inwoners die werden vermoord, was christen, Suryoye. Maar er werd alleen gesproken over de Koerdische slachtoffers.’

breekpunt

Zelfs tijdens de Armeens-Syrische genocide van 1915, waarin honderdduizenden Armeense, Assyrische en Griekse christenen op uiterst wrede manieren zijn omgebracht, verzetten de Assyrische christenen zich niet tegen de Turkse en Koerdische moordenaars. ‘We hadden als christenen altijd de cultuur en de overtuiging om naar vrede te streven, ook al zijn we de afgelopen eeuwen voortdurend onderdrukt. Maar hoe we het ook hebben geprobeerd, het dringt kennelijk niet tot onze buren door’, zegt Gouriye. ‘Ze denken in posities van sterkte en zolang je dat niet toont, luisteren de Koerden en de Arabieren gewoon niet naar je, zien ze je niet als volwaardig.’

Wat was dan concreet het breekpunt, om nu toch de wapens op te nemen?

‘Het breekpunt was, dat niet alleen de wereldpolitiek is veranderd, maar ook de interpretatie van het christelijk geloof door de Assyrische christenen. In 1915 zeiden onze bisschoppen nog tegen ons “Laat ze je maar doden, ons huis is in de hemel”. Maar die mentaliteit is veranderd, ook doordat veel Suryoye in West-Europa familie hebben en zo in aanraking zijn gekomen met de beginselen van zelfbeschikking voor een volk en de vrije wil. Maar het belangrijkste was onze constatering, toen ISIS oprukte en yezidi’s en christenen uitroeide, dat er maar één keuze overbleef: of we gaan nu het gevecht aan, of we bestaan niet meer in het Midden-Oosten.’

Betekent dit ook dat de christenen geen hulp meer verwachten van buiten, uit Europa of de VS?

‘We hebben altijd vooropgezet dat we als christenen willen voortbestaan in het Midden-Oosten. Daarbij hebben we de hulp van onze broeders en zusters in het Westen nodig. We verwachtten ook dat christenen van elders, christelijke naties, ons te hulp zouden komen. Maar dat gebeurde niet, wellicht ook omdat we zelf ons niet verdedigden.’

En jullie ‘buren’, de Koerden en de Arabieren, vertrouwen jullie die wel?

‘De situatie in het noordoosten van Syrië is anders dan die in Irak. We waren beter voorbereid op de aanvallen van ISIS en konden verschillende ervan afslaan, in samenwerking met de Koerden en sommige Arabische milities. De Syrische Militaire Raad (SMC) bestond toen nog niet, maar al wel de samenwerking met de Koerden, als de YPG (de militaire tak van de Koerdische Democratische Unie, de PYD, red.). Bovendien is de Syriac Union Party een van grondleggers van het Democratische Zelfbestuur in Noordoost Syrië, samen met Koerdische partijen. In maart 2016 verklaarde dit bestuur het noorden van Syrië tot de Federatie van Noord-Syrië, met als korte naamsaanduiding Rojava.’

Hoe gaan de christelijke strijders maar ook uzelf als leider ermee om, nu de aanval op ISIS in Raqqa is ingezet, dat ISIS zich verschuilt tussen de burgers en je dus bij die aanval daardoor het bloed van onschuldige burgers aan je handen krijgt?

‘We hebben veel nagedacht over de strijd tegen ISIS en over de vraag, hoe je burgers zoveel mogelijk moet redden. Als christen ervaar je daarbij veel morele dilemma’s. Het is geen fijn gevoel, zo de strijd in te moeten gaan en daarom zijn we extra voorzichtig. Veel christelijke strijders vechten dan ook als scherpschutter. Maar je houdt die mentale strijd: de mensen die door ISIS als menselijk schild worden gebruikt, zijn al door de terroristen kapotgemaakt. Het zijn slachtoffers die je wilt redden, niet doden. Als je dit reflecteert op jezelf, als iemand die vanuit het geloof nog nooit een wapen heeft opgepakt, dat betekent een enorme psychologische verandering.’

Hoe ziet u de toekomst voor Syrië voor zich en uw toekomst daarin als christenen, als ISIS is verslagen?

‘Syrië moet een federaal land worden, waarbij de bevolkingsgroepen een eigen bestuur hebben over de eigen gebieden. Daar zullen wij als christenen ook veel voordeel bij hebben. Er zijn niet alleen christelijke gebieden in het noordoosten, als de Khabourvallei, maar ook bij Homs en Damascus. In zo’n federale staat zouden de christenen dan in drie tot vier gebieden een eigen bestuur kunnen vormen. Die federale gebieden moet je niet etnisch afscheiden, alleen geografisch. Het principe van het samenleven van de verschillende bevolkingsgroepen moet je vasthouden.’

