Corjan Matsinger: Een 'Draak' van een rapper
God is populair in de hitlijsten. Het zijn vooral de rappers die over elkaar heen buitelen met hun religieuze rijmwoorden. Eminem heeft bijvoorbeeld ‘holy water’ nodig om zijn zonden af te wassen, gangsta-rapper Snoop Dogg kwam met een compleet gospelalbum en Kendrick Lamar & The Weeknd vragen of we voor hen willen bidden. En dan is er nog rapper Drake die gelooft dat hij ‘Gods plan’ is.
Popmuziek en spiritualiteit zijn al jaren goede danspartners. Sterker nog, volgens vele pop-professoren liggen de roots van de liedjes die uit onze speakers schallen, in de kerk. Kort gezegd ging rock-’n’-roll over twee dingen. Het ‘on the roll’ zijn gaat over seks hebben op de achterbank van je auto. Een ‘paradise by the dashboard light’, zeg maar. Heel anders is het als iemand vertelt dat iets je ‘rockt’. De ‘rock’ wijst op het hebben van een spirituele ervaring. Seksualiteit en spiritualiteit – je ziet deze twee aspecten telkens weer terug in de hitlijsten; soms vormen de twee zelfs een duet in hetzelfde liedje.
Joodse erfenis
Rappers zijn, als we hen mogen geloven, wel heel spirituele jongens. Kendrick Lamar gebruikt in zijn songs heel vaak verwijzingen naar het christelijk geloof. En hij is niet de enige. Neem de grootheid Drake. De Canadese rapper groeide op in een multireligieus gezin: zijn moeder is Joods en zijn vader groeide op in het baptistische zuiden van de VS. In het Jodendom loopt de religieuze erfenis via de moeder; Drake heeft in lijn hiermee aangegeven zichzelf als gelovige Jood te zien. Hij viert de hoogtijdagen van het Jodendom samen met zijn moeder.
‘One thing I make sure I do is I always talk to the big guy upstairs. I always let him know what my purpose is on that stage. It’s not to further my reputation … I want to make these people happy.’ (Drake)
Drake vierde een paar jaar geleden zelfs opnieuw zijn bar mitswa. Hij maakte een omstreden videoclip waarin een bar mitswa veranderde in een ordinair feest. Verschillende geloofsgenoten zijn dan ook kritisch. Ook zijn nieuwste hit ‘God’s Plan’roept flink wat vragen op. Daarin zingt de artiest over zijn carrière in de muziekindustrie. Drake is er heilig van overtuigd dat zijn succes het plan van God is. Ondanks alle negativiteit en tegenwerkingen van mensen, is hij staande gebleven. De zanger stelt dat hij dankzij de Almachtige deze dingen heeft overwonnen.
God’s plan, God’s plan
I can’t do this on my own, ayy, no ayy
Someone watchin’ this shit close, yep, close
I’ve been me since scarlett road,
Ayy, road, ayy.
In de videoclip loopt de rapper rond als een soort sinterklaas: hij deelt geld uit aan mensen die het nodig hebben, geeft gratis auto’s weg en schrijft cheques uit voor jongeren die willen studeren.
tot inkeer
De vraag die opkomt, is natuurlijk of rapper Drake hier God nu de credits geeft voor zijn succes. Veel mensen vinden dat Drake vooral zichzelf als een soort god presenteert. Ik denk dat ze gelijk hebben. Het is niet alles goud wat er blinkt bij de bovennatuurlijke rappers.
De mannen met hun gouden Jezusbeelden om hun nek zijn groots en grotesk tegelijk. Een soort grootheidswaan à la Nebukadnezar lijkt zich bij tijd en wijle van hen meester gemaakt te hebben. Ze showen maar wat graag hun sexy uitziende vrouwen, de auto’s en de ivoren trappen in hun ‘crib’ (huis, paleis). De hitlijsten als het decor van het moderne Babylonië.
Maar, geloof me, soms komen de rappende Nebukadnezars tot inkeer. Zo roept Kendrick Lamar in een van zijn laatste hits, ‘Humble’, alle rappers op wat nederiger te zijn. De ‘rolling stone’ heeft het gouden afgodsbeeld omvergeworpen en de gestoorde koningen op hun knieën gedwongen. En dat levert soms heel mooie liedjes op.