Luister naar

Drie uur lang spectaculair vermaak

Nieuws
Na tien jaar is Belle en het Beest terug in het Nederlandse theater.Kort voor Kerst is in het Circustheater in Scheveningen een echte feelgood-musical in première gegaan: Beauty and the Beast. Een overdadige productie met veel vaart.
Maurice Hoogendoorn Maurice Hoogendoorn
donderdag 24 december 2015 om 03:00
Drie uur lang spectaculair vermaak
Drie uur lang spectaculair vermaak Deen van Meer

Beauty and the Beast

Regie: Glenn Casale. Liedteksten: Hoaward Ashman en Tim Rice. Muziek: Alan Menken. Met: Anouk Maas, Freek Bartels, Edwin Jonker e.a. In het AFAS Circustheater in Den Haag te zien t/m 30 april 2016.

?????

+ hoofdpersonen zingen en acteren goed

- weinig rustmomenten

Je zou denken dat het een Disneysprookje is, want iedereen kent de film uit 1991. Toch waren de mooie Belle en de in een beest betoverde prins al bedacht lang voordat Walt Disney werd geboren, door een Franse schrijfster die leefde in de achttiende eeuw. Disney maakte er bijna 25 jaar geleden een zoete bewerking van en díé versie kennen we nu allemaal.

Na de Disneyfilm verschenen wereldwijd ook geregeld musicalversies. In 2005 was Belle en het Beest in Nederland te zien, met Chantal Janzen als Belle en Stanley Burleson als het Beest (het Beest, of de prins, heeft geen naam in het verhaal, gek genoeg). Nu, tien jaar later, is de musical dus opnieuw te zien, ditmaal in het Circustheater in Den Haag. En met een andere cast, uiteraard.

Anouk Maas is een ietwat brave Belle maar geeft het Beest en de dorpse macho Gaston toch goed partij. En qua zang is ze een van de beste. Freek Bartels zet een mooie rol neer als Gaston, de ijdeltuit die Belle probeert te veroveren. In tegenstelling tot de film-Gaston, kun je van deze man toch ook nog wel een beetje houden. En zijn onhandige hulpje Lefou is nog grappiger dan in de film. Het Beest met veel expressie acteren is geen sinecure – het gezicht van de acteur is namelijk niet echt goed te zien. Toch slaagt Edwin Jonker er knap in, vooral door zijn lage stem goed te gebruiken. Nu eens schreeuwend van frustratie, dan weer zachter en kwetsbaar.

voorspelbaar

Het script van de musical volgt in grote lijnen dat van de Disneyfilm uit 1991. Ook wat muziek en kleding betreft, volgt de musical de gebaande wegen. Regisseur Glenn Casale heeft geen poging gedaan het oude sprookje in een fris nieuw jasje te stoppen, dus Belle en het Beest is voorspelbaar vanaf de eerste minuut. Maar goed, de meeste bezoekers zullen ook niet komen om eens goed verrast te worden.

Hier en daar is er wel een aanpassing gedaan. Om meer ruimte te geven aan de romantische inborst van Lumière, betoverd in een kandelaar, heeft de plumeau Babette een grotere rol gekregen dan in de film. Maar haar rol is nog steeds te klein om echt iets toe te voegen, en de seksistische grapjes die ze uitlokt bij Lumière zijn eerder flauw dan grappig.

Jammer is ook dat af en toe wel erg veel wordt voorgekauwd. Zo vertelt Belle aan het Beest dat zij eigenlijk heel veel op elkaar lijken. Hij is dan misschien ‘anders’ (een eufemisme voor lelijk), maar zij wordt in haar eigen dorp als boekengek met een excentrieke vader evengoed als ‘apart’ gezien. Zoiets kun je als kijker zelf constateren, maar voor de zekerheid wordt  het ook nog even hardop gezegd. Incluis de pauze duurt de voorstelling drie uur. Toch voelt het nooit als een lange zit. De vaart zit er goed in. Er hadden zelfs wel meer rustmomenten ingebouwd mogen worden, want nu word je voortdurend omvergeblazen en heb je amper tijd een en ander te laten bezinken.

Ach, het is ook gewoon een fijn sprookje dat je gewoon maar moet ondergaan. En dat lukt prima met deze musical. ¦

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
'Museum Buren & Oranje is ontstaan vanuit een privécollectie.'

Uit de hand gelopen Oranje-verzamelingen: een nieuw seizoen voor Oranjemusea

De twee grootste Oranjemusea in Nederland openen in april hun deuren weer. In Diepenheim en Buren kunnen bezoekers vitrines boordevol borden en bekers bewonderen. 'De musea zijn ontstaan vanuit een privécollectie'

Cor Visscher: 'Het doet me verdriet als ouderen op zondag niet naar de kerk kunnen gaan.'

Cor (76) regelt de autorijdienst in zijn kerk: 'Soms moesten er een paar rollators mee in de kofferbak'

Cor (76) coördineert de autorijdienst van de kerk: 'Aan de telefoon vraag ik aan de kerkganger die opgehaald wil worden: ‘Wie denk je dat de chauffeur wordt, raad eens?’'

Matteo van der Grijn speelt Petrus in The Passion. 'Ik was vereerd dat ik werd gevraagd. Het is een groot, jaarlijks, breed toegankelijk evenement waaruit mensen houvast halen. Het heilige verhaal wordt heel concreet gemaakt: vrienden die onvoorwaardelijk voor elkaar gaan.'

Matteo van der Grijn speelt in The Passion. 'Ik ga nu ook het paasverhaal aan mijn kinderen voorlezen'

Acteur Matteo van der Grijn (43) hangt tussen geloof en ongeloof in. In The Passion speelt hij Petrus. ‘Het kan zomaar zijn dat er iets is.’ Jaarlijks leest hij zijn kinderen het kerstverhaal uit Lucas 2 voor.

Barend Schuurman: 'Als er straks één jongere is die mede dankzij het jeugdwerk in God gaat geloven, een fijne relatie krijgt en gewoon een mooi leven, dan is mijn inzet de moeite geweest.'

Op zijn werk in de bouw praat Barend over zijn geloof. 'Ik bid voor m'n eten en dan ontstaan er gesprekken'

In zijn werk als timmerman leert Barend Schuurman (26) graag jonge gastjes de kneepjes van het vak. Ook in zijn kerk investeert hij in tieners, als jeugdleider. ‘Je moet niet proberen cool te doen, dan lig je eruit.’

Wilma Wolff: ‘Zodra ik de drempel overga, ben ik thuis.’

Wilma voelt zich thuis in Nederland. 'Inmiddels zou ik niet meer in Suriname kunnen aarden'

Op haar 47e ging Wilma Wolff (81) op vakantie naar Nederland en bleef voor de liefde. Ondanks enkele hobbels voelde ze zich snel thuis in Rotterdam. Ze geniet er elke dag van haar flat van 80 vierkante meter.

Jeanne Diele-Staal (85): 'Op mijn 63e speelde mijn verleden weer op.'

De vader van Jeanne (85) was NSB'er. 'Soms werd ik uitgescholden, maar ik werd vooral genegeerd'

Als kind werd Jeanne Diele-Staal (85) uit Zwolle gepest omdat haar vader NSB’er was. 'Ik mocht niet meespelen en stond op het speelplein altijd tegen de muur aan.'