Is zo’n federale staat mogelijk als president Assad daarin nog een rol blijft spelen?

‘Het probleem dat we hebben, is niet alleen de persoon Assad, het is het hele regime. Er móét een ander bestuur komen. Het Westen, Europa, moet voet bij stuk houden: Assad is een oorlogsmisdadiger en moet weg, liefst richting het Internationaal Strafhof in Den Haag. Hooguit, als het echt niet anders kan, kan hij aanblijven in een eigen klein alawitisch gebied, bij Latakia.’

Wat verwacht u nu van Europa en de christenen daar?

‘Wat we heel hard nodig hebben, is humanitaire hulp. We moeten alles herbouwen, alles. Maar om als christenen te blijven voortbestaan in het Midden-Oosten, hebben we ook politieke steun nodig, een politieke lobby in Europa. Jezus staat voor ons voor vrede en liefde en dat willen wij ook weer bereiken. Maar dat kunnen we niet alleen. We krijgen gelukkig hulp in het Europees Parlement en ook van christelijke partijen, als de ChristenUnie in jullie land. Ik wil christenen bedanken voor hun gebed en hun steun voor ons, maar steun ook die christelijke partijen, want dat helpt ons ook. Wat ons dan pijn in het hart doet, is dat we zien hoe de kerken in Europa leeglopen. De mensen moeten daar weer naar terugkeren, niet door een prediking van oordeel of om een mooi nieuw Vaticaan te bouwen, maar geef hun de weg van God. Bij ons is het geloof juist versterkt door wat we hebben meegemaakt. Het is uiteindelijk het enige wat we hebben, de kern van wie we zijn.<

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
Amit Soussana op 29 januari kort na haar vrijlating door Hamas.

Ex-gijzelaar Hamas vertelt over seksueel misbruik tijdens 55 dagen van gevangenschap in Gaza

Voor het eerst heeft een vrijgelaten Israëlische gijzelaar openlijk verteld over seksueel geweld gepleegd door Hamas tijdens haar gevangenschap. Amit Soussana zegt onder meer seksueel te zijn misbruikt door haar bewaker.

Demonstranten dinsdagavond in Boedapest. Dit is de tweede keer dit jaar dat Hongaren in groten getale de straat opgaan.

Duizenden Hongaren de straat op om gelekt telefoongesprek in corruptieschandaal

Duizenden Hongaren hebben dinsdagavond gedemonstreerd tegen de regering. Aanleiding voor het spontane protest is een gelekt telefoongesprek, over hoe kabinetsmedewerkers een corruptieonderzoek hebben geprobeerd te dwarsbomen.

In Texas en Kansas vroegen veeboeren zich af waarom sommige van hun koeien ziek zijn: ze eten slecht, geven minder melk en hebben soms koorts en diarree.

Koeien en geiten in Amerika besmet met H5N1: gevreesde vogelgriep rukt weer iets verder op. Vijf vragen

Epidemiologen zijn zeer ongerust nu het vogelgriepvirus H5N1 in Amerika koeien en geiten heeft besmet en ze ziek lijkt te maken. Tegelijkertijd waarschuwen kenners voor overhaaste conclusies. Vijf vragen over dit virus.

Demissionair minister-president Mark Rutte krijgt een rondleiding door de wijk Dashilar tijdens een werkbezoek aan Volksrepubliek China.

Premier Rutte in zijn element op bezoek bij 'goede vriend China': 'Oekraïne was voor mij onderwerp nummer 1'

Oekraïne en de handelsrelaties, dat zijn de belangrijkste thema’s bij Ruttes bezoek aan China. Het meest was hij op dreef op de universiteit. Maar het is de vraag of zijn verhaal indruk heeft gemaakt op de Chinese overheid.

Sinds de trekkerdemonstraties van begin dit jaar wordt de ene na de andere maatregel ingetrokken of verwaterd.

Onder druk van boeren sneuvelt ene na andere groene ambitie van de Europese Unie

Na Europabrede boerenprotesten is de Europese groene revolutie tot stilstand gekomen en deels zelfs teruggedraaid. De gevolgen voor klimaat en milieu zijn aanzienlijk, en het einde van de contrarevolutie is nog lang niet in zicht.

Een van de verdachten van het bloedbad in de Crocus City Hall in Moskou wordt de rechtszaal in gebracht.

Onder Poetin is het taboe op martelen verdwenen, blijkt na het bloedbad in Moskou

‘Prima kerels!’, prees Dmitri Medvedev de agenten die vier verdachten van de terreuraanslag in Moskou oppakten. Maar de huidig ondervoorzitter van de Russische veiligheidsraad sprak met geen woord over de heftig toegetakelde verdachten.