Sollen met democratie
Rico Schuurman uit Oosterwolde heeft spijt van zijn scheldkanonnade tegen minister Lodewijk Asscher. De student aan het Drachtster ROC Friese Poort scheldt, naar eigen zeggen, ‘normaal nooit iemand zomaar uit’. Nu de bewindsman hem op Facebook met zijn vlijmscherpe pennetje over de hekel heeft gehaald, komt Rico met een ontboezeming. ‘Toen zat ik alleen achter mijn computer en dan is de drempel lager om verkeerde woorden te gebruiken.’ Hij betoont inkeer en noemt schelden op internet nu laf. Het is dapper dat hij publiek schuld belijdt. Rico heeft zijn vet gehad en zijn les geleerd.
Veel lafbekjes zullen hem dat niet nazeggen en doorgaan met hun anonieme vuilspuiterij. Wat erger is, de grens van schelden naar intimideren en daadwerkelijk bedreigen is flinterdun. Daar kunnen Andries en Anneke Jumelet uit Yerseke van meepraten. Hij is raadslid voor de ChristenUnie en zij zette zich in om vluchtelingen onderdak te bieden in het leegstaande verzorgingshuis Vredelust. Op kerstavond werden ze opgeschrikt door de knal van een strijker tegen hun raam. Daarna volgden eieren. De daders lieten een briefje achter: ‘Yerseke zegt nee tegen azc. Deze keer zijn het nog eieren. Stop met handtekeningenacties.’ De Jumelets deden aangifte bij de politie. De lafhartige aanval op het Zeeuwse echtpaar is helaas geen incident. De vereniging van raadsleden deed onderzoek naar schelden en bedreigen en kwam donderdag met onthutsende cijfers. Zeven procent van de ondervraagde raadsleden (2593 in totaal, dat is 31.1 procent van alle raadsleden) heeft de afgelopen maanden te maken gehad met ‘een vorm van bedreigende bejegening’. In de helft van de gevallen via sociale media, verder face-to-face, telefoon, mail of post.
Het trieste is dat schelden en bedreigen loont. Een fors aantal raadsleden lukt het niet de schouders op te halen en door te gaan. Zeven procent overweegt te stoppen met het raadswerk, nog eens twaalf procent twijfelt of ze wel verder willen met hun democratische werkzaamheden. En het is nog erger. Een op de vijf lokale volksvertegenwoordigers biecht op dat hun functioneren en stemgedrag is beïnvloed door de (verbale) agressie. Deze conclusies zijn onverteerbaar. Als schreeuwers hun zin doordrijven, is dat de bijl aan de wortel van de democratie. Het is hoog tijd dat minister Ronald Plasterk (Binnenlandse Zaken) niet alleen de bedreigde raadsleden telefonisch een hart onder de riem steekt. Hij moet ook laten zien dat je niet straffeloos kunt sollen met de democratie.
de mening van het Nederlands Dagblad